Seven days for us : Part 2
#ConCon #900x800
กลัวมันจะยาวไปเลยขอขึ้นพาร์ทใหม่นะคะ 5555
ตอนนี้พวกเขาสามารถหลบหนีCyberlifeจนมาถึงบ้านของแฮงค์ได้อย่างปลอดภัยแล้ว RK900และหุ่นต้นแบบโดนผู้หมวดแอนเดอร์สันสวดยับเมื่อเห็นรอยแผลโดนยิงที่ยังไม่หายของคอนเนอร์รวมถึงแผลใหม่ ไม่ใช่แค่นั้น
#ConCon #900x800
กลัวมันจะยาวไปเลยขอขึ้นพาร์ทใหม่นะคะ 5555
ตอนนี้พวกเขาสามารถหลบหนีCyberlifeจนมาถึงบ้านของแฮงค์ได้อย่างปลอดภัยแล้ว RK900และหุ่นต้นแบบโดนผู้หมวดแอนเดอร์สันสวดยับเมื่อเห็นรอยแผลโดนยิงที่ยังไม่หายของคอนเนอร์รวมถึงแผลใหม่ ไม่ใช่แค่นั้น
ตัวเขาเองก็ได้แผลมาเช่นกัน เป็นแผลถลอกกับเหล็กข่วนก็แผลใหญ่แต่ไม่ลึกมาก
ตอนนั้น หลังจากที่เขากับคอนเนอร์หนีเข้าไปในตึกร้าง คอนเนอร์เข้าสู่โหมดประหยัดพลังงานเพื่อซ่อมแซมความเสียหายจากกระสุนปืน RK900ไปหยิบเหล็กเส้นมาเพื่อใช้ป้องกันตัวยามฉุกเฉิน
ตอนนั้น หลังจากที่เขากับคอนเนอร์หนีเข้าไปในตึกร้าง คอนเนอร์เข้าสู่โหมดประหยัดพลังงานเพื่อซ่อมแซมความเสียหายจากกระสุนปืน RK900ไปหยิบเหล็กเส้นมาเพื่อใช้ป้องกันตัวยามฉุกเฉิน
ตอนนี้Cyberlifeให้ความช่วยเหลือเขาแค่50%แล้ว เพราะเขากลายเป็นดีเวี่ยนในช่วงที่กำลังเกิดความวุ่นวาย ทำให้พวกที่คัดค้านไม่มีเวลามารีเซ็ทระบบของเขาใหม่ ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ทันแล้ว
เขามั่นใจว่ารอดแล้วแน่ไแต่ก็ผิดคาด กระสุนปืนถูกยิงมาจากอีกตึก เขาหลบทันแต่ก็ได้รับความเสียหายที่ต้นแขน
เขามั่นใจว่ารอดแล้วแน่ไแต่ก็ผิดคาด กระสุนปืนถูกยิงมาจากอีกตึก เขาหลบทันแต่ก็ได้รับความเสียหายที่ต้นแขน
มันไม่ได้ยิงมาแค่นัดเดียว มันยิงมาสองนัดขนานกันเพื่อให้เขาหลบนัดนึงเพื่อมาโดนอีกนัด พวกที่ทำแบบนี้ได้มีแค่แอนดรอยด์เท่านั้น จะให้หนีตอนนี้ก็คงโดนตามจนทันแน่ ทางเลือกจึงมีแค่ซ่อน
เขาทำทีว่าหนีไปทางอื่นด้วยรอยหยดของทรีเลี่ยม เลือกห้องที่มีหน้าต่างมาจัดฉาก เปิดหน้าต่างออกให้กว้างๆ
เขาทำทีว่าหนีไปทางอื่นด้วยรอยหยดของทรีเลี่ยม เลือกห้องที่มีหน้าต่างมาจัดฉาก เปิดหน้าต่างออกให้กว้างๆ
ใช้เหล็กเส้นวางขัดบานประตูห้องที่มีหน้าต่างห้องนั้นไว้ แล้วค่อยคลานหนีผ่านรูบนกำแพงออกมา ดึงแผ่นไม้ผลักเศษปูนปิดช่องให้มิด ก่อนจะอุ้มคอนเนอร์ขึ้นมาและอาศัยกองก้อนปูนเป็นที่หลบ ดึงแผ่นไม้เศษผ้าใบมาบังให้แนบเนียน
