Thread by @ArciaIA

DBH SF : Black Pillow [RK900 x RK800] #ConCon #900x800
Warning : OOC
-Fluffy
-RK900>><<RK800
-RK900เป็นดีเวี่ยนท์เต็มตัว เหตุการณ์ต่อจากWhite Blanket

"หน่วยสองเข้าที่ หน่วยสามคุ้มกันRK900 หน่วยหกเตรียมช่วยเหลือเป้าหมาย!!!"

กระสุนกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้านับร้อย สนามรบแห่งนี้

ความรุนแรงคือทางออกเพียงหนึ่งเดียวในการคลี่คลายสถานการณ์ ร่างในเสื้อคลุมขาวพิสุทธิ์โลดแล่นบนพื้นดิน ฝ่าห่ากระสุนและระเบิดโดยไม่หยุดพักแม้วินาทีเดียว

แม้ไม่เคยร่วมรบสักครั้งแต่RK900กลับทำงานร่วมกับหน่วยรบของดีทรอยท์ได้อย่างเป็นธรรมชาติเหมือนร่วมรบกันมาหลายร้อยรอบ

ทุกท่วงท่าทุกการเคลื่อนไหวล้วนไร้ที่ติ ว่ากันตามตรงแล้วRK900ยังต่อสู้ได้ดีกว่าแอนดรอยด์ทหารบางรุ่นด้วยซ้ำ

'หมอนั่นเป็นแอนดรอยด์นักสืบแน่เหรอ?'
ฝ่ายดีทรอยท์ได้แต่คิดขณะปฏิบัติภารกิจต่อไป หน่วยคุ้มกันตีขนาบข้างเป้าหมายเป็นครึ่งวงกลมให้RK900เป็นผู้นำหน่วย ปืนAKกระบอกแล้วกระบอกเล่า

ถูกใช้งานและโยนทิ้งไปเมื่อกระสุนหมดโดยRK900 หากถามว่าเขาไปเอามาจากไหน ศพบนพื้นมีคำตอบให้แล้ว

ปัง ปัง! ปัง!!

คนตายหยุดลงแต่แอนดรอยด์เคลื่อนที่ ศพแรกผ่านไป ศพสอง ศพสาม ศพที่สิบ เหล่าผู้ก่อการร้ายล้มตายราวกับใบไม้ร่วงจนต้นไม้แทบไม่มีใบเหลืออยู่ ร่างสูงหลุบตาต่ำมองซากศพ

ด้วยสายตาไร้ชีวิต ปืนในมือยกขึ้นตั้งฉากขนาบลำตัวก่อนจะขยับนิ้วยิงศัตรูคนสุดท้ายที่วิ่งเข้ามาจากด้านข้างให้ตายคาที่ในดอกเดียว

เขาทิ้งปืนAKเปื้อนเลือดลงกับพื้น ใช้เสื้อของศัตรูเช็ดเลือดอันน่ารังเกียจออกจากมือตัวเอง

"สถานการณ์ฝั่งนี้คลี่คลายแล้ว"RK900ต่อสายตรงไปยังหน่วยบัญชาการ

"เตรียมบุกฐานใหญ่ได้"ปลายสายตอบกลับมา"เราจะใช้ระเบิดเปิดทางแล้วให้หน่วยของนายบุกเข้าไปเคลียร์พื้นที่ เตรียมตัวด้วย"

RK900พยักหน้ารับคำสั่ง เขาตัดการสื่อสาร ส่งสายตาไปยังทหารด้านหลังก่อนจะหมอบลงข้างบังเกอร์ของศัตรู

"เตรียมปล่อยระเบิด!!"

คำสั่งจากหน่วยบัญชาการประกาศลั่น

แอนดรอยด์หมอบลงมากว่าเดิม มือข้างขวาชักปืนรุ่นDesert Eagle.50AEขึ้นมาถือไว้ เตรียมเปิดฉากยิงกับผู้ก่อการร้ายจากประเทศรัสเซีย

บู้ม!

สะเก็ดไฟปะทุขึ้น เศษดินกระจัดการจายพร้อมกับเศษเนื้อของมนุษย์ผู้โชคร้ายลอยขึ้นสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น เสียงกัมปนาทสะท้านทั่วทุกพื้นที่เป็นสัญญาณ

ให้RK900ออกจากที่กำบัง ในช่วงเวลาทีเหล่าศัตรูกำลังมึนงงจากระเบิดเป็นเวลาเดียวที่หุ่นสีขาวเริ่มการสังหารหมู่

ปัง!

