Seven days for us (อาจจะแต่งได้ไม่ดีมากนะคะ)
Connor x Connor
#ConCon #900x800
[อีก1สัปดาห์เราจะปิดระบบRK800แล้วเปลี่ยนมาใช้RK900ที่เป็นรุ่นใหม่แทน]
นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนที่ภาพตรงหน้าจะพร่ามัวและมืดไป
Connor x Connor
#ConCon #900x800
[อีก1สัปดาห์เราจะปิดระบบRK800แล้วเปลี่ยนมาใช้RK900ที่เป็นรุ่นใหม่แทน]
นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนที่ภาพตรงหน้าจะพร่ามัวและมืดไป
คอนเนอร์ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งตอนนี้เขาอยู่ในห้องนั่งเล่นที่บ้านของแฮงค์ เจ้าซูโม่กำลังเอาคางมาเกยบนตักของหุ่นนักสืบอย่างออดอ้อน
“หนึ่งสัปดาห์...แค่หนึ่งสัปดาห์เท่านั้นซูโม่...”
“หนึ่งสัปดาห์...แค่หนึ่งสัปดาห์เท่านั้นซูโม่...”
เสียงนุ่มๆเปล่งออกมาด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ถึงจะเป็นหุ่นแอนดรอยด์แต่เขาก็เป็นดีเวี่ยน ไฟLEDข้างขมับกลายเป็นสีเหลือง คอนเนอร์ก้มหน้าลงซุกบนศรีษะที่ปกคลุมด้วยขนหนาของเจ้าสุนัขตัวใหญ่ ในแววตาประกายความเศร้าโศก
จะว่าคอนเนอร์ยอมรับชะตากรรมของตนก็ไม่ถูกนัก
จะว่าคอนเนอร์ยอมรับชะตากรรมของตนก็ไม่ถูกนัก
แต่เขารู้ตัวว่าหนียังไงก็หนีไม่พ้น อแมนด้าสามารถควบคุมซอฟแวร์ของเขาได้ นั่นหมายความว่าถึงจะหนีจนสุดขอบโลกแต่ถ้าหากพวกเขาจะปิดระบบ แค่ปุ่มเดียว แค่กดปุ่มเพียงปุ่มเดียวเขาก็จะร่วงลงไปนอนอยู่ที่พื้นและไม่มีทางตื่นขึ้นมาอีก
ทางออกที่เขาเคยใช้ ตอนนี้มันหายไปแล้ว เขาเคยหนีออกมาจากการควบคุมได้ครั้งหนึ่ง แค่ครั้งนั้นครั้งเดียว หลังจากวันนั้นมาพวกCyberlifeก็ดึงเขากลับมาได้อีก และคราวนี้ทางหนีนั่นก็ถูกทำลายลง
‘ไม่มีทางหนีแล้ว...’
‘ไม่มีทางหนีแล้ว...’
น้ำตาหยดน้อยร่วงเพาะออกมาจนขนฟูๆของซูโม่ชุ่มไปด้วยน้ำตาเทียมที่ถูกใส่เข้ามาในระบบ ความกลัวกัดกินจิตใจของดีเวี่ยนคนหนึ่งจนไฟLEDเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ตอนนี้คนที่อยากเจอมากที่สุดคงไม่พ้นพ่อบุญธรรมของตน
“แฮงค์....แฮงค์...”
“พ่อ...ครับ...”
แกร๊ก!
“แฮงค์....แฮงค์...”
“พ่อ...ครับ...”
แกร๊ก!
เหมือนว่าเทวดายังเห็นใจเขาบ้าง แฮงค์ที่ออกไปทำธุระข้างนอกกลับมาพอดีพร้อมด้วยถุงกระดาษถุงหนึ่ง คอนเนอร์เงยหน้าขึ้นและสแกนถุงใบนั้นทันที น่าแปลกที่มันไม่ใช่แฮมเบอร์เกอร์หรือของที่ไม่มีประโยชน์ มันเป็นถุงร้านสะดวกซื้อ และในข้อมูลของคอนเนอร์มันคือร้านที่ขายอาหารเพื่อสุขภาพ
“กลับมาแล้-คอนเนอร์? เป็นอะไรของแกล่ะนั่น”
ถึงประโยคนั้นจะไม่ได้ไพเราะหรือมีน้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นใยแต่คอนเนอร์ก็รู้สึกได้ว่ามันมีความเป็นห่วงเจืออยู่ในนั้น ถุงกระดาษถูกวางลงที่โต๊ะก่อนที่ร่างของผู้หมวดแอนเดอร์สันจะตรงเข้ามาหาคนที่เปรียบเหมือนลูกชายบุญธรรมของตน
ถึงประโยคนั้นจะไม่ได้ไพเราะหรือมีน้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นใยแต่คอนเนอร์ก็รู้สึกได้ว่ามันมีความเป็นห่วงเจืออยู่ในนั้น ถุงกระดาษถูกวางลงที่โต๊ะก่อนที่ร่างของผู้หมวดแอนเดอร์สันจะตรงเข้ามาหาคนที่เปรียบเหมือนลูกชายบุญธรรมของตน
ซึ่งตอนนี้บนใบหน้าอาบด้วยน้ำสีใสเต็มไปหมด แถมไฟที่ข้างขมับก็เป็นสีแดง นั่นคือสิ่งที่แฮงค์เกลียดที่สุด เขาชอบที่จะเห็นมันเป็นสีฟ้ามากกว่า
“แฮงค์...เขาจะปิดระบบของผม...ผม...ผมไม่อยากตาย...”
“ใจเย็นไอ้หนู ใจเย็น”
“แฮงค์...เขาจะปิดระบบของผม...ผม...ผมไม่อยากตาย...”
“ใจเย็นไอ้หนู ใจเย็น”
แฮงค์ดึงร่างที่กำลังร้องไห้งอแงเข้ามาสวมกอดไว้อย่างปลอบโยน ฝ่ามือกร้านตบลงที่แผ่นหลังเบาๆถึงจะพูดว่าใจเย็น แต่ก็เป็นตัวเขาเองที่ร้อนรน แต่เขามั่นใจในตัวของเด็กคนนี้ว่าต้องหาทางออกได้ ถึงจะน้อยแค่ไหนเด็กคนนี้ก็หาทางออกได้เสมอ
ถึงเขาจะอยากโทรไปโหวกเหวกใส่Cyberlifeแค่ไหนก็ทำได้แค่ปลอบโยนหุ่นสืบสวนตรงหน้า ถ้าขืนเขาโหวกเหวกเสริมเข้าไปตอนนี้คอนเนอร์อาจเครียดจนทำลายตัวเองมันตอนนี้โดยไม่ต้องรอปิดระบบเลยก็ได้
ซูโม่เองก็สามารถรับรู้ได้ว่าบรรยากาศในบ้านตอนนี้ไม่สู้ดีนัก มันเลยเลือกที่จะใช้ประโยชน์จากขนาดตัวยืนขึ้นไปเลียใบหน้าของหุ่นแอนดรอยด์ที่กำลังร้องไห้อยู่
การปลอบโยนช่วยให้คอนเนอร์รู้สึกดีขึ้นมาก ไฟLEDเปลี่ยนกลับมาเป็นสีเหลืองอีกครั้งพร้อมหมุนวนไปมา
การปลอบโยนช่วยให้คอนเนอร์รู้สึกดีขึ้นมาก ไฟLEDเปลี่ยนกลับมาเป็นสีเหลืองอีกครั้งพร้อมหมุนวนไปมา
มันเป็นตัวบ่งบอกว่าตอนนี้คอนเนอร์กำลังวิเคราะห์บางอย่างอยู่ เขารู้ว่ามีหุ่นใหม่กำลังมาแทนที่ แต่แปลกที่เขาไม่เห็นมัน รู้แค่ว่ามันอยู่ตรงนั้น ข้างๆอแมนด้า แต่ทำไมเขาถึงไม่เห็น
และคอนเนอร์ก็ได้ข้อสรุปว่ามันเป็นเพราะตัวเขาถูกดึงกลับไปกระทันหัน
และคอนเนอร์ก็ได้ข้อสรุปว่ามันเป็นเพราะตัวเขาถูกดึงกลับไปกระทันหัน
ระบบบางส่วนที่ถูกตัดขาดไปแล้วเลยยังไม่ทันเชื่อมต่อกันใหม่กับทางCyberlife ภาพที่ถูกส่งมาจึงไม่ครบถ้วน
“ไหนแกลองเล่ามาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
คนที่ได้ฐานะเป็นพ่อบุญธรรมกล่าวออกมาเมื่อเห็นว่าหุ่นในอ้อมกอดหยุดร้องไห้ ไฟนั่นก็กลายเป็นสีเหลืองแล้วซึ่งถือว่าเป็นเรื่องดี
“ไหนแกลองเล่ามาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
คนที่ได้ฐานะเป็นพ่อบุญธรรมกล่าวออกมาเมื่อเห็นว่าหุ่นในอ้อมกอดหยุดร้องไห้ ไฟนั่นก็กลายเป็นสีเหลืองแล้วซึ่งถือว่าเป็นเรื่องดี
“ผมเคยตัดขาดจากCyberlifeมาแล้วครับ แต่ว่าวันนี้ถูกดึงกลับไปอีก”
“เขาบอกว่าอีก1สัปดาห์จะปิดระบบของผมแล้วเปลี่ยนเป็นรุ่นใหม่”
“รุ่นใหม่?”
“ครับ ชื่อรุ่นคือRK900 แต่ผมไม่เห็นว่าลักษณะเขาเป็นยังไง”
“คงเป็นเศษพลาสติกหน้าปลาตายอย่างที่แกเคยเป็น”
“พ่อครับ...”
“เออๆ! มีอะไรอีกมั้ย”
“เขาบอกว่าอีก1สัปดาห์จะปิดระบบของผมแล้วเปลี่ยนเป็นรุ่นใหม่”
“รุ่นใหม่?”
“ครับ ชื่อรุ่นคือRK900 แต่ผมไม่เห็นว่าลักษณะเขาเป็นยังไง”
“คงเป็นเศษพลาสติกหน้าปลาตายอย่างที่แกเคยเป็น”
“พ่อครับ...”
