Thread by @ky913z

#SF Detroit: become pet #allcon #hankcon #marcon #PWP ฟิค detroit become human เรื่องแรกของเค้า555 ได้พล็อตจากทวิตของคุณ @kadeart ขออนุญาตด้วยนะคะ ^^
-1-
โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่งงงงงง!!!
เสียงเห่าจนหอนลากยาวมาจนสุดเสียงดังขึ้นที่หน้าประตูบ้าน แฮงค์ลุกจากพื้นที่นอนมาทั้งคืนอย่างหงุดหงิด

-2- แฮงค์ปรือตามองซูโม่ แต่เจ้าหมาตัวใหญ่มันกำลังนอนอืดอยู่มุมห้อง เสียงที่เขาได้ยินมันมาจากหน้าประตูแน่ๆ ผู้หมวดหนุ่มใหญ่ที่จะใช้คำแทนว่าเกือบชราก็ได้(แต่ใครใช้ คงได้กินลูกปืนแทน)ก้าวฉับๆไปเปิดประตูด้วยความรำคาญใจ
"ใครแม่งปล่อยหมามาเห่าวะ"
แฮงค์สบถกับตัวเองก่อนมองต่ำ

-3-
ใบหน้าของสุนัขพันธุ์คอร์กี้ตัวเตี้ยส่งยิ้มให้เขา รอยยิ้มเหมือนไอ้แอนดรอยด์กวนประสาทที่คอยตามติดเขาเลย!
เหี้ย! สุนัขจะมาส่งยิ้มแบบคอนเนอร์ให้เขาได้ไง
แฮงค์เพ่งมองอีกครั้ง
ไอ้เจ้าหมาตัวเล็กกำลังส่งรอยยิ้มคอนเนอร์ใฟ้เขาจริงๆ!
"โทษที บ้านนี้ไม่รับหมาเพิ่ม!"

-4-
แฮงค์ปิดประตูอย่างหม่ใยดี บอกตัวเองง่าไรอยยิ้มนั่น เขาแค่ยังเมาค้างและคิดไปเอง แต่ก็ต้องปวดหัวเพราะเสียงที่ดังขึ้นอยู่หลังประตู
โฮ่งๆๆๆๆๆ
"โว้ย! อยากตายหรือไงวะ!"
แฮงค์เปิดประตูไปตวาด จ้องหน้าหมาตัวเตี้ยอย่างเอาเรื่อง และมันก็จ้องเขากลับมส
แววตาเหมือนหมอนั่นไม่มีผิด
แฮงค์คิด

-5-
ระหว่างการจ้องตาฟาดฟันกันระหว่างคนกับหมา แฮงค์ก็สังเกตได้ว่าไอ้เจ้าคอร์กี้ตัวเท่าฝ่าเท้าเขามันมีวงLEDอยู่ที่ข้างขมับด้วย ไฟสีฟ้าสะท้อนบอกอารมณ์ของมัน ตอนที่กำลังจ้องเข็ม เจ้าหมานั่นก็ใช้อุ้งเท้าข้างเดียวกันแตะที่ขมับของมัน
"ขอโทษครับแฮงค์ ผมลืมเปลี่ยนภาษา"
เสียงเจ้าเด็กนั่น!

-6-
"คอนเนอร์...ทำไมแกถึงพูดด้วยเสียงของคอนเนอร์ได้?"
แฮงค์ถามอย่างงุนงง เขาชะโงกซ้ายชะโงกขวาหวังจะเห็นคอนเนอร์ตัวจริงเดินมาบอกว่าที่พวกเมื่อกี้เป็นเขาเอง
"นี่ผมเองครับ คอนเนอร์ คุณจำผมไม่ได้เหรอครับ?"
ไอ้หมาขาสั้นพูดพร้อมยืดอกอย่างพึงพอใจ
"ว้อทเดอะฟั.....!!!!"

-7-
จากแอนดรอยด์รูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์ กลายไปเป็นแอนดรอยด์หมาขาสั้นหน้าตาชวนหัว
CYBER LIFE คุณมรึงเล่นอะไรกัน!!!!!