เขาเป็นหุ่นนักสืบ การสร้างสถานกราณ์หลอกๆแค่นี้ถือว่าสบายมาก
เขาเป็นหุ่นนักสืบ การสร้างสถานกราณ์หลอกๆแค่นี้ถือว่าสบายมาก
สถานการณ์*มั้ยล่ะ
เขารู้ว่าต้องมีอะไรบ้าง อะไรต้องอยู่ตรงไหนถึงจะแนบเนียนที่สุด ถ้ามีการมอบรางวัลหุ่นนักจัดฉากเขาก็คงคว้ามันมาได้ง่ายๆแน่เชื่อสิ
“กลุ่ม2ไปดูห้องนู้น กลุ่ม4ไปชั้นบน กลุ่มตามรอยหาดูซิว่ามันอยู่ไหน”
RK900และคอนเนอร์นั่งอยู่ภายในกองปูนที่กองสูงอย่างแนบเนียน
“กลุ่ม2ไปดูห้องนู้น กลุ่ม4ไปชั้นบน กลุ่มตามรอยหาดูซิว่ามันอยู่ไหน”
RK900และคอนเนอร์นั่งอยู่ภายในกองปูนที่กองสูงอย่างแนบเนียน
โชคดีของพวกเขาคือเหล็กเส้นที่โผล่ออกมามันขัดและซ้อนกันจนเป็นลักษณะเหมือนโพรง ทำให้ก้อนปูนหนักๆไม่ร่วงลงมาทับพวกเขา ไฟLEDของRK900เป็นสีฟ้าหมุนวนช้าๆอย่างสบายใจ
คอนเนอร์ที่ยังนิ่งอยู่ตอนนี้ถูกจับให้นอนบนตักของเขา สองแขนประคองร่างของพี่ให้อยู่ในท่าคล้ายท่าอุ้มเจ้าสาว
คอนเนอร์ที่ยังนิ่งอยู่ตอนนี้ถูกจับให้นอนบนตักของเขา สองแขนประคองร่างของพี่ให้อยู่ในท่าคล้ายท่าอุ้มเจ้าสาว
ไฟLEDยังคงเป็นสีเหลืองเหมือนเดิม ถ้าคอนเนอร์ตื่นมาตอนนี้เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายจะส่งเสียงรึปล่าว ถ้าเป็นแบบนั้นมือของเขาก็ไม่ว่างปิดซะด้วย
เป็นอย่างที่เขาคิด คอนเนอร์ตื่นมาแล้วเตรียมจะอ้าปากถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ในตอนนั้นพวกแอนดรอยด์ที่ตามมาก็กำลังค้นหาในห้องพอดี
เป็นอย่างที่เขาคิด คอนเนอร์ตื่นมาแล้วเตรียมจะอ้าปากถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ในตอนนั้นพวกแอนดรอยด์ที่ตามมาก็กำลังค้นหาในห้องพอดี
เขาเลยถือวิสาสะจุ๊บปิดปากด้วยความจำเป็น แค่ปากทาบกันเฉยๆ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ก็มือเขาไม่ว่าง มันเหลือทางเดียวแล้วจริงๆ พอพวกนั้นไปแล้วเขาเลยยอมผละออก
ต้องมาทำหน้านิ่งรับแรงทุบของนี่ซังแต่ได้เห็นใบหน้าเขินอายที่เป็นสีฟ้าจางๆแล้วก็ถือว่าคุ้ม เขาบันทึกเก็บไว้แล้วเรียบร้อย
ต้องมาทำหน้านิ่งรับแรงทุบของนี่ซังแต่ได้เห็นใบหน้าเขินอายที่เป็นสีฟ้าจางๆแล้วก็ถือว่าคุ้ม เขาบันทึกเก็บไว้แล้วเรียบร้อย
พวกเขาปลอดภัยแล้ว ถ้าในกรณีของCyberlifeก็ใช่
แต่....
กึก! โครม!