ศพที่สามสิบ

ปัง!!

ศพที่สามสิบเอ็ด

ปัง!! ปิ้ว!

ศพที่...โอ้ อันนี้หลบทัน โดนกำแพงแทน

ปั้ง!

ศพที่สามสิบสอง

ยิงหกได้ห้าถือว่ายังอยู่ในเกณฑ์ดี เขาทิ้งปืนพกลงกับพื้นเหมือนAKกระบอกอื่น ไม่แยแสราคาของปืนกระบอกนั้นเลยสักนิดเดียว

เปิดระบบแสกนหาอาวุธต่อในขณะที่ทหารคนอื่นคอยยิงคุ้มกันให้ RK900ก้มลงหมายจะหยิบปืนลูกซองแฝดบนพื้นมาใช่แต่กลับต้องชักมือกลับก่อน

ฟุบ!

ทหารด้านหน้าล้มลง

พร้อมกับเลือดไหลออกจากหน้าผาก ทะลุหมวกอาบย้อมเป็นสีแดง

'สไนเปอร์?'

RK900ถอยกลับเข้าไปในบังเกอร์ กระสุนนัดสองกระทบเข้ากับพื้นอย่างรุนแรง ใบหน้าคมทำหน้าจริงจังเป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้าร่วมการต่อสู้มา

ปัง! นัดสามโดนทหารอีกคนจากหน่วยอื่นเข้าเป้าพอดิบพอดี แอนดรอยด์เพียงหนึ่งเดียว

ในสนามรบไม่รอช้า เข้าสู่โหมดแสกนพร้อมจำลองวิถีกระสุนเพื่อเตรียมยิงสวนกลับในทีเดียว

'ตึกชั้นที่สาม สองนาฬิกา....'

'แอนดรอยด์?'

นักสืบอายุน้อยเลิกคิ้วกับข้อมูลที่สอง จากการวิเคราะห์วิถีกระสุนพบว่ามันสมบูรณ์แบบเกินกว่ามนุษย์จะสามารถยิงได้

หมดจดเกินไป

RK900ไม่ได้รับรายงานว่ากลุ่มก่อการร้ายมีแอนดรอยด์ในการควบคุม ยกเว้นจับเป็นตัวประกันอยู่หนึ่งตัว

ใช่ RK800 รุ่นต้นแบบของRK900หรือก็คือคอนเนอร์นั่นเอง

คอนเนอร์กลายเป็นตัวประกันในการต่อสู้ครั้งนี้ ไม่รู้ว่าไปพลาดอีท่าไหนถึงถูกจับตัวไปได้ อาจจะเชื่อคนมากเกินไป?

เหนือสิ่งอื่นใด ดีทรอยท์ไม่ยอมให้แอนดรอยด์ในเมืองถูกจับตัวไปประเทศอื่นแน่ โดยเฉพาะรุ่นต้นแบบอย่างคอนเนอร์ ไหนจะข้อมูลและเรื่องแร่ทีเรี่ยมอีก การยกกองกำลังมาเกือบสิบถือว่าสมเหตุสมผลแล้ว

RK900หลับตา ใจหวังว่าความกังวลหนึ้งของตัวเองจะไม่เกิดขึ้น เขาดึงปืนพกจากทหารคุ้มกันออกมา

นับเวลารอบยิงเตรียมสวนกลับ

3

2

1

เปรี้ยง!

วาดเท้าหมุนตัวลุกขึ้นยืน ทำตามระบบจำลองในหัวด้วยสเต็ปเดียวกันไม่ผิดจากการคำนวน ยกลำกล้อง เล็งและ....

"คอนเนอร์?"

ร่างสูงชะงักภายในเสี้ยววิ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับสไนเปอร์บรรจุกระสุนเสร็จแล้วพอดี

!!

เอี้ยวหลบอย่างฉิวเฉียด กระสุนไรเฟิลแฉลบเข้ากับแก้มซ้ายเรียกเลือดสีฟ้าไหลอาบแก้ม RK900เหวี่ยงตัวหลบเข้าบังเกอร์ในสภาพที่ยังช๊อคไม่หาย

คอนเนอร์คือสไนเปอร์คนนั้น...