-8-
"แฮงค์ครับ? คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"
เจ้าคอร์กี้ขาสั้นวิ่งรอบตัวเขาพรางถามไถ่อย่างเป็นห่วงด้วยน้ำเสียงของคอนเนอร์
แฮงค์ที่ได้สติกลับคืนมาหลังจากมันหลุดไปสามสี่วินาทีก็นั่งยองๆจับเข้าคอร์กี้มาจ้องหน้าชนิดที่เพื่อนบ้านมาเห็นคงเอาเขาไปนินทาได้เป็นปี
"แกคือคอนเนอร์จริงอ่ะ?"

ยังไม่จบนะคะ ถ้าจบจะขึ้นบอกว่าEND ค่า ขอแวะทำธุระก่อนเดี๋ยวมาต่อค่ะ

-9-
"แน่นอนครับ ผู้หมวด"
แฮงค์รู้สึกประสาทหลอนกับการฟังเสียงคอนเนอร์ที่ดังออกมาจากปากของไอ้เจ้าคอร์กี้นี้พอๆกับการมองเจ้าตัวส่ายก้นกลมๆที่ไร้หางนั่นด้วย
"ฉันจะบ้าตาย! ทำไมนายถึงมาอยู่ในร่างนี้!"

-10-
"คือไซเบอร์ไลฟ์อยากลองสร้างต้นแบบตำรวจสืบสวนในร่างสัตว์เลี้ยงดูฮะ..เพื่อตบตาคนร้าย"
ตบตามากกกกก!
แม่งสร้างแอนดรอยด์ร่างคอร์กี้เพื่อตบตาคนร้าย แต่ไอ้เจ้าคอร์กี้คอนเนอร์ตัวนี้แม่งดันใส่ชุดเครื่องแบบเหมือนตอนมนุษย์ไม่มีผิด
ไม่มีสัตว์เลี้ยงตัวไหนใส่ชุดเครื่องแบบแบบนี้หรอกเฟ้ย!!!

-11-
"ถ้างั้นไซเบอร์ไลฟ์แม่งก็ทำพลาดมากๆแล้วล่ะ"แฮงค์พ่นลมหายใจอย่างดูถูก แต่ก็ไม่ได้ทำให้คอนเนอร์โมโหแต่อย่างใด เขากลับหัวเราเบาๆเหมือนร่าเริงที่ได้มาอยู่ในร่างนี้
"คุณจะไม่พาผมเข้าบ้านหน่อยเหรอฮะ?"
"เดี๋ยวซุโม่ก็ได้ฟัดแกตายน่ะสิ อยากตายหรือไง?"
คอนเนอร์อาจจะญาติดีกับซูโม่มาตลอด

-12-
แต่แฮงค์ก็ไม่คิดว่าเจ้าหมาใหญ่ของเขาจะจำอีกฝ่ายในร่างเล็กนี่ได้ ถ้าเกิดซูโม่ฟัดเจ้าคอนเนอร์ในร่างนี้ตายโหงขึ้นมา เขาคงโดนบ่นยืดยาวเสียยิ่งกว่าตอนที่เขาเผลอโมโหจนยิงแสกหน้าเจ้าเด็กนี่แน่ๆ
"ไม่หรอกฮะ ซูโม่ใจดีจะตาย"
คอนเนอร์เถียงกลับ แฮงค์เลยจำต้องอุ้มอีกฝ่ายเข้ามาในบ้าน

-13-
ก่อนที่เพื่อนบ้านจะออกมาเห็นเขายืนคุยกับแอนดรอยด์สุนัขขาสั้นตัวนี้
"โฮ่ง!"คอนเนอร์กลับไปใช้ภาษาสุนัขเพื่อทักทายซูโม่ที่ลุกขึ้นมาหาแฮงค์ ซูโม่ยื่นจมูกมาดมฟุดฟิดๆที่เจ้าคอร์กี้คอนเนอร์ในมือแฮงค์อย่างสนใจ
"นี่คอนเนอร์ แกจำคอนเนอร์ได้ไหมซูโม่"แฮงค์รู้สึกเหมือนทำอะไรโง่ๆชอบกล

-14-
"โฮ่ง!!!"
ซูโม่เห่าตอบรับด้วยเสียงก้องกังวาลให้แฮงค์โล่งใจก่อนจะเลีบทักทายคอนเนอร?อย่างรักใคร่จนพาให้สองมือของแฮงค์ที่อุ้มตัวคอนเนอร์อย่าแทบจะเปียกชุ่ม คอนเนอร์ก็ไม่ช่วยอะไรเขาเลย แฮงค์ได้ยินเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจ
"เออ! ดี!"
แฮงค์คำรามต่ำอย่างหมั่นไส้