พื้นตรงจุดที่พวกเขายืนมันดันถล่มลงมาชั้นล่างนี่สิ ไม่โดนเหล็กเสียบก็ยังถือว่ามีแต้มบุญอยู่บ้าง RK900คว้าตัวคอนเนอร์มากอดเอาไว้และเอาตัวเองรับแรงกระแทกเพราะตัวของเขาถูกทำมาให้แข็งแรงกว่า
แต่....
กึก! โครม!
พื้นตรงจุดที่พวกเขายืนมันดันถล่มลงมาชั้นล่างนี่สิ ไม่โดนเหล็กเสียบก็ยังถือว่ามีแต้มบุญอยู่บ้าง RK900คว้าตัวคอนเนอร์มากอดเอาไว้และเอาตัวเองรับแรงกระแทกเพราะตัวของเขาถูกทำมาให้แข็งแรงกว่า
เขาก็เลยมีแผลเยอะกว่าโดยเฉพาะบริเวณหลัง คอนเนอร์ตอนร่วงลงมาก็โดนเหล็กเส้นข่วนเอาเลยได้แผลที่แขนมาเพิ่ม
“พวกแกนี่มัน...ฉันหมดคำจะพูดจริงๆ”
“ขอโทษครับพ่อ / ผู้หมวด”
“เออ! เล่ามาว่าไปฟัดกับหมาที่ไหนถึงกลับมาสภาพนี้!”
“คือ...”
“คนที่ยังไม่เห็นด้วยกับกฏหมายใหม่ครับ เขาคงไม่พอใจ”
“พวกแกนี่มัน...ฉันหมดคำจะพูดจริงๆ”
“ขอโทษครับพ่อ / ผู้หมวด”
“เออ! เล่ามาว่าไปฟัดกับหมาที่ไหนถึงกลับมาสภาพนี้!”
“คือ...”
“คนที่ยังไม่เห็นด้วยกับกฏหมายใหม่ครับ เขาคงไม่พอใจ”
RK900เลือกที่จะตอบออกไปเป็นวงกว้างไม่เจาะจงว่าเป็นพวกCyberlife แค่เรื่องปิดระบบคอนเนอร์แฮงค์ก็แทบจะไปบุกสำนักงานใหญ่แล้ว ถ้ารู้ว่ามาตามล่าอีกคงได้ลงข่าวไปหลายวันว่า
‘ผู้หมวดแอนเดอร์สันบุกวางระเบิดสำนักงานใหญ่Cyberlife เหตุเพราะมีการบุกทำร้ายแอนดรอยด์บุตรบุญธรรม’
‘ผู้หมวดแอนเดอร์สันบุกวางระเบิดสำนักงานใหญ่Cyberlife เหตุเพราะมีการบุกทำร้ายแอนดรอยด์บุตรบุญธรรม’
“ทีหลังก็หัดระวังบ้างสิวะ”
แฮงค์บ่นไปก็พันผ้าพันแผลรวมถึงแปะพลาสเตอร์ให้คอนเนอร์ไปด้วย
“จริงๆไม่ต้องก็ได้นะครับพ่อ”
“นั่งเงียบๆไปเถอะ ฉันไม่อยากเห็นลูกฉันเป็นแผล”
RK900หลุบตาลงต่ำเล็กน้อย เขาเป็นดีเวี่ยน แน่นอนว่าเขามีความรู้สึก ถึงจะเก็บเป็นความลับแต่เขาก็มีมันแน่ๆ
แฮงค์บ่นไปก็พันผ้าพันแผลรวมถึงแปะพลาสเตอร์ให้คอนเนอร์ไปด้วย
“จริงๆไม่ต้องก็ได้นะครับพ่อ”
“นั่งเงียบๆไปเถอะ ฉันไม่อยากเห็นลูกฉันเป็นแผล”
RK900หลุบตาลงต่ำเล็กน้อย เขาเป็นดีเวี่ยน แน่นอนว่าเขามีความรู้สึก ถึงจะเก็บเป็นความลับแต่เขาก็มีมันแน่ๆ
พอได้ยินว่าลูกชาย เขารู้ว่ามันหมายถึงคอนเนอร์คนเดียว มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ เป็นความรู้สึกที่เขาไม่ชอบเลย และตามข้อมูล มนุษย์คงเรียกมันว่าว่าลูกชาย เขารู้ว่ามันหมายถึงคอนเนอร์คนเดียว มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ เป็นความรู้สึกที่เขาไม่ชอบเลย และตามข้อมูล มนุษย์คงเรียกมันว่า
เหงา
เหงา
“แกด้วย มานี่!”
