Read on Twitter
พี่มีเทสมาให้น้องทำ #kamcon
แคมสกี้เดินพาโคลอี้มาก่อนจะสั่งให้เธอนั่งคุกเข่า
"เอาล่ะ ฉันเรียกนี้ว่าเป็นแคมสกี้เทส"
เขาบอกก่อนจะหยิบปืนในลิ้นชักส่งให้หุ่นตรงหน้า
พอยื่นให้รับไป
สิ่งแรกที่ได้ยินคือเสียงนั่งลงกับพื้นแบบไม่ทันตั้งตัว
"ขออภัยครับ ผมรับน้ำหนักปืนไม่ไหว"
...หือ?
แคมสกี้เดินพาโคลอี้มาก่อนจะสั่งให้เธอนั่งคุกเข่า
"เอาล่ะ ฉันเรียกนี้ว่าเป็นแคมสกี้เทส"
เขาบอกก่อนจะหยิบปืนในลิ้นชักส่งให้หุ่นตรงหน้า
พอยื่นให้รับไป
สิ่งแรกที่ได้ยินคือเสียงนั่งลงกับพื้นแบบไม่ทันตั้งตัว
"ขออภัยครับ ผมรับน้ำหนักปืนไม่ไหว"
...หือ?
เขามองแอนดรอย์ที่สูงแค่เข่าอย่างสนใจ รูปแบบถูกดัดแปลงไปมากแต่ก็ยังถือว่าเป็นแอนดรอย์ที่เป็นผู้ใหญ่ได้อยู่
...แต่เหมือนคนที่มาด้วยจะไม่คิดแบบนั้น
"แกจะให้คอนเนอร์ทำอะไร"
เสียงขบกรามดังขึ้นพร้อมสายตาเกรี้ยวกราด
ออร่าบางอย่างจากอีกคนทำให้เขานึกถึงเวลาพ่อโมโหเพราะเขาโดนรังแก
...แต่เหมือนคนที่มาด้วยจะไม่คิดแบบนั้น
"แกจะให้คอนเนอร์ทำอะไร"
เสียงขบกรามดังขึ้นพร้อมสายตาเกรี้ยวกราด
ออร่าบางอย่างจากอีกคนทำให้เขานึกถึงเวลาพ่อโมโหเพราะเขาโดนรังแก
"ก็แค่การทดสอบเล็กน้อย"
เขาว่าพลางหยักไหล่ก่อนจะนั่งคุกเข่าประคองให้อีกคนยืนขึ้นแล้วยัดปืนลงไปอีกครั้ง
คราวนี้อีกฝ่ายไม่นั่งลงไปหรือมีความลังเล
ซึ่งความลังเลนี่แหละที่เขาสนใจ
เพราะตอนนี้มือเล็กๆนั้นสั่นไปหมด
"คุณแคมสกี้ ผมหนัก"
...
อืม เหมือนปืนเขาจะหนักไปจริงๆ
เขาว่าพลางหยักไหล่ก่อนจะนั่งคุกเข่าประคองให้อีกคนยืนขึ้นแล้วยัดปืนลงไปอีกครั้ง
คราวนี้อีกฝ่ายไม่นั่งลงไปหรือมีความลังเล
ซึ่งความลังเลนี่แหละที่เขาสนใจ
เพราะตอนนี้มือเล็กๆนั้นสั่นไปหมด
"คุณแคมสกี้ ผมหนัก"
...
อืม เหมือนปืนเขาจะหนักไปจริงๆ
"งั้นเราจะเปลี่ยนอุปกรณ์กันก่อน"
เขาว่าพลางยืดตัวขึ้นแล้วเปิดอีกลิ้นชัก
คราวนี้เขาหยิบปืนอีกอันที่มีน้ำหนักเบากว่ามากมาให้อีกฝ่ายถือ
"กติกาก็ง่ายๆคอนเนอร์"
เขาว่าพลางดันปืนอีกคนให้แหงนสูงไปที่หน้าผากโคลอี้
"แค่นายยิงเธอ ฉันจะตอบทุกอย่างที่นายต้องการ"
เขาว่าพลางยืดตัวขึ้นแล้วเปิดอีกลิ้นชัก
คราวนี้เขาหยิบปืนอีกอันที่มีน้ำหนักเบากว่ามากมาให้อีกฝ่ายถือ
"กติกาก็ง่ายๆคอนเนอร์"
เขาว่าพลางดันปืนอีกคนให้แหงนสูงไปที่หน้าผากโคลอี้
"แค่นายยิงเธอ ฉันจะตอบทุกอย่างที่นายต้องการ"
"แต่ถ้านายไม่ยิง ฉันก็จะไม่ตอบอะไร"
"อย่าทำนะคอนเนอร์!"