ทำไม...?

"เปลี่ยนแผน"ต่อให้ศัตรูบนตึกจะเป็นคู่หูคนสำคัญเท่าชีวิตแต่ภารกิจต้องมาก่อน Rk900แตะนิ้วตัวเองเข้ากับขมับ ติดต่อฐานบัญชาการทันที

"คอนเนอร์คือสไนเปอร์บนตึก ผมขอสั่งให้ทุกหน่วยถอนกำลัง ย้ำถอนกำลังออกไป หลังจากนี้ผมจัดการต่อเอง"

"แต่---"

"ในตึกมีกองกำลังติดอาวุธอยู่แค่20คน ไม่มีกำลังเสริม ผมมั่นใจว่าผมจะผ่านภารกิจนี้ได้--"

'แกไม่มีอำนาจในที่นี้ ทำตามแผนเดิมแล้วบุกเข้าไปซะ!' เสียงจากอีกฝั่งเปลี่ยนไปโดยฉับพลัน แกวิน รี้ดนั่นเอง

"ผมขอยืนยันคำสั่งเดิม"

'ไม่อนุญาติ--- โว้ย แฮงค์!!'

'ไอ้หนู'คราวนี้เป็นเสียงแฮงค์ ผู้ปกครองของแอนดรอย์ทั้งสอง คาดว่าน่าจะแย่งหูฟังมาจากรี้ดเพราะเขายังได้ยินเสียงนายตำรวจคนนั้นโวยวายเป็นพื้นหลังอยู่

"ครับ"

'ฉันเชื่อว่าแกทำได้"แค่ประโยคเดียวก็ทำให้ทีเรี่ยมปั๊มในตัวRK900เต้นผิดจังหวะ"ฉันให้เวลาแกสิบนาทีเข้าไปช่วยคอนเนอร์'

'ช่วยมันออกมาและอย่าตาย ทุกหน่วยถอย'

'แกไม่มีสิทธิทำแบบนี้นะเว้ย!'รี้ดขัดขึ้นมาอีกครั้ง

'เรื่องของแอนดรอยด์ก็ให้แอนดรอยด์มันจัดการกันเอง มนุษย์ไม่เกี่ยวว้อย!!!'และแฮงค์ก็ตอกกลับไปอีกครั้ง กลายเป็นว่าในสายตอนนี้มีแต่นายตำรวจสองคนเถียงกันแทนผู้บัญชาการหลักแล้ว

'ตามที่แฮงค์พูดนั่นแหละ ทุกหน่วยถอยเข้ามาในบังเกอร์ยกเว้นRK900 หน่วยสไนเปอร์ซัพพอร์ตด้วย'คำบัญชาของผู้บังคับบัญชาในปฏิบัติการณ์ครั้งนี้ถือเป็นคำสั่งสูงสุด เหล่าทหารค่อยๆถอนทัพไปทีละหน่วยสองหน่วย จนสุดท้ายก็เหลือเพียงแอนดรอยด์ตัวเดียวที่อยู่ในเขตศัตรู

'ขอบคุณครับ...แฮงค์'

RK900กล่าวขอบคุณในใจ ความสัมพันธ์ของเขากับแฮงค์อยู่ในเกณฑ์ที่ดีมาสามเดือนกว่าแล้วและมันจะดียิ่งขึ้นไปอีกหากเขาไม่ทำให้ความเชื่อใจของแฮงค์สูญเปล่า

คอนเนอร์ยังคงยิงขู่อย่างต่อเนื่องราวกับกระสุนไม่มีวันหมด RK900เฝ้าดูจังหวะในการยิงของสไนเปอร์ฝั่งตรงข้ามอยู่นานถึงหนึ่งนาทีครึ่ง

แล้วจึงวิเคราะห์ออกมา

คอนเนอร์จะยิ่งออกมาสามนัดรวด หลังจากนั้นจะเว้นระยะสามวิต่อการยิงหนึ่งนัดอีกสามครั้งแล้วค่อยยิ่งสามนัดรวดต่อ สลับกันไปเรื่อยๆไม่จบสิ้น ไม่มีจังหวะการยิงมากกว่านั้น เหมือนหุ่นยนต์ทำตามคำสั่งเจ้านายซ้ำไปมา