“ครั-!!”
ยังไม่ทันที่RK900จะได้พูดอะไรจนจบคำ แฮงค์ก็ดึงแขนให้มานั่งบนเก้าอี้โดยการหันหลังให้ เสื้อที่สวมไปเดินเล่นถูกถอดออกไป ผ้าขนหนูซับเช็ดเลือดสีฟ้าให้อย่างเบามือ RK900ขมวดคิ้วอย่างุนงง
“ผมทำแผลเสร็จแล้ว ต่อไปก็ตาน้อง900ไงครับ”
“ครั-!!”
ยังไม่ทันที่RK900จะได้พูดอะไรจนจบคำ แฮงค์ก็ดึงแขนให้มานั่งบนเก้าอี้โดยการหันหลังให้ เสื้อที่สวมไปเดินเล่นถูกถอดออกไป ผ้าขนหนูซับเช็ดเลือดสีฟ้าให้อย่างเบามือ RK900ขมวดคิ้วอย่างุนงง
“ผมทำแผลเสร็จแล้ว ต่อไปก็ตาน้อง900ไงครับ”
“ผมไม่เป็นไรครับ”
“ฉันจะยืนยันคำเดิม หุบปาก! ฉันจะทำแผลให้ลูกชายฉัน เข้าใจมั้ย!”
“ลูก...ชาย...”
“คอนเนอร์ขอฉันเลยยอมให้แก”
RK900หันมองพี่ชายของตนที่กำลังใช้สองมือจับกล่องทรีเลี่ยมเจาะหลอดดูดอย่างสบายใจอยู่ข้างๆซูโม่ คอนเนอร์เมื่อรู้ตัวว่าถูกมองอยู่ก็หันไปยิ้มขยิบตาให้
“ฉันจะยืนยันคำเดิม หุบปาก! ฉันจะทำแผลให้ลูกชายฉัน เข้าใจมั้ย!”
“ลูก...ชาย...”
“คอนเนอร์ขอฉันเลยยอมให้แก”
RK900หันมองพี่ชายของตนที่กำลังใช้สองมือจับกล่องทรีเลี่ยมเจาะหลอดดูดอย่างสบายใจอยู่ข้างๆซูโม่ คอนเนอร์เมื่อรู้ตัวว่าถูกมองอยู่ก็หันไปยิ้มขยิบตาให้
‘ทำไมนี่ซังของผมถึงได้น่ารักขนาดนี้....’
ถ้าเขาเป็นกล้องถ่ายรูปเมมเขาคงเต็มไปแล้วแน่ๆ ไฟLEDของRK900กระพริบเป็นสีเหลืองถี่ๆสลับกับสีแดง ผิดกับคอนเนอร์ที่ยิ้มเอียงคอทำตาใสใส่โดยที่ยังถือกล่องทรีเลี่ยมไว้ ถ้าRK900ไม่ทำเนียนว่ายังไม่เป็นดีเวี่ยนเขาคงพุ่งไปกอดพี่ชายของตนเองแน่
ถ้าเขาเป็นกล้องถ่ายรูปเมมเขาคงเต็มไปแล้วแน่ๆ ไฟLEDของRK900กระพริบเป็นสีเหลืองถี่ๆสลับกับสีแดง ผิดกับคอนเนอร์ที่ยิ้มเอียงคอทำตาใสใส่โดยที่ยังถือกล่องทรีเลี่ยมไว้ ถ้าRK900ไม่ทำเนียนว่ายังไม่เป็นดีเวี่ยนเขาคงพุ่งไปกอดพี่ชายของตนเองแน่
“เสร็จแล้ว ไปนอนกันได้แล้วไป!!!”
“แต่พ่อครับ...”
“ไป!”
“ผู้หมวด...”
“ไม่โว๊ย! ไปนอน! ถ้าอยู่ในโหมดประหยัดพลังงานมันซ่อมเร็วกว่าไม่ใช่รึไง”
“ขอคุยกันอีกนิดได้มั้ยครับพ่อ”
“นอน! อย่าให้พูดซ้ำ!”