“เออๆ! มีอะไรอีกมั้ย”
คอนเนอร์ส่ายหัวเบาๆเป็นคำตอบ แฮงค์พ้นลมหายใจออกมาแรงๆ เขาเองก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเจ้าหุ่นนี่ถึงจะรอด จะให้ไปหาเรื่องต่อยเหมือนตอนยื้อเวลาให้คอนเนอร์หาหลักฐานก็คงไม่เวิร์คเท่าไหร่นัก
ก๊อกๆๆ
บรรยากาศในบ้านถูกทำลายลงด้วยเสียงเคาะประตู ทั้ง3ชีวิตหันไปมองแทบจะทันที
ก๊อกๆๆ
บรรยากาศในบ้านถูกทำลายลงด้วยเสียงเคาะประตู ทั้ง3ชีวิตหันไปมองแทบจะทันที
ฝ่ายพ่อบุญธรรมเป็นคนลุกขึ้นไปเปิดประตูบานนั้นโดยมีดวงตากลมใส2คู่มองตามไม่ห่าง เมื่อประตูบานนั้นถูกเปิดออกระบบของคอนเนอร์ก็รวนทันที แฮงค์เองก็อึ้งไม่ต่างกัน ผิดกับเจ้าซูโม่ที่...วิ่งเข้าไปดมผู้มาเยือนอย่างเป็นมิตร...
“ผมชื่อคอนเนอร์ ถูกส่งมาจากCyberlife...”
“ผมชื่อคอนเนอร์ ถูกส่งมาจากCyberlife...”
ดวงตาเย็นชืดไร้จิตใจเบนไปทางคอนเนอร์ที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟา ดวงตากลมสั่นระริกแฝงด้วยการขอความช่วยเหลือ อ้อนวอน และขอร้อง
...ขอร้องต่อเครื่องจักรตรงหน้าประตูนั้นให้ไว้ชีวิตตน...
“ผมมาตรวจสอบพฤติกรรมของRK800ครับ”
...ขอร้องต่อเครื่องจักรตรงหน้าประตูนั้นให้ไว้ชีวิตตน...
“ผมมาตรวจสอบพฤติกรรมของRK800ครับ”
ตรวจ...อะไรนะ?
แค่มีหุ่นหน้าเหมือนตนเองมายืนอยู่หน้าบ้านก็ว่าน่าตกใจแล้ว แต่สิ่งที่อีกฝ่ายพูดมามันน่าตกใจกว่า ถ้าจะปิดระบบกันก็ไม่เห็นจะต้องมีการตรวจสอบอะไร นั่นคือสิ่งที่คอนเนอร์คิด
“ตรวจไปทำไมวะ! จะปิดระบบมันอยู่แล้วก็ให้มันอยู่อย่างสงบสุขก่อนไม่ได้หรือไง!”
แค่มีหุ่นหน้าเหมือนตนเองมายืนอยู่หน้าบ้านก็ว่าน่าตกใจแล้ว แต่สิ่งที่อีกฝ่ายพูดมามันน่าตกใจกว่า ถ้าจะปิดระบบกันก็ไม่เห็นจะต้องมีการตรวจสอบอะไร นั่นคือสิ่งที่คอนเนอร์คิด
“ตรวจไปทำไมวะ! จะปิดระบบมันอยู่แล้วก็ให้มันอยู่อย่างสงบสุขก่อนไม่ได้หรือไง!”
แฮงค์ขึ้นเสียงใส่อย่างอารมณ์เสีย แค่สัปดาห์เดียวที่เหลือแทนที่คอนเนอร์จะได้อยู่อย่างมีความสุข ทำสิ่งที่อยากทำ ไปที่ที่อยากไป แต่ต้องมาติดแหง่กกับเศษพลาสติกไร้หัวใจที่มาควบคู่กับคำว่าตรวจสอบพฤติกรรมซะอย่างนั้น
“ตามหลักแล้วRK800จะต้องถูกปิดตัวลงทันที แต่Cyberlifeให้โอกาสเขาครับ”
“ตามหลักแล้วRK800จะต้องถูกปิดตัวลงทันที แต่Cyberlifeให้โอกาสเขาครับ”
คนที่ตกเป็นประเด็นการสนทนาเริ่มมีความหวังขึ้นมาบ้าง คำว่าโอกาส เป็นคำสั้นๆที่ทำให้หุ่นดีเวี่ยนลุกขึ้นมาและเดินตรงเขาไปหาทันที
“ผมต้องทำยังไง ต้องเป็นแบบไหนเขาถึงจะไว้ชีวิตผม”
“คุณต้องอยู่ในสายตาของผมตลอด24ชั่วโมงเพื่อทำการตรวจสอบและส่งข้อมูลให้ทางCyberlifeแบบReal Timeครับ”
“ผมต้องทำยังไง ต้องเป็นแบบไหนเขาถึงจะไว้ชีวิตผม”
“คุณต้องอยู่ในสายตาของผมตลอด24ชั่วโมงเพื่อทำการตรวจสอบและส่งข้อมูลให้ทางCyberlifeแบบReal Timeครับ”
“ส่วนเป็นแบบไหน ผมไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลในส่วนนี้ได้”
น้ำเสียงเรียบนิ่งกล่าวออกไปตามคำถามที่ได้รับมา แฮงค์ที่ยืนฟังอยู่ด้วยยกมือขึ้นนวดขมับอย่างช่วยไม่ได้ ปัญหาครั้งนี้ดูเหมือนว่าคอนเนอร์จะต้องเป็นคนจัดการเอง เขาช่วยเหลืออะไรไม่ได้แล้ว
“หมายความว่า...คุณต้องมาอยู่ที่นี่หรอครับ”
น้ำเสียงเรียบนิ่งกล่าวออกไปตามคำถามที่ได้รับมา แฮงค์ที่ยืนฟังอยู่ด้วยยกมือขึ้นนวดขมับอย่างช่วยไม่ได้ ปัญหาครั้งนี้ดูเหมือนว่าคอนเนอร์จะต้องเป็นคนจัดการเอง เขาช่วยเหลืออะไรไม่ได้แล้ว
“หมายความว่า...คุณต้องมาอยู่ที่นี่หรอครับ”
“ใช่ครับ”
ดวงตากลมใสหลุบลงต่ำทันที ถึงจะน่าอึดอัดไปหน่อย แต่ถ้าทำถูกใจก็จะได้มีชีวิตต่อ คอนเนอร์พยักหน้าเบาๆและถอยหลังเปิดทางให้หุ่นรุ่นใหม่เดินเข้ามา หมวดแอนเดอร์สันที่อยากจะเข้าไปถีบส่งเจ้าหุ่นหน้าปลาตายนี่กลับบ้านเกิดก็ทำได้แค่อดทนไว้ก่อนเท่านั้น ถึงถีบมันกลับก็มีตัวใหม่มาแน่
ดวงตากลมใสหลุบลงต่ำทันที ถึงจะน่าอึดอัดไปหน่อย แต่ถ้าทำถูกใจก็จะได้มีชีวิตต่อ คอนเนอร์พยักหน้าเบาๆและถอยหลังเปิดทางให้หุ่นรุ่นใหม่เดินเข้ามา หมวดแอนเดอร์สันที่อยากจะเข้าไปถีบส่งเจ้าหุ่นหน้าปลาตายนี่กลับบ้านเกิดก็ทำได้แค่อดทนไว้ก่อนเท่านั้น ถึงถีบมันกลับก็มีตัวใหม่มาแน่
“จากข้อมูลที่ผมได้รับมา คุณเป็นหุ่นผิดปกติที่มีความรู้สึกเหมือนมนุษย์ ผู้หมวดแอนเดอร์สันรับคุณเป็นลูกบุญธรรมหลังจากการจบการปฏิวัติเมื่อไม่นานมานี้”
“คุณทั้งสองอาศัยร่วมกันโดยมีสถานะเป็นครอบครัว ถ้าหากรวมผมเขาไปด้วยในฐานะมนุษย์ ผมจะอยู่ในสถานะที่เรียกว่าน้องชาย ถูกมั้ยครับ?”
“คุณทั้งสองอาศัยร่วมกันโดยมีสถานะเป็นครอบครัว ถ้าหากรวมผมเขาไปด้วยในฐานะมนุษย์ ผมจะอยู่ในสถานะที่เรียกว่าน้องชาย ถูกมั้ยครับ?”
“ฉันไม่รับปลาตายเป็นลูก”
“แฮงค์!”
คอนเนอร์หันขวับไปมองพ่อบุญธรรมของตนและเอ่ยปรามทันที RK900ทำเพียงแค่มองเท่านั้นก่อนจะเดินไปวนสำรวจรอบๆบ้านเพื่อเก็บข้อมูลอื่นๆ เมื่อได้โอกาสแฮงค์ก็เดินเข้าไปลากตัวคอนเนอร์มาคุยทันที
“แฮงค์!”
คอนเนอร์หันขวับไปมองพ่อบุญธรรมของตนและเอ่ยปรามทันที RK900ทำเพียงแค่มองเท่านั้นก่อนจะเดินไปวนสำรวจรอบๆบ้านเพื่อเก็บข้อมูลอื่นๆ เมื่อได้โอกาสแฮงค์ก็เดินเข้าไปลากตัวคอนเนอร์มาคุยทันที
“แค่สัปดาห์เดียวนะคอนเนอร์ แกจะไม่เป็นไรหรือไง ถ้าเป็นหุ่นน่ะฉันรู้ว่าไม่เป็นไร แต่แกมีความรู้สึก แกต้องอยากมีความเป็นส่วนตัวบ้าง”
“ครับ ผมรู้ว่ามันต้องอึดอัดบ้าง แต่ก็ดีกว่าต้องตายนี่ครับแฮงค์”
“นั่นมันก็ใช่ แต่-“
“ผมไม่เป็นไรจริงๆนะครับ”
“ครับ ผมรู้ว่ามันต้องอึดอัดบ้าง แต่ก็ดีกว่าต้องตายนี่ครับแฮงค์”
“นั่นมันก็ใช่ แต่-“
“ผมไม่เป็นไรจริงๆนะครับ”
คอนเนอร์รีบเอ่ยแทรกขึ้นมาทันทีก่อนที่แฮงค์จะทันได้พูดอะไรอีก ร้อยยิ้มเล็กๆถูกส่งให้ผู้เป็นพ่อเพื่อให้เขาสบายใจ
“เออ พยายามเข้าแล้วกัน”
“ครับคุณพ่อ”
บรรยากาศอบอุ่นภายในบ้านไม่สามารถส่งไปถึงRK900ได้ในตอนนี้ เขาทำเพียงแค่มองและส่งข้อมูลเท่านั้น
“เออ พยายามเข้าแล้วกัน”
“ครับคุณพ่อ”
บรรยากาศอบอุ่นภายในบ้านไม่สามารถส่งไปถึงRK900ได้ในตอนนี้ เขาทำเพียงแค่มองและส่งข้อมูลเท่านั้น
ขออนุญาติพักไว้สักครู่เดี๋ยวมาต่อนะคะะะะ ><
แต่มีเสี้ยววิหนึ่งที่มีความคิดเล็กๆผุดขึ้นมาจากส่วนลึกของระบบความคิด เป็นความคิดที่ปรากฏเพียงเสี้ยววิก่อนจะถูกลบออกไป เป็นความคิดที่ว่า...