หากข้อสมมุติฐานเป็นอย่างนี้จริงหมายความว่าคอนเนอร์

ถูกควบคุมอยู่ด้วยเทคโนโลยีบางอย่างของทางรัสเซีย

RK900นั่งรอจังหวะเว้นระยะสามวิของคอนเนอร์ หัวคิดคำนวนเส้นทางการบุกเข้าไปในตึกเรียบร้อยแล้ว

อันที่จริงไม่มีอะไรมาก แค่หยิบลูกซองแฝดแล้วบุกจากด้านหน้าเข้าไปถึงชั้นสาม ช่วยคอนเนอร์และพาออกมาจากตึกก็พอ ง่ายดี

ปัง! ปัง! ปัง!

จังหวะเดิมกลับมาอีกครั้ง และครั้งต่อไปคือโอกาสของRK900

3

2

1

ปัง!

เหวี่ยงตัวข้ามบังเกอร์ ก้มลงคว้าลูกซองแฝดพร้อมกับถีบตัวกระโดดข้ามสิ่งกีดขวาง ดวงตาสังเคราะห์วิเคราะห์ปืนในมือในขณะที่วิ่งไปด้วย

ปืนนี้มีเพียงนัดเดียว

แต่ฆ่าได้หลายสิบต่อหนึ่งนัด

RK900วิ่งฝ่าวงกระสุน หลบหลีกด้วยวิธีวิ่งซิกแซ็กไปมาหรือในภาษามนุษย์เรียกว่าการจู้ค(Juke) พาให้ศัตรูหัวร้อนไปตามๆกันเพราะยิงไม่โดนสักที ยกเว้นคอนเนอร์ รายนั้นคำว่าหัวร้อนยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ

'เหลืออีก7นาที'เขาเหลือบมองเวลาในจอภาพตัวเอง ไม่สนใจคำด่าของฝั่งตรงข้ามก่อนจะชักปืนยิงอัด

ผู้ก่อการร้ายเหล่านั้นตายคาที่ไปห้าศพ

'เหลืออีกหกนาทีห้าสิบวิ' ขายาวก้าวเข้าไปในตึก ปาลูกซองใส่ศัตรูด้านหน้าให้หงายก่อนจะแย่งปืนมาจากมันแล้วกราดยิงทุกคนในนั้นจนเลือดกระจายเปรอะผนังเป็นรอยกว้าง

หก เจ็ด แปด เก้า

และยิงนัดสุดท้ายใส่ลูกกระจ๊อกอีกตัวที่ยังยืนงงอยู่

สิบ

'ชั้นแรก เคลียร์'RK900ส่งรายงานไปยังฐานบัญชาการ ในขณะที่กำลังวิ่งขึ้นชั้นสองโดยไม่ลืมเก็บปืนลูกซองอีกกระบอกติดมือมาด้วย

เขาวิเคราะห์ปืนอีกครั้ง
Winchester Model 1200 [Semi-Auto]
Ammo : 5

ลูกซองเซมิออโต้ยิงได้หลายนัดพร้อมกัน...เยี่ยม หากใช้ให้เป็นเขาสามารถเก็บผู้ก่อการร้ายได้

ด้วยปืนกระบอกเดียว และไม่จำเป็นต้องใช้ปืนนี้ทำร้ายคอนเนอร์

ยิ่งคิดถึงหุ่นรุ่นพี่ขายิ่งวิ่งเร็วขึ้นจนมาถึงชั้นสองในเวลาไม่นาน

"มันอยู่นี่--" ปั้ง! ยิงอัดจากปลายกระบอกปืนสู่ท้องผอมแห้ง แรงทะลวงคว้านท้องมนุษย์ที่แสนเปราะบางให้กลายเป็นรูโหว่ เลือดสีแดงกระจายออกเปรอะหน้าต่าง

ให้ผู้คนด้านนอกได้เห็นการฆ่าอย่างไร้ความปราณี

ปั้ง ปั้ง!