“คร้าบ...”
“แต่พ่อครับ...”
“ไป!”
“ผู้หมวด...”
“ไม่โว๊ย! ไปนอน! ถ้าอยู่ในโหมดประหยัดพลังงานมันซ่อมเร็วกว่าไม่ใช่รึไง”
“ขอคุยกันอีกนิดได้มั้ยครับพ่อ”
“นอน! อย่าให้พูดซ้ำ!”
“คร้าบ...”
คอนเนอร์เดินเอากล่องทรีเลี่ยมไปทิ้งแล้วค่อยไปที่ห้องนอนของตน ไฟLEDของทั้งคู่หมุนวนเป็นสีเหลือง แต่เพียงชั่ววูบของRK900ก็เปลี่ยนมากระพริบถี่ๆเพื่อรับข้อมูลแทน
ไฟล์ข้อมูลของCyberlife? คงมีอะไรมาให้ใหม่
ไฟล์ข้อมูลของCyberlife? คงมีอะไรมาให้ใหม่
RK900รับข้อมูลนั้นมาแล้วเริ่มสแกนทันที มันเป็นข้อมูลของแท่นหินแบบที่เขาเคยเห็นเมื่อตอนที่เขาไปติดต่อกับอแมนด้า แค่ตอนที่เขาไปหาอแมนด้า
ในข้อมูลมันบอกว่าไว้เป็นทางออกฉุกเฉิน มีอยู่ในหุ่นแอนดรอยด์ไว้ใช้ยามจำเป็น แต่ตอนที่เขาเจอคอนเนอร์ครั้งแรก ในซอฟแวร์ของคอนเนอร์ มันไม่มี
ในข้อมูลมันบอกว่าไว้เป็นทางออกฉุกเฉิน มีอยู่ในหุ่นแอนดรอยด์ไว้ใช้ยามจำเป็น แต่ตอนที่เขาเจอคอนเนอร์ครั้งแรก ในซอฟแวร์ของคอนเนอร์ มันไม่มี
มันอยู่ตรงนั้น แต่มันพัง มันกลายเป็นซากหักพังกองอยู่แทน
ทำไม?
นั่นคือสิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวตอนนี้ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมนุษย์ถึงได้แตกต่างกันมากมายขนาดนี้ เขาคาดเดาเอาไว้ว่ากลุ่มต่อต้านในCyberlifeคงทำลายมันทิ้ง คอนเนอร์จะได้หนีไปไหนไม่ได้อีก ทำไมต้องอยากทำลายRK800ขนาดนี้?
ทำไม?
นั่นคือสิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวตอนนี้ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมนุษย์ถึงได้แตกต่างกันมากมายขนาดนี้ เขาคาดเดาเอาไว้ว่ากลุ่มต่อต้านในCyberlifeคงทำลายมันทิ้ง คอนเนอร์จะได้หนีไปไหนไม่ได้อีก ทำไมต้องอยากทำลายRK800ขนาดนี้?
จะเอาแต่ถามตนเองตอนนี้ก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมา RK900เดินเข้าห้องของคอนเนอร์ไปก็พบพี่ชายของตนที่นั่งห้อยขาเหม่อมองหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ มันเป็นหนังสือของเมื่อ3เดือนก่อนหลังจากคอนเนอร์ถูกปล่อยออกมาทำคดีแรก2วัน
“นี่ซัง?”
“นี่ซัง?”