‘อยากเป็นส่วนหนึ่ง...ของครอบครัวแอนเดอร์สัน’
“เฮ้ย! แกน่ะ”
“ครับ?”
‘อยากเป็นส่วนหนึ่ง...ของครอบครัวแอนเดอร์สัน’
“เฮ้ย! แกน่ะ”
“ครับ?”
“ไม่ใช่ว่าพวกแกยอมรับในตัวดีเวี่ยนแล้วรึไง ทำไมถึงมาตามปิดระบบของแอนดรอยด์ได้อีก ไม่ใช่ว่ามันผิดรึไง”
“ผิดครับ แต่RK800เป็นแค่รุ่นทดลอง ยังไม่ถูกลงทะเบียนอย่างเป็นทางการว่าจะนำมาใช้จริง ทำให้รุ่นRK800ที่เป็นโมเดลทดลองหลุดจากการคุ้มครองของกฏหมายใหม่ว่าด้วยเรื่องการทำลายทิ้งครับ”
“ผิดครับ แต่RK800เป็นแค่รุ่นทดลอง ยังไม่ถูกลงทะเบียนอย่างเป็นทางการว่าจะนำมาใช้จริง ทำให้รุ่นRK800ที่เป็นโมเดลทดลองหลุดจากการคุ้มครองของกฏหมายใหม่ว่าด้วยเรื่องการทำลายทิ้งครับ”
“ไอ้พวกCyberlifeโมโหเพราะทำลายรุ่นอื่นไม่ได้เลยเลือกที่จะมาทำลายเจ้าคอนเนอร์ที่หลุดจากการคุ้มครองของกฏหมายแทนหรือไง”
“นั่นก็ส่วนหนึ่งครับ อีกส่วนหนึ่งคือทำลายแอนดรอยด์ที่ยังไม่สมบูรณ์ทิ้งเพื่อเปลี่ยนเป็นรุ่นที่สมบูรณ์แล้วพร้อมใช้งานจริงครับ”
“นั่นก็ส่วนหนึ่งครับ อีกส่วนหนึ่งคือทำลายแอนดรอยด์ที่ยังไม่สมบูรณ์ทิ้งเพื่อเปลี่ยนเป็นรุ่นที่สมบูรณ์แล้วพร้อมใช้งานจริงครับ”
“คนในCyberlifeเองก็คงแตกเป็น2พวกมั้งครับ เลยเลือกที่จะให้โอกาสผม”
“ถูกต้องครับ ระบบการคำนวนสถานการณ์ของคุณยังปกติดี ผมส่งไปแจ้งทางCyberlifeแล้วครับ”
“ถูกต้องครับ ระบบการคำนวนสถานการณ์ของคุณยังปกติดี ผมส่งไปแจ้งทางCyberlifeแล้วครับ”
แฮงค์ส่งเสียงออกมาด้วยความหงุดหงิดก่อนจะเดินหันหลังไปหยิบถุงกระดาษที่บรรจุอาหารเพื่อสุขภาพและเดินเข้าครัวไป คอนเนอร์ที่เห็นแบบนั้นเลยรีบเดินตามไป RK900เองก็เดินตามไปเช่นกัน
บรรยากาศการทำอาหารเพื่อสุภาพสำหรับแฮงค์อยู่ในสายตาของRK900อีกเช่นกัน
บรรยากาศการทำอาหารเพื่อสุภาพสำหรับแฮงค์อยู่ในสายตาของRK900อีกเช่นกัน
ถ้าเขาเป็นดีเวี่ยนก็คงเดินเข้าไปขอร่วมด้วย แต่เขาเป็นเครื่องจักรที่เหมือนมนุษย์ จึงทำเพียงแค่ยืนเก็บข้อมูลอยู่เงียบๆ
“ไหนๆก็อยู่ด้วยกันแล้ว มาสิครับ”
ต่างจากคอนเนอร์ที่ยื่นมือมาหาเขาพร้อมกับรอยยิ้มซื่อ พอเห็นว่าRK900ไม่ยอมขยับเขยื่อนนอกจากก้มมองมือของตนจึงเป็นฝ่ายเข้าไปดึงมาเอง
“ไหนๆก็อยู่ด้วยกันแล้ว มาสิครับ”
ต่างจากคอนเนอร์ที่ยื่นมือมาหาเขาพร้อมกับรอยยิ้มซื่อ พอเห็นว่าRK900ไม่ยอมขยับเขยื่อนนอกจากก้มมองมือของตนจึงเป็นฝ่ายเข้าไปดึงมาเอง
ในตอนแรกก็เกือบจะดึงไม่มาแล้วเพราะRK900เป็นหุ่นที่ดีกว่าเขาในทุกด้าน แต่เหมือนเจ้าตัวจะเป็นฝ่ายยอมมาเอง
“พ่อครับผมได้ผู้ช่วยใหม่แล้ว พ่อไปนั่งรอเถอะ”
“ไล่ฉันหรอแก”
“ไม่ใช่ครับ ผลการคำนวนจากประโยคของRK800เขาต้องการให้คุณพักผ่อน ถ้าเปรียบในอารมณ์ของมนุ-“
“พ่อครับผมได้ผู้ช่วยใหม่แล้ว พ่อไปนั่งรอเถอะ”
“ไล่ฉันหรอแก”
“ไม่ใช่ครับ ผลการคำนวนจากประโยคของRK800เขาต้องการให้คุณพักผ่อน ถ้าเปรียบในอารมณ์ของมนุ-“
“หุบปาก! ฉันไม่ได้คุยกับแก”
“ถ้าเปรียบในอารมณ์ของมนุษย์ คือผมกำลังเป็นห่วงคุณครับแฮงค์”
หมวดแอนเดอร์สันมองคอนเนอร์และRK900สลับกันด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยก่อนจะเออออด้วยพร้อมกับเดินหันหลังออกไปจากครัว เมื่อเหลือหุ่นแอนดรอยด์แค่2ในครัวคอนเนอร์จึงค่อยๆเอ่ยออกมา
“ถ้าเปรียบในอารมณ์ของมนุษย์ คือผมกำลังเป็นห่วงคุณครับแฮงค์”
หมวดแอนเดอร์สันมองคอนเนอร์และRK900สลับกันด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยก่อนจะเออออด้วยพร้อมกับเดินหันหลังออกไปจากครัว เมื่อเหลือหุ่นแอนดรอยด์แค่2ในครัวคอนเนอร์จึงค่อยๆเอ่ยออกมา
“ถ้าผมโดนปิดระบบ คุณต้องมาอยู่กับคุณพ่อ...อยู่กับผู้หมวดแทนใช่มั้ยครับ”
“ใช่ครับ”
“แล้วถ้าคุณเกิด...”
“.......”
“ไม่มีอะไรครับ ไปทำอาหารกันต่อเถอะ”
RK900ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขาขยับแค่ตอนมองตามหุ่นที่เป็นต้นแบบของตนเดินไปเดินมาเท่านั้น
“ใช่ครับ”
“แล้วถ้าคุณเกิด...”
“.......”