สอง สาม

ลูกซองเซมิออโต้มีจุดเด่นด้านความต่อเนื่องและRK900ดึงคุณสมบัตินั้นออกมาใช้งานได้ดี ไม่ถึงห้าวินาทีเขาฆ่าไปแล้วสามศพ เหลือเจ็ด

RK900ชักปืนโหลดกระสุนให้เข้าที่ เตรียมพร้อมกับการกลุ้มรุมหมู่ที่จะมาในอีกไม่ช้า

สมองประมวลผลเรียงลำดับการฆ่าอย่างรวดเร็ว เนื่องจากกระสุนไม่เพียงพอจึงจำเป็นต้องยืมมือศัตรูให้ฆ่าศัตรูเอง

สองคนแรกวิ่งเข้ามา คนนึงถือปืน คนนึงมีด RK900เลือกจัดการคนถือมีดก่อนเขาทิ้งลูกซองลงกับพื้น ก้าวเข้าไปหาพร้อมใช้มือขวาล๊อคแขนคนถือมีดเอาไว้

ในขณะที่มือซ้ายปัดกระบอกปืนของฝั่งตรงข้ามให้หันไปหาฝั่งถือมีดในเวลาเดียวกัน และเป็นจังหวะเดียวกับคนถือปืนตัดสินใจลั่นไก

ปัง! กระสุนขึ้นสนิมทะลุหัวคนถือมีด ปล่อยให้ของมีคมในมือหล่นไปอยู่ในมือแอนดรอยด์ RK900ไม่รอช้า หมุนตัวปาดคอมือปืนด้วยมีดเล่มเดิมในทันที

สี่ ห้า

ก่อนจะปามีดแหลมเฉาะเข้าหน้าผากผู้ก่อการร้ายด้านหลังอีกที ได้มาอีกหนึ่งศพ

หก

อาศัยความเร็วเหนือมนุษย์ ไม่ปล่อยให้อีกฝั่งตั้งตัวขาเตะปืนลูกซองเจ้าเดิมขึ้นมาลั่นไกอีกสองคน

เจ็ด แปด

เหลืออีกสอง หนึ่งในนั้นมีM16ในมือและมันกำลังจะกราดยิงใส่เขา RK900ดึงศพที่พึ่งตายหมาดๆขึ้นมา

เป็นโล่กันกระสุน วิ่งชาร์จเข้าใส่มนุษย์ผู้ถือM16 ใช้ไหล่ของอีกฝ่ายเป็นขาตั้งปืน ยิงเก็บคนด้านหลัง

เก้า

RK900ถีบศพให้ล้มทับมนุษย์คนสุดท้าย ดึงM16มายิงเจ้าของซ้ำๆให้หมดแม็กเป็นการจบการสังหาร

สิบ

'ชั้นสอง เคลียร์ ผู้ก่อการร้ายเสียชีวิตหมดแล้ว'

'ชั้นสามต่อเลย'คำสั่งส่งเข้ามาในหัว ต่อให้ไม่สั่งRK900ก็ทำอยู่ดี เขาขึ้นมายังชั้นสามด้วยท่าทีมั่นคง แววตาอ่อนลงยามเห็นร่างคุ้นตายืนถือสไนเปอร์ไรเฟิลอยู่หน้ากระจก

"คอนเนอร์"ส่งเสียงเรียกด้วยความโหยหาแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือกระสุนหนึ่งนัดแทนคำทักทาย

"......"

คอนเนอร์มองไปยังผู้มาเยือนนิ่งๆ ดวงตาสีเฮเซลไม่แสดงถึงอารมณ์ใดออกมา

นี่ไม่ใช่คอนเนอร์ที่RK900รู้จัก เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วคงไม่มีทางเลือก ร่างสูงถอนหายใจหนึ่งครั้งก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาอย่างช้าๆและใจเย็น เขาขยับตัวเอี้ยวหลบกระสุนได้ทุกนัด ราวกับว่ากระสุนพวกนี้ไม่มีค่าพอจะถูกยิง

เห็นได้ชัดว่ายิ่งเข้าใกล้มากเท่าไรวิถีกระสุนของคอนเนอร์เริ่มรวนมากขึ้นเท่านั้น จากที่ต้องหลบพอถึงจุดๆนึงแค่เดินเข้าไปตรงๆยังยิงไม่โดนเลย

ดูท่าความรู้สึก กลัว ในตัวคอนเนอร์ยังอยู่ แม้ถูกควบคุมแต่พฤติกรรมดีเวี่ยนท์เด่นชัดเช่นเดิม

RK900เดินเข้าไปใกล้ ใกล้จนสามารถยื้อแย่งปืนมาได้

"....!"