เสียงทุ้มที่เอ่ยออกไปทำให้แอนดรอยด์ที่กำลังเหม่อสะดุ้งโหยงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอีกรอบ อีกฝ่ายยิ้มแห้งๆให้ก่อนจะก้มมองหนังสือในมืออีกครั้ง RK900เดินเข้าไปนั่งลงข้างๆและมองเนื้อหาบนหนังสือเล่มนั้น
‘หุ่นตำรวจนักสืบรุ่นใหม่จากCyberlife สามารถช่วยเหลือตัวประกันจากหุ่นแอนดรอยด์คลั่งได้สำเร็จ RK800คือหุ่นแอนดรอยด์ตัวแรกที่ถูกลงโปรแกมไว้สำหรับร่วมงานสืบส่วนกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ
ความสำเร็จแรกคือการช่วยเหลือตัวประกันจากแอนดรอยด์ที่กำลังเศร้าโศกจากการที่จะถูกแทนที่ด้วยหุ่นตัวใหม่’
ความสำเร็จแรกคือการช่วยเหลือตัวประกันจากแอนดรอยด์ที่กำลังเศร้าโศกจากการที่จะถูกแทนที่ด้วยหุ่นตัวใหม่’
“ผมว่าผมเข้าใจความรู้สึกของเขาแล้วล่ะครับ หุ่นตัวนั้น...แดเนียลน่ะ...”
“.....”
“เราเชื่อว่าเราสำคัญ เรามีค่า แต่ว่า...พอมีของใหม่มาก็พร้อมจะทิ้งอย่างไม่ใยดี”
“นี่ซัง...”
“ไม่รู้ว่าใช่มั้ย แต่เหมือนว่าจะเจ็บนะครับ ตรงนี้น่ะ”
“.....”
“เราเชื่อว่าเราสำคัญ เรามีค่า แต่ว่า...พอมีของใหม่มาก็พร้อมจะทิ้งอย่างไม่ใยดี”
“นี่ซัง...”
“ไม่รู้ว่าใช่มั้ย แต่เหมือนว่าจะเจ็บนะครับ ตรงนี้น่ะ”
คอนเนอร์ยกมือขึ้นมาแตะเบาๆที่อกเยื้องไปทางซ้าย มันมีชิ้นส่วนที่ทำหน้าที่คล้ายกับหัวใจของมนุษย์อยู่ ความรู้สึกเหมือนไฟช็อตเบาๆแต่กลับทำให้พูดไม่ออก เหมือนมีอะไรมาตันอยู่ในคอ
“พวกเขาคงผิดหวังกับตัวผมมาก ทั้งที่เป็นRK800ตัวแรกแต่กลับ...พังไม่เป็นท่า”
“ไม่ใช่นะครับ!”
“พวกเขาคงผิดหวังกับตัวผมมาก ทั้งที่เป็นRK800ตัวแรกแต่กลับ...พังไม่เป็นท่า”
“ไม่ใช่นะครับ!”
คอนเนอร์หันไปมองหุ่นรุ่นน้องของตนทันที บนใบหน้าที่มักเรียบนิ่งกลับฉายแววกังวนออกมา ในดวงตาสีฟ้าคู่นั้นก็ไม่ใช่แก้วใสที่ไร้ชีวิตชีวา แต่มันฉาบไปด้วยความเจ็บปวด
ถ้าพี่เจ็บ...ผมก็เจ็บเหมือนกัน...
“พี่ทำภารกิจสำเร็จมาตลอดนะครับลืมแล้วหรอ...”
ถ้าพี่เจ็บ...ผมก็เจ็บเหมือนกัน...
“พี่ทำภารกิจสำเร็จมาตลอดนะครับลืมแล้วหรอ...”
RK900เอื้อมมือไปแตะบนแก้มของคอนเนอร์เบาๆ ก่อนจะค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ทีละน้อย ดวงตาสองคู่จ้องตอบกันและกัน ไฟLEDสีเหลืองกระพริบถี่
“แต่พี่เลือกที่จะเดินออกมา เพื่อเดินตามทางของตัวเองต่างหากครับ”
“.......”
“แต่พี่เลือกที่จะเดินออกมา เพื่อเดินตามทางของตัวเองต่างหากครับ”
“.......”
ในขณะที่ริมฝีปากของทั้งคู่ใกล้จะแตะกัน ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างแรงตามด้วยเสียงตะโกนลั่นจนทั้งคู่ดีดตัวออกจากกันแทบไม่ทัน
“เล่นอะไรกัน!! นอนกันได้แล้วพวกแก!!!”
“ครับพ่อ!! / ครับหมวด!!”
count down : 6 : 01 : 59 : 46
TBC
“เล่นอะไรกัน!! นอนกันได้แล้วพวกแก!!!”
“ครับพ่อ!! / ครับหมวด!!”
count down : 6 : 01 : 59 : 46
TBC
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