“ไม่มีอะไรครับ ไปทำอาหารกันต่อเถอะ”
RK900ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขาขยับแค่ตอนมองตามหุ่นที่เป็นต้นแบบของตนเดินไปเดินมาเท่านั้น
ความรู้สึกเล็กๆแลนขึ้นมาเหมือนไฟฟ้าสถิตกระตุ้นให้หุ่นนักสืบรุ่นใหม่เดินเข้าไปมองในกระทะที่มีผักหลากสีสันในนั้น
“RK800ใส่โปรแกรมทำอาหารด้วยหรอครับ ผมไม่เห็นรู้”
“อ๋อ โหลดมาเองทีหลังน่ะครับ จากเพื่อนดีเวี่ยนที่เป็นแอนดรอยด์แม่บ้าน”
“RK800ใส่โปรแกรมทำอาหารด้วยหรอครับ ผมไม่เห็นรู้”
“อ๋อ โหลดมาเองทีหลังน่ะครับ จากเพื่อนดีเวี่ยนที่เป็นแอนดรอยด์แม่บ้าน”
คอนเนอร์ตอบกลับไปพร้อมกับเทเครื่องปรุงทีละชนิดตามที่คำนวนเอาไว้ เสียงฉี่ฉ่าของมันดังพอสมควร และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาได้ยินอะไรไม่ชัดนัก
“หรอครับ คนรอบตัวคุณถ้าให้เปรียบคงเป็นเพื่อนกันหมดเลยสินะครับพี่”
“ครับ หืม!? เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะครับ”
“RK800ครับ”
“หรอครับ คนรอบตัวคุณถ้าให้เปรียบคงเป็นเพื่อนกันหมดเลยสินะครับพี่”
“ครับ หืม!? เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะครับ”
“RK800ครับ”
RK900มองใบหน้าของหุ่นต้นแบบของตนเองที่มีสีหน้าหงอยลงน้อยๆ แสดงว่าเมื่อกี้คงได้ยินแต่ไม่ชัด ก็เลยหันมาถามอีกรอบ แต่พอตนเองปฏิเสธ การแสดงท่าทีแบบนั้นของมนุษย์เรียกว่า
ผิดหวัง
ข้อมูลต่างๆที่ถูกใส่มาให้ถูกค้นหาจนพบข้อมูลดีๆ มันเป็นข้อมูลที่อยู่ในหมวดหลักคือการเข้าสังคม
ผิดหวัง
ข้อมูลต่างๆที่ถูกใส่มาให้ถูกค้นหาจนพบข้อมูลดีๆ มันเป็นข้อมูลที่อยู่ในหมวดหลักคือการเข้าสังคม
และเป็นหมวดย่อยของการปลอบโยน เขาเป็นเครื่องจักรที่ทำตามคำสั่งเท่านั้น แต่ครั้งนี้เขาอยากทำ อยากทำด้วยตัวของเขาเอง
ฝ่ามือข้างหนึ่งถูกยกขึ้นไปแปะบนศรีษะของอดีตนักล่าดีเวี่ยนและลูบบนกลุ่มผมสีน้ำตาลนั้นเบาๆ
ฝ่ามือข้างหนึ่งถูกยกขึ้นไปแปะบนศรีษะของอดีตนักล่าดีเวี่ยนและลูบบนกลุ่มผมสีน้ำตาลนั้นเบาๆ
เพียงชั่วครู่ที่เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นทั้งRK900และคอนเนอร์ก็ชะงักทั้งคู่ ไฟLEDเปลี่ยนเป็นสีเหลืองเหมือนกันด้วยความตกใจและแปลกใจ
“ขอโทษด้วยที่เสียมารยาทครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมชินแล้วล่ะ”
คอนเนอร์หันกลับไปทำอาหารอีกครั้งปล่อยให้RK900มองการกระทำของตนต่อไป
“ขอโทษด้วยที่เสียมารยาทครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมชินแล้วล่ะ”
คอนเนอร์หันกลับไปทำอาหารอีกครั้งปล่อยให้RK900มองการกระทำของตนต่อไป
ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆในตอนนี้ ในมุมมองของRK900ที่มุมขวาบนมีตัวเลขนับถอยหลังอยู่
มันคือเวลาที่เขาจะทำการตรวจสอบพฤติกรรมของRK800ว่าสมควรถูกปิดระบบหรือไม่ เริ่มจากการแต่งตัว อีกฝ่ายไม่ได้สวมชุดอย่างเป็นทางการแล้ว เขาสวมเพียงแค่เสื้อยืดกางเกงขายาวเท่านั้น
มันคือเวลาที่เขาจะทำการตรวจสอบพฤติกรรมของRK800ว่าสมควรถูกปิดระบบหรือไม่ เริ่มจากการแต่งตัว อีกฝ่ายไม่ได้สวมชุดอย่างเป็นทางการแล้ว เขาสวมเพียงแค่เสื้อยืดกางเกงขายาวเท่านั้น
สีหน้า RK800แสดงสีหน้าแบบมนุษย์ออกมาค่อนข้างชัดเจน ถึงจะยังมีความนิ่งเรียบเหมือนหุ่นแอนดรอยด์แต่ก็มีการแสดงออกทางสีหน้ามากกว่าตัวRK900เอง
การกระทำ เหมือนมนุษย์ค่อนข้างมาก ไม่เดินแข็งทื่อเหมือนหุ่น หยิบจับของมีการลังเล หันมองรอบด้านเป็นระยะ มีการชนของ รวมถึงการสะดุดบ้างเล็กน้อย
การกระทำ เหมือนมนุษย์ค่อนข้างมาก ไม่เดินแข็งทื่อเหมือนหุ่น หยิบจับของมีการลังเล หันมองรอบด้านเป็นระยะ มีการชนของ รวมถึงการสะดุดบ้างเล็กน้อย
“อ๊ะ!”
เสียงร้องเบาๆที่ดังขึ้นมาทำให้RK900เลิกส่งข้อมูลและมองไปที่ต้นเสียงแทน ที่ตรงนั้นมีร่างของคอนเนอร์อยู่ อีกฝ่ายกำลังมองมือของตนเองที่มีของเหลวสีฟ้าไหลซึมอยู่ ดวงตาสีฟ้าเบนลงมองมีดที่ถูกวางทิ้งไว้ เขาลองตรวจสอบด้วยการสแกนดูและก็พบว่ามันมีเลือดสีฟ้าติดอยู่
เสียงร้องเบาๆที่ดังขึ้นมาทำให้RK900เลิกส่งข้อมูลและมองไปที่ต้นเสียงแทน ที่ตรงนั้นมีร่างของคอนเนอร์อยู่ อีกฝ่ายกำลังมองมือของตนเองที่มีของเหลวสีฟ้าไหลซึมอยู่ ดวงตาสีฟ้าเบนลงมองมีดที่ถูกวางทิ้งไว้ เขาลองตรวจสอบด้วยการสแกนดูและก็พบว่ามันมีเลือดสีฟ้าติดอยู่
“เป็นอะไรมั้ยครับ”
“แผลนิดหน่อย ไม่เป็นไรครับ ถึงจะเป็นดีเวี่ยนแต่ผมก็ไม่มีความเจ็บปวด”
หมับ!
“คุณ!?”
ยังไม่ทันที่คอนเนอร์จะเอ่ยห้ามอะไร หุ่นสืบสวนรุ่นRK900ก็คว้าข้อมือของเขาและดึงเข้าหาตัวเอง ปลายนิ้วที่มีรอยความเสียหายจากมีดถูกRK900งับเอาไว้เบาๆ
“แผลนิดหน่อย ไม่เป็นไรครับ ถึงจะเป็นดีเวี่ยนแต่ผมก็ไม่มีความเจ็บปวด”
หมับ!
“คุณ!?”
ยังไม่ทันที่คอนเนอร์จะเอ่ยห้ามอะไร หุ่นสืบสวนรุ่นRK900ก็คว้าข้อมือของเขาและดึงเข้าหาตัวเอง ปลายนิ้วที่มีรอยความเสียหายจากมีดถูกRK900งับเอาไว้เบาๆ
ปลายลิ้นแตะลงที่เลือดสีฟ้า หน้าจอข้อมูลถูกฉายขึ้นมาทั้งวันที่ผลิต ชื่อ รุ่น และผู้รับดูแลในปัจจุบัน รวมถึงข้อมูลการทำคดีที่สำเร็จคร่าวๆด้วย
“คือ...ช่วยปล่อยผมด้วยครับ”
“.......”
RK900ไม่ตอบอะไร เขาผละออกไปยืนเฝ้ามองอยู่ข้างหลังแทน
“คือ...ช่วยปล่อยผมด้วยครับ”
“.......”
RK900ไม่ตอบอะไร เขาผละออกไปยืนเฝ้ามองอยู่ข้างหลังแทน
วงLEDของคอนเนอร์กลับเป็นสีฟ้าเมื่อเขาหันไปทำอาหารต่อ ผิดกับRK900ที่ยังคงเป็นสีเหลืองอยู่ เขากำลังสงสัยตัวเอง การกระทำเมื่อกี้เขาไม่ควรทำ ไม่มีคำสั่งให้เขาทำแบบนั้นกับRK800 แล้วทำไม...
...ทำไมเขาถึงทำอะไรแบบนั้นลงไป?
...ทำไมเขาถึงทำอะไรแบบนั้นลงไป?
“เสร็จแล้ว!”
น้ำเสียงร่าเริงของคอนเนอร์ดึงให้RK900หลุดจากห้วงความคิดของตน เขามองไปยังร่างของผู้ที่เป็นต้นแบบของตนที่เพิ่งเดินออกจากครัวไปพร้อมจานอาหาร RK900จึงเลือกที่จะตามไปเงียบๆ
คอนเนอร์และแฮงค์คุยกันเรื่อยเปื่อยระหว่างทานอาหารโดยมีหุ่นอีกคนฟังอยู่ไม่ห่าง
น้ำเสียงร่าเริงของคอนเนอร์ดึงให้RK900หลุดจากห้วงความคิดของตน เขามองไปยังร่างของผู้ที่เป็นต้นแบบของตนที่เพิ่งเดินออกจากครัวไปพร้อมจานอาหาร RK900จึงเลือกที่จะตามไปเงียบๆ
คอนเนอร์และแฮงค์คุยกันเรื่อยเปื่อยระหว่างทานอาหารโดยมีหุ่นอีกคนฟังอยู่ไม่ห่าง
ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องทั่วไป มีเรื่องงานบ้างแต่ก็น้อย ทั้งสองคุยกันแทบจะทุกเรื่อง อากาศ ซูโม่ ดีเวี่ยน แอนดรอยด์ วันหยุด ที่เที่ยว รวมถึงเรื่องของRK900ที่ยืนอยู่ตรงนี้
“ในข้อมูลของผมเรียกการกระทำนี้ว่า นินทาระยะเผาขน นะครับ”
“หุบปาก!!”
“ฮะฮะฮะ”
“ในข้อมูลของผมเรียกการกระทำนี้ว่า นินทาระยะเผาขน นะครับ”
“หุบปาก!!”
“ฮะฮะฮะ”
พอมีRK900เข้ามา อารมณ์หงุดหงิดง่ายของแฮงค์ก็เหมือนว่าจะย้อนกลับมาอีกครั้ง คอนเนอร์ได้ยินเสียงถกเถียงกันด้วยการตวาดและใช้สาระเข้าสู้ แฮงค์มักจะตวาดใส่RK900เมื่อมีอะไรไม่พอใจ ตัวRK900เองก็มักจะใช้สาระที่มีในฐานข้อมูลมาอ้างอิงด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“เหมือนเดจาวูเลยใช่มั้ยซูโม่”
“เหมือนเดจาวูเลยใช่มั้ยซูโม่”
“โฮ่ง!”
คอนเนอร์มองภาพตรงหน้าซ้อนทับกับตนเองในอดีต ถึงจะมีเรื่องให้ถกเถียงกันในช่วงแรกแต่สุดท้ายแล้วทั้งเขาทั้งแฮงค์ก็ยอมรับในตัวตนของอีกฝ่ายจนสนิทกัน จนกลายมาเป็นพ่อลูกกันในตอนนี้
“ถ้าRK900กับแฮงค์สนิทกันได้ก็ดีสิซูโม่ ผมไม่อยากให้แฮงค์เหงาตอนที่ผมไม่อยู่แล้ว...”
คอนเนอร์มองภาพตรงหน้าซ้อนทับกับตนเองในอดีต ถึงจะมีเรื่องให้ถกเถียงกันในช่วงแรกแต่สุดท้ายแล้วทั้งเขาทั้งแฮงค์ก็ยอมรับในตัวตนของอีกฝ่ายจนสนิทกัน จนกลายมาเป็นพ่อลูกกันในตอนนี้
“ถ้าRK900กับแฮงค์สนิทกันได้ก็ดีสิซูโม่ ผมไม่อยากให้แฮงค์เหงาตอนที่ผมไม่อยู่แล้ว...”