-15-
แฮงค์ปล่อยคอนเนอร์ลงบนหัวเจ้าซูโม่แล้วตัวเองเดินโซเซไปทางห้องนอน
"นั่นคุณจะไปไหนเหรอครับแฮงค์?"
คอนเนอร์ที่เกาะบนหัวซูโม่ซึ่งเดินตามแฮงค์ไปด้วยตะโกนถาม
"ไปนอนสิวะ"
แฮงค์โบกมือแล้วเดินเข้าห้องนอนไปโดยไม่หัวมาเผื่อว่าตื่นมาแล้วจะได้เจอคอนเนอร์ในร่างเดิม
"งั้นฝันดีฮะ"
"เออออ!!"

-16-
แฮงค์กำลังฝัน....
ในฝันมีเขา..มีภรรยา...มีโคลลูกชาย...มีซูโม่ และหุ่นแอนดรอยด์โมเดล RK800 ที่ชื่อว่าคอนเนอร์กำลังเดินทอดน่องกันในสวนสาธารณะที่ร่มรื่นอย่างมีความสุข เป็นความสุขสงบอย่างที่ขาดหายไปนานหลายปี
มันคือครอบครัว...
....คอนเนอร์เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของเขา..

-17-
แฮงค์เผลอขมวดคิ้วทั้งที่หลับอยู่
คอนเนอร์เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเขาย่างงั้นเหรอ...?
ในฝัน...เขาหันไปมองหน้าเจ้าหุ่นแอนดรอยด์ที่ตอนแรกเขาแอบชังน้ำหน้ามันไปโข คอนเนอร์ยิ้มให้เขาก่อนจะเห่าโฮ่งๆออกมา
โฮ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเห่าถี่รัวจนแฮงค์หูอื้อ
"โว้ย!จะเห่าทำบ้าอะไรอีก!"

-18-
แฮงค์ตวาดอย่างหงุดหงิดแล้วพลิกตัวหนี คอนเนอร์ที่ได้ซูโม่เอาหัวดันให่เขาตะดายขึ้นเตียงมาได้ก็เห่าใส่หูแฮงค์อีก
"โฮ่งๆๆๆๆๆ"
คอนเนอร์ส่งเสียงเห่าน่ารำคาญไม่พอ ยังเอาหัวพุ่งชนหัวเขาซ้ำๆอีกจนแฮงค์ต้องจำใจหันกลับมา เอามือใหญ่ดันหน้าคอนเนอร์ออก
"อะไรอีกวะ บอกแล้วไงว่าจะนอนโว้ย!"

-19-
"ผมต้องการคุณครับแฮงค์"
"ห๊ะ!!!" แฮงค์ที่งัวเงียแทบจะตื่นในทันทีกับคำพูดล่อแหลมของคอนเนอร์
"นายพูดบ้าอะไรวะคอนเนอร์!?"เจ้าคอร์กี้คอนเนอร์ทำหน้าขมวดคิ้วใส่เขา
"ผมต้องการคุณไปที่เกิดเหตุกับผมครับแฮงค์ เมื่อกี้มีรายงานว่าเกิดฆาตกรรมที่โรงแรมในดาวน์ทาวครับ"
แฮงค์ไม่รู้จะด่าใครดี

-20-
ระหว่างตัวเขาเองที่เผลอใจเต้นทั้งที่ยังฟังประโยคนั้นไม่จบ หรือจะด่าคอนเนอร์ที่พูดจากำกวมก่อนดี
"เร็วครับแฮงค์! ไปทำงานกัน!"
เจ้าหมาขาสั้นกระโดดขึ้นกระโดดลงอย่างกระตือรือร้นบนเตียงเขา
"ให้ตายสิ...ทั้งเมืองมีฉันเป็นตำรวจอยู่คนเดียวหรือไงวะ!"

จบตอนก่นนะคะ จะแบ่งตอนละประมาณ20ตอนย่อยค่ะ แล้วจะทำสารบัญให้นะคะ ^^

ตอนที่ 2 (ตอนย่อยที่21)ค่ะ

External Tweet loading...
If nothing shows, it may have been deleted
by @Zynestras view original on Twitter