"หลับไปสักพักนะครับ"

ไม่ต้องสู้ ไม่ต้องขัดขืนหรือใช้เทคนิคอะไร เขาแค่ยื่นมือไปลูบหัวอีกฝ่ายแฮกระบบบังคับให้เข้าสู่โหมดประหยัดพลังงานแบบพิเศษอีกครั้งหนึ่งก็สามารถปราบแอนดรอยด์ตัวนี้ได้แล้ว

คอนเนอร์ทรุดลงเหมือนพลังงานหมดโดยมีหุ่นอีกตัวคอยประคองไม่ให้ล้ม

หุ่นตัวนั้นพยุงหุ่นต้นแบบขึ้นและเปลี่ยนเป็นท่าอุ้มเจ้าสาว พาร่างบอบบางที่หวงแหงนักหนาออกจากตึกโสมมแห่งนี้ ทิ้งความพินาศของศัตรูเอาไว้เบื้องหลัง

"กลับบ้านกันเถอะครับ...คอนเนอร์"

[Mission Successful]

สามวันต่อมา

คอนเนอร์ยังคงรู้สึกมึนงงกับเหตุการณ์เมื่อสามวันก่อน จำได้ว่าก่อนหน้านั้นเขาได้รับแจ้งเหตุด่วนจากกรมตำรวจจึงรีบรุดไปตรวจสอบโดยไม่บอกแฮงค์กับRK900ที่ออกไปปฏิบัติภารกิจอื่นอยู่

ผลที่ได้คือถูกจับเป็นตัวประกันและฆ่าทหารดีทรอยท์ไปหลายคน คอนเนอร์รู้สึกผิดอย่างมาก

แม้ว่าทุกคนในกรมจะบอกว่าไม่ใช่ความผิดของเขาก็เถอะนะ...ยกเว้นรี้ดไว้หนึ่งคน รายนั้นหากมีโอกาสต้องแยกส่วนเขาแน่ๆ

หลังจากนั้นเป็นต้นมาทุกคนลงความเห็นกันว่าจะไม่ปล่อยให้คอนเนอร์ออกไปเถลไถลคนเดียวอีกแล้ว หากไปต้องมีคนคอยตามประกบตลอดเวลาเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องขึ้นอีก

ความดีความชอบทั้งหมดต้องยกให้คนที่กำลังนอนอยู่บนตักของเขาในตอนนี้

RK900 บุกคนเดียว สู้คนเดียว หนึ่งรุมยี่สิบไม่ใช่คำพูดเกินเลยแม้แต่น้อย พอได้ฟังคำพูดจากปากหลายๆคนทำให้คอนเนอร์ทึ่งไม่ใช่น้อย

หมอนี่จะเก่งเกินไปแล้ว

"คิดอะไรอยู่?"

เสียงทุ้มแหบเรียกความสนใจให้เจ้าของดวงตาสีเฮเซลเลื่อนมามองคนบนตัก ตอนนี้ทั้งคอนเนอร์และRK900ไม่มีภารกิจทำจึงมานั่งพักอยู่บนเตียงผู้หมวด ต้องบอกว่าคนนึงนั่งคนนึงนอนมากกว่า

"คิดถึงเรื่องเม่ื่อสามวันก่อนน่ะครับ"พอได้คำตอบ ดวงตาสีครามก็ฉายแววเป็นข้อความว่า 'เรื่องนี้อีกแล้วเหรอ'

"ไม่ใช่นะ..คือ..."คอนเนอร์ตะกุกตะกักยามได้เห็นข้อความแฝงในดวงตานั้น"ผมแค่สงสัยว่าทำไมคุณถึงไม่ฆ่าผมเท่านั้นเอง..."

"ไม่มีเหตุผลที่ต้องฆ่านี่ครับ?"

"แต่ผมฆ่าคน--"

"อย่าเอาแต่คิดเรื่องนั้นสิ"ร่างสูงเอ่ยปรามพลางยกมือขึ้นลูบแก้มนิ่ม"ในตอนที่คุณยิง ผมเห็นข้อความที่คุณส่งมา"

"ข้อความ?"แอนดรอยด์รุ่นพี่เอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัย ทำตัวเรียกรอยยิ้มให้กับคนบนตักโดยไม่ตั้งใจ

อ่ะ นั่นไงทำตัวน่ารักแล้ว แบบนี้ใครจะฆ่าลง

RK900อมยิ้ม"รหัสมอส"

"รหัสมอส...?"