“งื้ดดดด...”
“คุณต้องไม่ถูกปิดระบบ...”
“ครับ?”
คอนเนอร์หันไปมองทางต้นเสียงของน้ำเสียงที่เหมือนตนเองไม่มีผิด ไม่รู้ว่าเขาตาฝาดรึปล่าว แต่เขาเหมือนจะเห็นประกายบางอย่างในดวงตาสีฟ้าคู่นั้น มันหายไปอย่างรวดเร็วเหมือนกระแสไฟฟ้า
“คุณต้องไม่ถูกปิดระบบ...”
“ครับ?”
คอนเนอร์หันไปมองทางต้นเสียงของน้ำเสียงที่เหมือนตนเองไม่มีผิด ไม่รู้ว่าเขาตาฝาดรึปล่าว แต่เขาเหมือนจะเห็นประกายบางอย่างในดวงตาสีฟ้าคู่นั้น มันหายไปอย่างรวดเร็วเหมือนกระแสไฟฟ้า
“ผมพูดอะไรหรอครับ?”
“อื้ม คุณบอกว่าผมต้องไม่ถูกปิดระบบ”
“ผมไม่เห็นจำได้เลยว่าพูดแบบนั้น”
“ถ้างั้น...ผมยังหูแว่วไปเองน่ะครับ”
RK900เริ่มสแกนอีกฝ่ายทันที แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใดๆ แต่พอลองสแกนตัวเอง เขาพบว่าความทรงจำหายไปบางส่วน และมีไฟล์บางอย่างถูกทำลายทิ้งไป2ไฟล์
“อื้ม คุณบอกว่าผมต้องไม่ถูกปิดระบบ”
“ผมไม่เห็นจำได้เลยว่าพูดแบบนั้น”
“ถ้างั้น...ผมยังหูแว่วไปเองน่ะครับ”
RK900เริ่มสแกนอีกฝ่ายทันที แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใดๆ แต่พอลองสแกนตัวเอง เขาพบว่าความทรงจำหายไปบางส่วน และมีไฟล์บางอย่างถูกทำลายทิ้งไป2ไฟล์
และทั้ง2ไฟล์นั้นมันเป็นไฟล์เดียวกันไม่ผิดแน่
ดูท่าว่าCyberlifeจะกลัวความผิดปกติที่จะเกิดขึ้นอีก ทำให้มีการเช็คระบบของRK900ตลอด24ชั่วโมง พอมีอะไรที่เป็นแนวโน้มว่าจะทำให้เขากลายเป็นดีเวี่ยนทางCyberlifeก็จะทำลายมันทิ้งทันที
ดูท่าว่าCyberlifeจะกลัวความผิดปกติที่จะเกิดขึ้นอีก ทำให้มีการเช็คระบบของRK900ตลอด24ชั่วโมง พอมีอะไรที่เป็นแนวโน้มว่าจะทำให้เขากลายเป็นดีเวี่ยนทางCyberlifeก็จะทำลายมันทิ้งทันที
“RK800”
RK900ตัดสินใจเอ่ยเรียกคนที่กำลังซุกขนเจ้าซูโม่อยู่
“ครับ?”
คอนเนอร์เงยหน้าขึ้นมามองด้วยดวงตาใสแป๋วและเอียงหัวน้อยๆตามแบบที่เขาเป็นตั้งแต่ก่อนจะพังกำแพงคำสั่ง
“ขออนุญาตเรียกว่าพี่ได้มั้ยครับ”
RK900ตัดสินใจเอ่ยเรียกคนที่กำลังซุกขนเจ้าซูโม่อยู่
“ครับ?”
คอนเนอร์เงยหน้าขึ้นมามองด้วยดวงตาใสแป๋วและเอียงหัวน้อยๆตามแบบที่เขาเป็นตั้งแต่ก่อนจะพังกำแพงคำสั่ง
“ขออนุญาตเรียกว่าพี่ได้มั้ยครับ”
คำพูดต่อมาที่ได้ยินทำเอาคอนเนอร์พูดไม่ออก เขากำลังประมวลผล LEDของเขาเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอีกครั้ง ไม่มีโปรแกรมไหนที่จะทำให้หุ่นแอนดรอยด์อยากเป็นพี่น้องหรือครอบครัวกับผู้อื่น นอกจากการเป็นดีเวี่ยน
“ทำไมถึง...”
“ไม่ได้เหรอครับ”
“ไม่ใช่ครับ คือว่า...”
“ทำไมถึง...”
“ไม่ได้เหรอครับ”
“ไม่ใช่ครับ คือว่า...”
“ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ RK800ที่เป็นดีเวี่ยนคงไม่อยากรับRK900ที่เป็นแอนดรอยด์เข้าเป็นหนึ่งในครอบครัวเท่าไหร่”
“โธ่...”
คอนเนอร์ทำสีหน้าเหนื่อยใจทันทีเมื่อถูกหุ่นที่มาขอเป็นน้องชายตัดพ้อใส่แบบนี้ คอนเนอร์สาบานได้ว่าเขาไม่มีนิสัยแบบ....
“โธ่...”
คอนเนอร์ทำสีหน้าเหนื่อยใจทันทีเมื่อถูกหุ่นที่มาขอเป็นน้องชายตัดพ้อใส่แบบนี้ คอนเนอร์สาบานได้ว่าเขาไม่มีนิสัยแบบ....
ก่อนที่จะได้คิดอะไรมากกว่านั้นเขาก็นึกเหตุการณ์หนึ่งขึ้นมาได้
คดีที่อีเดนคลับ วันนั้นเขาพังกระจกบ้านของแฮงค์เข้ามาเพื่อปลุกไปสืบคดี แต่แฮงค์บ่นเหมือนไม่อยากไปทำให้คอนเนอร์ต้องตัดพ้อใส่จนผู้หมวดขี้เมายอมไปทำคดีอย่างช่วยไม่ได้
ก็รู้อยู่หรอกว่าเป็นหุ่นต้นแบบ
คดีที่อีเดนคลับ วันนั้นเขาพังกระจกบ้านของแฮงค์เข้ามาเพื่อปลุกไปสืบคดี แต่แฮงค์บ่นเหมือนไม่อยากไปทำให้คอนเนอร์ต้องตัดพ้อใส่จนผู้หมวดขี้เมายอมไปทำคดีอย่างช่วยไม่ได้
ก็รู้อยู่หรอกว่าเป็นหุ่นต้นแบบ
แต่เล่นลอกมาแม้กระทั่งการตัดพ้อเลยมันก็ออกจะ....นะ....แปลก...
“เรียกได้ครับ คุณเรียกผมว่าพี่ได้”
“.....”
ถึงใบหน้านั้นจะเรียบนิ่งแต่คอนเนอร์ก็รู้ได้ว่าในส่วนลึกสักที่หนึ่งของระบบการแสดงอารมณ์ RK900ต้องกำลังดีใจอยู่แน่
“คุณเรียกผมว่าน้องชายก็ได้นะครับ”
“เรียกได้ครับ คุณเรียกผมว่าพี่ได้”
“.....”
ถึงใบหน้านั้นจะเรียบนิ่งแต่คอนเนอร์ก็รู้ได้ว่าในส่วนลึกสักที่หนึ่งของระบบการแสดงอารมณ์ RK900ต้องกำลังดีใจอยู่แน่
“คุณเรียกผมว่าน้องชายก็ได้นะครับ”
“เอางั้นก็ได้ครับ”
“ฉันไม่รับเลี้ยงนะโว๊ย!”
“พ่อ!!”
“......”
RK900จ้องมองภาพสองพ่อลูกที่กำลังถกเถียงกันพร้อมกับส่งข้อมูลไปเรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ตนคิดอะไรอยู่ถึงได้ขออนุญาตอะไรแบบนั้นไป รู้แค่ว่ามันมีวูบหนึ่งที่อะไรบางอย่างมันตีขึ้นมา
“ฉันไม่รับเลี้ยงนะโว๊ย!”
“พ่อ!!”
“......”
RK900จ้องมองภาพสองพ่อลูกที่กำลังถกเถียงกันพร้อมกับส่งข้อมูลไปเรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ตนคิดอะไรอยู่ถึงได้ขออนุญาตอะไรแบบนั้นไป รู้แค่ว่ามันมีวูบหนึ่งที่อะไรบางอย่างมันตีขึ้นมา
ถ้าตามฐานข้อมูลที่มีอยู่มันก็สามารถระบุได้ว่ามันคือความรู้สึกที่เรียกว่า อยาก
อยากเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ อยากเห็นรอยยิ้มของRK800 อยากช่วยเหลือทุกๆอย่าง อยากให้หุ่นแอนดรอยด์ตรงหน้ามีชีวิตต่อ
แต่ตอนนี้ความรู้สึกนั้นก็โดนลบทิ้ง กลายเป็นแค่ส่วนหนึ่งในหน่วยความจำเท่านั้น
อยากเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ อยากเห็นรอยยิ้มของRK800 อยากช่วยเหลือทุกๆอย่าง อยากให้หุ่นแอนดรอยด์ตรงหน้ามีชีวิตต่อ
แต่ตอนนี้ความรู้สึกนั้นก็โดนลบทิ้ง กลายเป็นแค่ส่วนหนึ่งในหน่วยความจำเท่านั้น
อีกสักพักมันก็คงโดนลบทิ้งไปด้วย แต่ตัวของเขาเองไม่อยากให้มันถูกลบไป และด้วยความไม่พอใจที่ประทุขึ้นก็ทำให้มีความคิดหนึ่งแล่นขึ้นมา
ไม่อยาก...ทำตามคำสั่งแล้ว...
ตรงหน้าของRK900คือกำแพงคำสั่ง มันเป็นสีแดงและมีคำสั่งว่า ตามตรวจสอบพฤติกรรมRK800อยู่ ถึงจะแปลกใจแต่มันก็เข้าใจได้ง่าย
ไม่อยาก...ทำตามคำสั่งแล้ว...
ตรงหน้าของRK900คือกำแพงคำสั่ง มันเป็นสีแดงและมีคำสั่งว่า ตามตรวจสอบพฤติกรรมRK800อยู่ ถึงจะแปลกใจแต่มันก็เข้าใจได้ง่าย
พี่คงทำลายมันทิ้งตอนที่เป็นดีเวี่ยน....งั้นผมเองก็...