แฮงค์เอ่ยขัด และอยากเข้าไปตั้นหน้าไอ้เวรที่เป่าหูหุ่นของเขาไม่หยุดมากๆ
แคมสกี้ยิ้ม
เขาพูดจริง ตอบจริง เหลือแค่ว่าหุ่นตรงหน้าจะเลือกทางไหน
คอนเนอร์ยกปืนขึ้นค้างไว้ก่อนจะเม้มริมฝีปากแล้วปล่อยแขนลงให้ปากปืนครูดกับพื้น
"อย่าทำนะคอนเนอร์!"
แฮงค์เอ่ยขัด และอยากเข้าไปตั้นหน้าไอ้เวรที่เป่าหูหุ่นของเขาไม่หยุดมากๆ
แคมสกี้ยิ้ม
เขาพูดจริง ตอบจริง เหลือแค่ว่าหุ่นตรงหน้าจะเลือกทางไหน
คอนเนอร์ยกปืนขึ้นค้างไว้ก่อนจะเม้มริมฝีปากแล้วปล่อยแขนลงให้ปากปืนครูดกับพื้น
"โอ้...น่าแปลกใจที่นายเลือกจะไว้ชีวิตเธอแทนทำตามภารกิจ"
แคมสกี้แกล้งเบิกตากว้าง
เขาแกล้งทำ แต่ความแปลกใจเป็นของจริง
"เปล่าครับ"
แคมสกี้ที่กำลังจะลุกขึ้นหยุดรอฟัง
"ผมแค่เล็งยิงเธอจากที่ต่ำไม่ได้..."
เหตุผลต่างจากที่เขาคิดไว้
"คุณอุ้มผมหน่อยได้ไหม"
...ไปไกลโข
แคมสกี้แกล้งเบิกตากว้าง
เขาแกล้งทำ แต่ความแปลกใจเป็นของจริง
"เปล่าครับ"
แคมสกี้ที่กำลังจะลุกขึ้นหยุดรอฟัง
"ผมแค่เล็งยิงเธอจากที่ต่ำไม่ได้..."
เหตุผลต่างจากที่เขาคิดไว้
"คุณอุ้มผมหน่อยได้ไหม"
...ไปไกลโข
"คอนเนอร์!"
คนที่มาด้วยเกรี้ยวกราดใส่ ซึ่งอันนี้โมโหเพราะคำพูดไหนจากหุ่นนักสืบ50เซนก็ไม่รู้
"เราต้องการข้อมูลครับ ผู้หมวด"
หุ่นตรงหน้าเอ่ยกลับ
มันคงจะดูจริงจังกว่านี้ถ้าไม่ติดว่าแคมสกี้กำลังอุ้มอีกฝ่ายไว้ในแขนทั้งสองข้าง...
...เขาชักอยากกลับเข้าไปทำงานไซเบอร์ไลฟ์ซะแล้วสิ
คนที่มาด้วยเกรี้ยวกราดใส่ ซึ่งอันนี้โมโหเพราะคำพูดไหนจากหุ่นนักสืบ50เซนก็ไม่รู้
"เราต้องการข้อมูลครับ ผู้หมวด"
หุ่นตรงหน้าเอ่ยกลับ
มันคงจะดูจริงจังกว่านี้ถ้าไม่ติดว่าแคมสกี้กำลังอุ้มอีกฝ่ายไว้ในแขนทั้งสองข้าง...
...เขาชักอยากกลับเข้าไปทำงานไซเบอร์ไลฟ์ซะแล้วสิ
"ขอโทษด้วยจริงๆครับ"
คอนเนอร์ว่า ก่อนจะเล็งปืนไปที่หน้าผากแอนดรอย?สาวแล้วลั่นไก
ปัง!