"จังหวะยิงของคุณเป็นรหัสมอส แปลว่าSOS คุณกำลังขอความช่วยเหลือ"

"แล้วอย่างนี้ผมจะไม่ช่วยได้ไงล่ะ?"

ร่างเล็กกว่าพูดไม่ออก LEDเปลี่ยนเป็นสีเหลืองกะพริบถี่พยายามค้นหาข้อมูลเมื่อสามวันที่แล้วมารีรันใหม่อีกรอบแต่ไม่ว่าจะกี่ครั้งความทรงจำในตอนนั้นล้วนเลือนลาง

บางที อาจจะเป็นสัญชาติญาณดีเวี่ยนท์ที่ควบคุมเขามากกว่าระบบในตัว การกระทำทุกอย่างจึงเบลอไปหมดไม่สามารถปะติดปะต่อได้

"ทีนี้หายคิดมากรึยัง"RK900เรียกความสนใจคอนเนอร์อีกครั้ง เขาพยักหน้าเป็นคำตอบสร้างความพึงพอใจให้กับคนด้านหน้าแต่ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่ยังติดค้างในแววตาอ่อนโยนอยุ่

"...คุณเนี่ย เหมือนพี่ชายมากกว่าผมซะอีก"คอนเนอร์เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ ในที่สุดก็ตัดสินใจพูดออกมา

"พี่ชาย?"

"ผมคิดมาได้สักพักแล้ว ถ้าผมเกิดก่อนคุณสามเดือนผมก็เป็นพี่ใช่ไหม?"ร่างเล็กกล่าวโดยมีRK900พยักหน้าสนับสนุกความคิด"ผมเป็นพี่ คุณเป็นน้อง....แต่จากเรื่องล่าสุดคุณดูเป็นพี่มากกว่าอีก..."

ประโยคหลังเป็นเสียงแผ่วคล้ายผิดหวังในตัวเอง นั่นทำให้RK900เห็นภาพลูกสุนัข

หงอยๆซ้อนทับกับคอนเนอร์ในตอนนี้

"คุณคิดว่าคุณกับผมเป็นพี่น้อง"

"อื้อ..."

"ไม่ใช่อย่างอื่น?"

"อย่างอื่น?"

"อย่างนี้ไง"RK900เลื่อนมือออกมาใบหน้ามากุมกับมือเรียวบางกว่าตน ส่งต่อความรู้สึกในใจที่เก็บไว้มานานผ่านเข้าสู่ระบบของอีกฝ่าย

"นี่มัน...."

"ความสัมพันธ์ของพวกเรามันเกินกว่าพี่น้องไปแล้ว"เขายกมือที่กอบกุมไว้ขึ้นมาจูบอย่างแผ่วเบา

"ไม่คิดจะพัฒนาความสัมพันธ์หน่อยเหรอ...ที่รัก"

คอนเนอร์จ้องมองเข้าในแววตาฟ้าครามก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ห่วงLEDหมุนวนอย่างรวดเร็ว มันเป็นสีแดง แต่ไม่ใช่สีแดงในทางที่ไม่ดี

"เรื่องนั้นให้คุณเป็นคนตัดสินเถอะครับ"ส่งความรู้สึกกลับไปยังร่างสูงทั้งที่ยังหันหน้าหนีอยู่
คอนเนอร์พึ่งรู้สึก เขิน ก็วันนี้แหละ
[RK900 ⇑ ]
[Lover]

"พูดแล้วนะ.."RK900ยิ้มจางให้กับปฏิกิริยาน่ารักๆนั่น

"งั้น....เรียกผมว่าสามีเป็นไง?"

[Connor ⇑ ]
[Wife]

END

จบซะที ใครที่ยังไม่เคยอ่านภาค1 ตามไปอ่านได้ที่นี่นะคะ :3

External Tweet loading...
If nothing shows, it may have been deleted
by @Arcia5805 view original on Twitter

ปล. ที่มาของชื่อฟิค
ผ้าห่มสีขาว = เสื้อคลุมของRK900ทำให้คอนเนอร์รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย
หมอนสีดำ = ตักของคอนเนอร์ ทำให้RK900รู้สึกวางใจและผ่อนคลาย