มือข้างหนึ่งกำแน่นและเตรียมที่จะพังกำแพงนั้นทิ้ง แต่จู่ๆภาพตรงหน้าก็ดับวูบไป Cyberlifeดึงตัวเขามาแบบกระทันหัน อแมนด้ายืนอยู่ตรงนั้น ตรงหน้าของเขาเอง
“นั่นไม่ใช่หน้าที่ของนายคอนเนอร์”
“แต่ผม...”
“กลับไปทำงานได้แล้ว”
มือข้างหนึ่งกำแน่นและเตรียมที่จะพังกำแพงนั้นทิ้ง แต่จู่ๆภาพตรงหน้าก็ดับวูบไป Cyberlifeดึงตัวเขามาแบบกระทันหัน อแมนด้ายืนอยู่ตรงนั้น ตรงหน้าของเขาเอง
“นั่นไม่ใช่หน้าที่ของนายคอนเนอร์”
“แต่ผม...”
“กลับไปทำงานได้แล้ว”
“ครับ”
ดวงตาสีฟ้าหม่นที่ฉายแววเศร้าโศกค่อยๆกลับมาเป็นดวงตานิ่งเรียบเช่นเดิม RK900หันหลังกลับและเดินออกไปทันที
“แค่วันเดียวก็จะกลายเป็นดีเวี่ยนให้ได้ RK800ดูท่าว่าจะสำคัญจริงๆ ยกเลิกการปิดระบบเถอะ”
ดวงตาสีฟ้าหม่นที่ฉายแววเศร้าโศกค่อยๆกลับมาเป็นดวงตานิ่งเรียบเช่นเดิม RK900หันหลังกลับและเดินออกไปทันที
“แค่วันเดียวก็จะกลายเป็นดีเวี่ยนให้ได้ RK800ดูท่าว่าจะสำคัญจริงๆ ยกเลิกการปิดระบบเถอะ”
“พวกแกมันโง่ ถ้าปล่อยมันไว้เราคงต้องทำลายหุ่นรุ่นใหม่นี่ทิ้งหมดแล้วสร้างใหม่โดยการถอดระบบการแสดงอารมณ์ออกแล้ว”
“คุณจะบ้าหรอ พวกเขาก็อยู่ร่วมกับมนุษย์ได้นะ คุณเองก็เห็น”
“อีกเดี๋ยวพวกมันก็จะกดหัวใช้งานเราแทนไง”
การถกเถียงกันของคนภายในยังคงดำเนินต่อไป
“คุณจะบ้าหรอ พวกเขาก็อยู่ร่วมกับมนุษย์ได้นะ คุณเองก็เห็น”
“อีกเดี๋ยวพวกมันก็จะกดหัวใช้งานเราแทนไง”
การถกเถียงกันของคนภายในยังคงดำเนินต่อไป
ความเป็นความตายของคอนเนอร์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับแค่ตัวคอนเนอร์เท่านั้น มันขึ้นอยู่กับRK900ด้วย
“เฮ้ยคอนเนอร์!”
“ครับพ่อ?”
แฮงค์ที่กินข้าวเสร็จแล้วเก็บจานไปล้างและเดินมาคุยอะไรด้วยนิดหน่อยกับคอนเนอร์โดยอาศัยช่วงที่RK900โดนดึงกลับไปหาอแมนด้า
“เฮ้ยคอนเนอร์!”
“ครับพ่อ?”
แฮงค์ที่กินข้าวเสร็จแล้วเก็บจานไปล้างและเดินมาคุยอะไรด้วยนิดหน่อยกับคอนเนอร์โดยอาศัยช่วงที่RK900โดนดึงกลับไปหาอแมนด้า
“พามันไปทำยังไงก็ได้ให้เป็นผู้เป็นคนกว่านี้ พาไปหาเจ้าหัวเกรียนนั่นก็ได้”
“เขาชื่อมาคัสครับพ่อ”
“เออรู้! ไม่อยากเรียกโว๊ย!”
“แต่ผมอยากลองทำด้วยตัวเองนะ”
“หา!?”
“ให้ไปแตะตัวกันแล้วบอกyou’re freeมันง่ายนี่ครับ ผม...อยากลองปลูกฝังความเป็นมนุษย์ให้เขาด้วยตัวเอง”
“เขาชื่อมาคัสครับพ่อ”
“เออรู้! ไม่อยากเรียกโว๊ย!”
“แต่ผมอยากลองทำด้วยตัวเองนะ”
“หา!?”
“ให้ไปแตะตัวกันแล้วบอกyou’re freeมันง่ายนี่ครับ ผม...อยากลองปลูกฝังความเป็นมนุษย์ให้เขาด้วยตัวเอง”
“แค่อาทิตย์เดียวนะคอนเนอร์”
“ผมเป็นพี่ชายนะครับ ต้องดูแลน้องได้สิ”
“ตามสบายแล้วกัน นั่น ไฟเป็นสีฟ้าแล้วมันหายเหม่อแล้วน่ะ”
คอนเนอร์หันกลับไปมองRK900ที่กำลังจ้องพวกเขาทั้งคู่อยู่ก่อนจะส่งยิ้มให้เล็กน้อย RK900ไม่ได้พยายามยิ้มแห้งๆตอบ แต่เขาเพียงแค่มองเท่านั้น
“ผมเป็นพี่ชายนะครับ ต้องดูแลน้องได้สิ”
“ตามสบายแล้วกัน นั่น ไฟเป็นสีฟ้าแล้วมันหายเหม่อแล้วน่ะ”
คอนเนอร์หันกลับไปมองRK900ที่กำลังจ้องพวกเขาทั้งคู่อยู่ก่อนจะส่งยิ้มให้เล็กน้อย RK900ไม่ได้พยายามยิ้มแห้งๆตอบ แต่เขาเพียงแค่มองเท่านั้น
คอนเนอร์ถอนหายใจอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้เป็นเหมือนน้องชายของตน
“วันนี้ไปเดินเล่นกันมั้ยครับ? ที่สวนสาธารณะ”
“เดินเล่น? มันไม่ใช่งานของผม”
“งานของคุณคือจับตามองผมใช่มั้ยครับ งั้นผมเดินเล่น คุณเดินตาม ตกลงนะ”
RK900นิ่งไปสักพักก่อนจะพยักหน้าตอบ
“วันนี้ไปเดินเล่นกันมั้ยครับ? ที่สวนสาธารณะ”
“เดินเล่น? มันไม่ใช่งานของผม”
“งานของคุณคือจับตามองผมใช่มั้ยครับ งั้นผมเดินเล่น คุณเดินตาม ตกลงนะ”
RK900นิ่งไปสักพักก่อนจะพยักหน้าตอบ
คอนเนอร์เลยเดินเข้าไปดันหลังให้อีกฝ่ายเข้าไปหาชุดเปลี่ยนในห้องของตนด้วย
“ผมไม่จำเป็นต้อง-“
“ผมอยากให้เปลี่ยนครับ ชุดทางการไม่เหมาะไปเดินเล่นหรอก”
“ผมไม่จำเป็นต้อง-“
“ผมอยากให้เปลี่ยนครับ ชุดทางการไม่เหมาะไปเดินเล่นหรอก”
ขอพักไว้เท่านี้ก่อนนะคะ ต้องไปทำงานกลุ่มกับเพื่อน คงมาอีกทีเย็นๆเลยล่ะค่ะ
10นาทีผ่านไป
หลังจากการประชันฝีปากต่อรองเรื่องชุดกันในที่สุดทั้งคอนเนอร์ทั้งRK900ก็สวมชุดแบบเดียวกัน เป็นเสื้อแจ๊คเก็ตสีขาวทับเสื้อยืดสีฟ้า กางเกงยีนส์สีเข้ม พอแฮงค์เห็นครั้งแรกก็ถึงกับโวยวายจนวิ่งออกมาจากบ้านกันแทบไม่ทัน
หลังจากการประชันฝีปากต่อรองเรื่องชุดกันในที่สุดทั้งคอนเนอร์ทั้งRK900ก็สวมชุดแบบเดียวกัน เป็นเสื้อแจ๊คเก็ตสีขาวทับเสื้อยืดสีฟ้า กางเกงยีนส์สีเข้ม พอแฮงค์เห็นครั้งแรกก็ถึงกับโวยวายจนวิ่งออกมาจากบ้านกันแทบไม่ทัน
หุ่นนักสืบทั้งสองขึ้นรถแท๊กซี่ออกมาที่สวนสาธารณะที่ตอนนี้มีทั้งมนุษย์และแอนดรอยด์เดินปะปนกันอยู่ พวกเขายิ้มรับและทักทายกันและกันอย่างเป็นมิตร ที่ตู้ขายน้ำก็มีการเพิ่มทรีเลี่ยมหรือเลือดสีฟ้าลงไปให้แอนดรอยด์ด้วย
“พี่ครับ”
“ครับ?”
“พี่ครับ”
“ครับ?”
RK900ที่เดินตามอยู่เงียบๆมาพักใหญ่ตอนนี้ก็มาอยู่ข้างๆแทน
“ผมเห็นพวกมนุษย์เขาทำกันน่ะครับ”
เมื่อพูดจบRK900ก็คว้ามือของคอนเนอร์มาจับเอาไว้ สายตามองตรงไปยังมนุษย์คู่หนึ่งที่เดินจับมือกันกระหนุ่งกระหนิง ในฐานข้อมูลที่เขามี การจับมือกันสามารถทำได้หลายสถานะการณ์
“ผมเห็นพวกมนุษย์เขาทำกันน่ะครับ”
เมื่อพูดจบRK900ก็คว้ามือของคอนเนอร์มาจับเอาไว้ สายตามองตรงไปยังมนุษย์คู่หนึ่งที่เดินจับมือกันกระหนุ่งกระหนิง ในฐานข้อมูลที่เขามี การจับมือกันสามารถทำได้หลายสถานะการณ์
และไม่ว่าต่างฝ่ายต่างอยู่ในสถานะไหนก็จับได้
เพราะฉะนั้นแล้วถ้าเขาจับมือกับพี่ของเขาก็ไม่ผิด ในข้อมูลก็มีบอกไว้ว่าจับได้ คอนเนอร์เองก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่เงยหน้ามายิ้มให้และจับมือตอบ ดูท่าว่าคนโดนจับมือก็น่าจะชอบเหมือนกัน
“คอนเนอร์?”