"เวรเอ้ย!"
แฮงค์สถบออกมา
...ก่อนจะเบิกตากว้างที่ไม่เห็นเลือดสีฟ้ากระจายออกจากหน้าผากหุ่นแอนดรอย์สาว
"ปืนปลอมครับผู้หมวด"
คอนเนอร์กล่าว พลางหันไปหาอดีตซีอีโอ
ดวงตาโตๆนั้นจ้องมองเขา
คอนเนอร์ว่า ก่อนจะเล็งปืนไปที่หน้าผากแอนดรอย?สาวแล้วลั่นไก
ปัง!
"เวรเอ้ย!"
แฮงค์สถบออกมา
...ก่อนจะเบิกตากว้างที่ไม่เห็นเลือดสีฟ้ากระจายออกจากหน้าผากหุ่นแอนดรอย์สาว
"ปืนปลอมครับผู้หมวด"
คอนเนอร์กล่าว พลางหันไปหาอดีตซีอีโอ
ดวงตาโตๆนั้นจ้องมองเขา
ริมฝีปากที่นิ่งเรียบมาตลอดกระตุกยิ้มที่มุมปาก ราวจะสื่อว่าเขาเป็นมิตร
"เขาแค่ทดสอบผม"
เปล่า
อันที่จริงเขาตั้งใจหยิบ
ปืนจริงหนักขนาดนั้น ใครจะให้หุ่นขนาดตรงหน้าถือกันล่ะ...
แคมสกี้ปฏิเสธจิตใจส่วนลึกของตัวเอง
"เขาแค่ทดสอบผม"
เปล่า
อันที่จริงเขาตั้งใจหยิบ
ปืนจริงหนักขนาดนั้น ใครจะให้หุ่นขนาดตรงหน้าถือกันล่ะ...
แคมสกี้ปฏิเสธจิตใจส่วนลึกของตัวเอง
"หึ...ในเมื่อหุ่นแอนดรอย์ของคุณทำแบบทดสอบสำเร็จผมก็จะบอกให้"
เขาพูดก่อนจะยอมปล่อยอีกคนลงจากอ้อมแขน
คอนเนอร์ทิ้งปืนลงก่อนจะเข้าใกล้แอนดรอย์สาวที่นั่งลูบหน้าผากตัวเอง
"ผมขอโทษครับ เจ็บมากไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
มนุษย์ทั้งสองมองภาพตรงหน้าอยู่ชั่วอึดใจ...ก่อนจะหันหน้าไปคุยกันต่อ
เขาพูดก่อนจะยอมปล่อยอีกคนลงจากอ้อมแขน
คอนเนอร์ทิ้งปืนลงก่อนจะเข้าใกล้แอนดรอย์สาวที่นั่งลูบหน้าผากตัวเอง
"ผมขอโทษครับ เจ็บมากไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
มนุษย์ทั้งสองมองภาพตรงหน้าอยู่ชั่วอึดใจ...ก่อนจะหันหน้าไปคุยกันต่อ
เรื่องราวทุกอย่างจบลงโดยที่ผู้หมวดแอนเดอร์สันหนีบเอาเจ้าหุ่นแอนดรอย์50เซนติดแขนไป
แคมสกี้มองภาพประตูปิดลงด้วยสายตานิ่งๆ
"โคลอี้"
"คะ"
"บอกทางไซเบอร์ไลฟ์ว่าฉันอยากได้หุ่นต้นแบบRK800มาลงแช่ที่สระน้ำสักตัว"
"รับทราบค่ะ"
"...ไม่ก็สองตัว"
"ค่ะ..."
แคมสกี้มองภาพประตูปิดลงด้วยสายตานิ่งๆ
"โคลอี้"
"คะ"
"บอกทางไซเบอร์ไลฟ์ว่าฉันอยากได้หุ่นต้นแบบRK800มาลงแช่ที่สระน้ำสักตัว"
"รับทราบค่ะ"
"...ไม่ก็สองตัว"
"ค่ะ..."
ป๋ามีตังค์ไง จะเอาอะไรแช่น้ำกะดะ 555
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