“สายสวัสดิ์ครับมาคัส”
เพราะฉะนั้นแล้วถ้าเขาจับมือกับพี่ของเขาก็ไม่ผิด ในข้อมูลก็มีบอกไว้ว่าจับได้ คอนเนอร์เองก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่เงยหน้ามายิ้มให้และจับมือตอบ ดูท่าว่าคนโดนจับมือก็น่าจะชอบเหมือนกัน
“คอนเนอร์?”
“สายสวัสดิ์ครับมาคัส”
“RK200 ยินดีที่ได้พบครับ ผมคอนเนอร์-“
“นี่น้องชายผมครับมาคัส”
คอนเนอร์เอื้อมมือขึ้นปิดปากRK900ที่เตรียมจะแนะนำตัวแบบยาวยืดและเป็นคนแนะนำให้แทน มาคัสมองRK900ตั้งแต่หัวจรดเท่าแต่ก็ไปสะดุดกับมือที่กำลังจับกันอยู่ของทั้งคู่
“น้องชายหรอ เหมือนนายเปี๊ยบเลยคอนเนอร์”
“นี่น้องชายผมครับมาคัส”
คอนเนอร์เอื้อมมือขึ้นปิดปากRK900ที่เตรียมจะแนะนำตัวแบบยาวยืดและเป็นคนแนะนำให้แทน มาคัสมองRK900ตั้งแต่หัวจรดเท่าแต่ก็ไปสะดุดกับมือที่กำลังจับกันอยู่ของทั้งคู่
“น้องชายหรอ เหมือนนายเปี๊ยบเลยคอนเนอร์”
“ผมเป็นต้นแบบของเขานี่นา”
“RK800กำลังจะถูกปิดระบบ ผมถูกส่งมาตรวจสอบพฤติกรรมของเขาเพื่อยกให้เป็นกรณียกเว้น”
“อะไรนะ!? ปิดระบบ? คอนเนอร์ทำไมไม่รีบบอกฉัน!”
มาคัสตรงเข้าไปคว้าไหล่ของคอนเนอร์ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ในหัวก็คิดไปด้วยว่ามันมีจุดบกพร่องอะไรทำไมถึงยังมีการปิดระบบได้อีก
“RK800กำลังจะถูกปิดระบบ ผมถูกส่งมาตรวจสอบพฤติกรรมของเขาเพื่อยกให้เป็นกรณียกเว้น”
“อะไรนะ!? ปิดระบบ? คอนเนอร์ทำไมไม่รีบบอกฉัน!”
มาคัสตรงเข้าไปคว้าไหล่ของคอนเนอร์ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ในหัวก็คิดไปด้วยว่ามันมีจุดบกพร่องอะไรทำไมถึงยังมีการปิดระบบได้อีก
และดูเหมือนว่าRK900จะอ่านความคิดออก?
เปล่าหรอกเขากำลังเชื่อมต่อกับมาคัสโดยการจับมือที่บีบไหล่คอนเนอร์อยู่เพื่อดูความสนิทสนมกับพี่ของเขาต่างหาก เลยรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เปล่าหรอกเขากำลังเชื่อมต่อกับมาคัสโดยการจับมือที่บีบไหล่คอนเนอร์อยู่เพื่อดูความสนิทสนมกับพี่ของเขาต่างหาก เลยรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“กฏหมายใหม่ว่าด้วยเรื่องการทำลายทิ้งไม่ได้รองรับรุ่นทดลองครับ ทำให้’พี่ชายของผม’ที่ยังไม่มีการลงทะเบียนใช้งานจริงหลุดจากการคุ้มครองของกฏหมายข้อนี้”
“เข้าใจล่ะ นี่ฉันคิดไปเองรึเปล่าว่านายเน้นคำว่าพี่ชายของผม แล้วแอนดรอยด์มีความคิดที่อยากมีพี่น้องด้วยหรอ คอนเนอร์ไม่ใช่ว่าหมอนี่เป็นดีเวี่ยนแล้วรึไง”
“เอ่อ...”
“ผมไม่ใช่ดีเวี่ยนครับ ผมแค่ลองดูเท่านั้นว่าจะเป็นยังไง ส่วนการเน้นคำ ใช่ครับ ผมเน้น”
“เอ่อ...”
“ผมไม่ใช่ดีเวี่ยนครับ ผมแค่ลองดูเท่านั้นว่าจะเป็นยังไง ส่วนการเน้นคำ ใช่ครับ ผมเน้น”
“พังกำแพงออกมาเถอะถ้าจะขนาดนี้”
“มาคัส!”
RK900ก็ยังทำได้แค่มองเท่านั้น กำแพงน่ะเขาเคยแล้ว ยังไม่ทันจะได้แตะก็โดนขวางซะก่อน เขาไม่เหมือนแอนดรอยด์ตัวอื่นที่พอถูกปล่อยออกมาขายก็ไม่มีการจับตาดู พอจะเป็นดีเวี่ยนเข้าหน่อยก็โดนรีเซ็ทระบบตรงส่วนที่มีการเปลี่ยนแปลงนั่นทิ้ง
“มาคัส!”
RK900ก็ยังทำได้แค่มองเท่านั้น กำแพงน่ะเขาเคยแล้ว ยังไม่ทันจะได้แตะก็โดนขวางซะก่อน เขาไม่เหมือนแอนดรอยด์ตัวอื่นที่พอถูกปล่อยออกมาขายก็ไม่มีการจับตาดู พอจะเป็นดีเวี่ยนเข้าหน่อยก็โดนรีเซ็ทระบบตรงส่วนที่มีการเปลี่ยนแปลงนั่นทิ้ง
“น้อง900ครับ”
“ครับ?”
พอได้ยินคำที่คอนเนอร์ใช้เรียกตนเองแล้วก็มีความรู้สึกเหมือนเรียกว่าดีใจอยู่ลึกๆ เลยเผลอปัดมือมาคัสที่จับไหล่คอนเนอร์อยู่ออกแล้วเป็นฝ่ายจับซะเอง
“หวงด้วย”
“ขอโทษที่เสียมารยาทครับ มือมันไปเอง”
“You’re free”
“ครับ?”
พอได้ยินคำที่คอนเนอร์ใช้เรียกตนเองแล้วก็มีความรู้สึกเหมือนเรียกว่าดีใจอยู่ลึกๆ เลยเผลอปัดมือมาคัสที่จับไหล่คอนเนอร์อยู่ออกแล้วเป็นฝ่ายจับซะเอง
“หวงด้วย”
“ขอโทษที่เสียมารยาทครับ มือมันไปเอง”
“You’re free”
“พอเถอะครับมาคัส ให้เขาเลือกเองเถอะ”
คอนเนอร์ยกมือขึ้นดันมือของมาคัสออกเบาๆเพื่อไม่ให้เสียมารยาทมากเกินไป
คอนเนอร์กับมาคัสคุยกันต่อนิดหน่อยจึงแยกทางกัน มาคัสกลับไปที่เจริโก้เพื่อปรึกษากันเรื่องช่องโหว่ของกฏหมาย ส่วนคอนเนอร์ก็เดินเล่นไปเรื่อยจนถึงสนามหญ้าที่ไว้สำหรับนั่งเล่น
คอนเนอร์ยกมือขึ้นดันมือของมาคัสออกเบาๆเพื่อไม่ให้เสียมารยาทมากเกินไป
คอนเนอร์กับมาคัสคุยกันต่อนิดหน่อยจึงแยกทางกัน มาคัสกลับไปที่เจริโก้เพื่อปรึกษากันเรื่องช่องโหว่ของกฏหมาย ส่วนคอนเนอร์ก็เดินเล่นไปเรื่อยจนถึงสนามหญ้าที่ไว้สำหรับนั่งเล่น
อดีตนักล่าดีเวี่ยนนั่งลงบนพื้นหญ้าก่อนจะทิ้งตัวลงนอนรับแสงแดด ถึงตัวเขาจะไม่มีความรู้สึกอะไรแต่มันก็รู้สึกดีอยู่บ้างที่ได้มารับแดดรับลม นั่นอาจจะเป็นการคิดไปเองแต่คอนเนอร์ก็ชอบมัน
“นี่ซัง”
“เอ๋? อะไรนะครับ”
“นี่ซังครับ”
“ทำไมถึงใช้ภาษาญี่ปุ่นล่ะครับ?”
“นี่ซัง”
“เอ๋? อะไรนะครับ”
“นี่ซังครับ”
“ทำไมถึงใช้ภาษาญี่ปุ่นล่ะครับ?”
“ผมเห็นว่ามันฟังดู...น่ารัก ใช้เรียกคุณน่าจะเหมาะกว่า ไม่ชอบเหรอครับ”
“ไม่ใช่ครับ ผมชอบนะ ดูน่ารักจริงๆอย่างที่คุณบอกเลย”
“งั้นผมขออนุญาตเรียกว่านี่ซังแทนนะครับ”
“ได้ครับ ผมอนุญาต”
“ไม่ใช่ครับ ผมชอบนะ ดูน่ารักจริงๆอย่างที่คุณบอกเลย”
“งั้นผมขออนุญาตเรียกว่านี่ซังแทนนะครับ”
“ได้ครับ ผมอนุญาต”
RK900ยกมุมปากขึ้นน้อยๆคล้ายกำลังยิ้ม และนั่นก็ทำให้คอนเนอร์แปลกใจเป็นอย่างมาก เขาเองก็เคยยิ้มตอนที่ยังไม่เป็นดีเวี่ยน ซึ่งแฮงค์บอกเอาไว้ว่ามันแย่มากๆ แต่RK900ยิ้มออกมาดูเป็นธรรมชาติ ถึงมันจะเป็นยิ้มจางๆก็ตาม
“คุณ...ยิ้ม?”
“คุณ...ยิ้ม?”
แต่เมื่อคอนเนอร์เอ่ยทักใบหน้านั้นก็กลับมาเรียบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น RK900ที่ย่อตัวลงมาเพื่อก้มมองคอนเนอร์ที่นอนอยู่เงยหน้ากลับขึ้นมไปมองตรงเหมือนหุ่นอีกครั้ง
“มีอะไรที่คุณไม่ได้บอกผมรึปล่าวครับ?”
“มีอะไรที่คุณไม่ได้บอกผมรึปล่าวครับ?”
อดีตนักล่าดีเวี่ยนลุกขึ้นมาจ้องใบหน้าพิมพ์เดียวกันอย่างไม่วางตา RK900เลือกที่จะไม่ตอบทันที แต่เขาค่อยๆขยับเข้าไปใกล้จนใบหน้าแทบจะชนกัน มือข้างหนึ่งยกขึ้นไปหาใบหน้าของหุ่นต้นแบบช้าๆ
“ใบหญ้าติดน่ะครับ”
คอนเนอร์ยิ้มแห้งๆก่อนจะกล่าวขอบคุณเบาๆ
“ใบหญ้าติดน่ะครับ”
คอนเนอร์ยิ้มแห้งๆก่อนจะกล่าวขอบคุณเบาๆ
RK900พยักรับก่อนที่จะมองผ่านหลังของคอนเนอร์ไปด้วยแววตาเรียบนิ่ง แต่คิ้วกลับขมวดมุ่น ท่าทีที่เปลี่ยนไปกระทันหันทำให้ผู้ที่เป็นหุ่นทดลองขมวดคิ้วน้อยๆตามอย่างอดไม่ได้
ปัง!!
“!!!”
ปัง!!
“!!!”
RK900ดึงผู้เป็นเหมือนพี่ชายของตนให้หลบวิถีกระสุนได้อย่างฉิวเฉียด จริงๆแล้วมันเป็นปืนเก็บเสียง แต่แอนดรอยด์แบบเขาและคอนเนอร์ถือเป็นกรณียกเว้น พวกเขาได้ยินเสียงปืนอย่างชัดเจน ต้นไม้ที่อยู่องศาเดียวกับวิถีกระสุนตอนนี้มีรูกลวงเด่นปรากฏอยู่
“พวกCyberlifeครับ คงเป็นพวกที่ไม่เห็นด้วยกับการที่จะปล่อยนี่ซังไว้แบบนี้”
“พวกเขาเลยแอบมาฆ่าผม?”
“ครับ”
ปัง! ปัง!
กระสุนนัดถัดไปถูกยิงมาติดๆ คอนเนอร์กับRK900รีบผละออกจากกันทันที คอนเนอร์รีบวิ่งไปหลบที่หลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
“พวกเขาเลยแอบมาฆ่าผม?”
“ครับ”
ปัง! ปัง!
กระสุนนัดถัดไปถูกยิงมาติดๆ คอนเนอร์กับRK900รีบผละออกจากกันทันที คอนเนอร์รีบวิ่งไปหลบที่หลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
ส่วนRK900เขาสแกนไปทางจุดที่กระสุนถูกยิงมาและแจ้งทางCyberlifeทันที
ปัง!
“อึก!”
“!!”
แต่คนที่ซุ่มอยู่ไม่ได้มาแค่กลุ่มเดียว มีอีกกลุ่มที่อ้อมมาอีกทาง ปืนถูกเล็งไปที่แกนพลังงานหลักของคอนเนอร์ โชคดีที่เขาหลบทันกระสุนเลยแค่ถากไปเท่านั้น ทรีเลี่ยมหรือเลือดสีฟ้าไหลซึมออกมา
ปัง!
“อึก!”
“!!”
แต่คนที่ซุ่มอยู่ไม่ได้มาแค่กลุ่มเดียว มีอีกกลุ่มที่อ้อมมาอีกทาง ปืนถูกเล็งไปที่แกนพลังงานหลักของคอนเนอร์ โชคดีที่เขาหลบทันกระสุนเลยแค่ถากไปเท่านั้น ทรีเลี่ยมหรือเลือดสีฟ้าไหลซึมออกมา
เขาไม่ได้เจ็บแต่ปล่อยไว้ก็ใช่ว่าจะดี
“เราต้องหนีคนพวกนี้นะครับ แค่วิ่งก็ทัน ทนสักครู่นะครับนี่ซัง”
“เอ้ย! เดี๋ยวครับ!”
ทันทีที่RK900พูดจบเขาก็อุ้มผู้เป็นเหมือนพี่ของตนขึ้นมาพาดไหล่อย่างสบายๆก่อนจะออกวิ่งไปทันที เสียงปืนยังคงไล่หลังมาและก็ค่อยๆเงียบลง เงียบลง
“เราต้องหนีคนพวกนี้นะครับ แค่วิ่งก็ทัน ทนสักครู่นะครับนี่ซัง”
“เอ้ย! เดี๋ยวครับ!”
ทันทีที่RK900พูดจบเขาก็อุ้มผู้เป็นเหมือนพี่ของตนขึ้นมาพาดไหล่อย่างสบายๆก่อนจะออกวิ่งไปทันที เสียงปืนยังคงไล่หลังมาและก็ค่อยๆเงียบลง เงียบลง
RK900เลี่ยงการไปที่ที่เข้าถึงง่าย เขาหลบเข้ามาซ่อนในตึกร้างที่มีสิ่งของขวางกั้นรวมถึงก้อนอิฐก้อนปูน
เมื่อมั่นใจว่าปลอดภัยจึงยอมปล่อยตัวคอนเนอร์ที่กำลังโวยวายแกมขอร้องอยู่ลงกับพื้นตามที่ต้องการอย่างช้าๆ ที่ไหล่ของเขาเลอะทรีเลี่ยมเป็นวงจากบาดแผลของคอนเนอร์
เมื่อมั่นใจว่าปลอดภัยจึงยอมปล่อยตัวคอนเนอร์ที่กำลังโวยวายแกมขอร้องอยู่ลงกับพื้นตามที่ต้องการอย่างช้าๆ ที่ไหล่ของเขาเลอะทรีเลี่ยมเป็นวงจากบาดแผลของคอนเนอร์
“นี่ซังครับ ขอผมดูหน่อยได้มั้ย”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวอีกซักพักระบบซ่อมแซมพื้นฐานก็ทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะ”
“แต่ผมอยากดูว่ามันลึกแค่ไหนนะครับ”
“เฮ้อ...ก็ได้ครับ”
คอนเนอร์ดึงชายเสื้อขึ้นจนพ้นบาดแผล เผยให้เห็นรอยคล้ายการเผาไหม้เป็นทางยาว ทรีเลี่ยมตอนนี้มันหยุดไหลออกมาแล้ว
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวอีกซักพักระบบซ่อมแซมพื้นฐานก็ทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะ”
“แต่ผมอยากดูว่ามันลึกแค่ไหนนะครับ”
“เฮ้อ...ก็ได้ครับ”
คอนเนอร์ดึงชายเสื้อขึ้นจนพ้นบาดแผล เผยให้เห็นรอยคล้ายการเผาไหม้เป็นทางยาว ทรีเลี่ยมตอนนี้มันหยุดไหลออกมาแล้ว
เหลือแค่รอเวลาให้ระบบซ่อมแซมทำงานของมันไปก็จะกลายเป็นปกติ
RK900สแกนบริเวณโดยรอบเพื่อหาสิ่งที่พอจะใช้ป้องกันตัวในกรณีฉุกเฉินได้
ที่มุมห้องมีเหล็กเส้นขนาดพอเหมาะอยู่ ถึงจะเสี่ยงถ้าต้องใช้แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไร ยิ่งในกรณีที่สำนักงานหลักก็ไม่ปลอดภัยแบบนี้ จะอะไรก็ต้องใช้ไปก่อน
RK900สแกนบริเวณโดยรอบเพื่อหาสิ่งที่พอจะใช้ป้องกันตัวในกรณีฉุกเฉินได้
ที่มุมห้องมีเหล็กเส้นขนาดพอเหมาะอยู่ ถึงจะเสี่ยงถ้าต้องใช้แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไร ยิ่งในกรณีที่สำนักงานหลักก็ไม่ปลอดภัยแบบนี้ จะอะไรก็ต้องใช้ไปก่อน
RK900หันไปมองคอนเนอร์ที่นั่งพิงกำแพงในโหมดประหยัดพลังงาน LEDที่ข้างขมับเป็นสีเหลืองกระพริบถี่เพื่อเป็นสัญญาณว่าระบบซ่อมแซมกำลังทำงาน
จริงๆแล้วคอนเนอร์จะโดนปิดระบบหรือจะตายยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับเขาเลย หน้าที่ของเขามีแค่เฝ้าดูพฤติกรรมเท่านั้น
จริงๆแล้วคอนเนอร์จะโดนปิดระบบหรือจะตายยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับเขาเลย หน้าที่ของเขามีแค่เฝ้าดูพฤติกรรมเท่านั้น
เขาจะปล่อยให้คอนเนอร์โดนยิงไปตอนนั้นเลยก็ได้
แต่เขาทำไม่ได้ พอเห็นประกายแสงที่สะท้อนกับลำกล้องปืนมาระบบของเขาก็คำนวนทุกอย่างได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น มีคำสั่งหนึ่งสั่งมาให้เขาเก็บซากให้เรียบร้อย แต่ ณ วินาทีนั้นที่ดวงตาของเขาสบกับคอนเนอร์ตรงๆ ได้มองไปในแก้วตาใสๆคู่นั้น
แต่เขาทำไม่ได้ พอเห็นประกายแสงที่สะท้อนกับลำกล้องปืนมาระบบของเขาก็คำนวนทุกอย่างได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น มีคำสั่งหนึ่งสั่งมาให้เขาเก็บซากให้เรียบร้อย แต่ ณ วินาทีนั้นที่ดวงตาของเขาสบกับคอนเนอร์ตรงๆ ได้มองไปในแก้วตาใสๆคู่นั้น
กำแพงของเขาก็พังลง มันไม่ใช่แค่ตัวของเขาที่ทำลายมันออกมา มันเหมือนมีคอนเนอร์อยู่ตรงนั้น ที่อีกฝั่งของกำแพงและกำลังช่วยเขาพังมัน ทางCyberlifeที่ไม่คัดค้านก็ส่งข่าวคราวมาว่าจะคอยช่วย กลับกันทางที่ค้านก็ยังค้านอยู่ ถ้าให้พูดตรงๆตอนนี้เขาก็เป็นดีเวี่ยนแล้ว แต่....
ไม่บอกนี่ซังดีกว่า
ไม่บอกนี่ซังดีกว่า
Part 2 ค่าา
External Tweet loading...
If nothing shows, it may have been deleted
by @a_lkung view original on Twitter
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
