Thread by @lillywhitefesta

#ฟิค #marnor #markus #connor #detroitbecomehuman
สั้นๆนะคะ อยากทำเป็นคอมมิคสั้นเเต่สกิลการวาดมัน..555
....
"คอนเนอร์.."
"นายทำอะไร.."

มาคัสว่าพลางมองร่างบางที่กำลังจิ้มเอาของเหลวสีฟ้าเข้าปาก

"มันเป็นการวิเคราะห์เลือดครับ"

"วิเคราะห์?"

คอนเนอร์พยักหน้า

"ครับ"
"ผมสามารถเช็กพวกหลักฐานหรือข้อมูลต่างๆ ได้จากมัน"

"หรอ.."

คอนเนอร์ใช้ลิ้นเลียลงไปบนปลายนิ้ว

มาคัสมองคอนเนอร์อยู่ห่างๆ

ใบหน้าขาวนวล

ดวงตากลมโตเหมือนลูกหมา

ปากนุ่มๆ
.
.
.
.
น่ากิน..

#เดี๋ยวต่อน้า

"เอาจริงๆ.."
"ฉันว่าฉันก็ทำได้"
"แต่แค่ยังไม่เคยลอง"

มาคัสย่อตัวลงข้างๆ คอนเนอร์
ใบหน้าหวานที่แฝงไปด้วยความจริงจังหันมาสบตากับเขา

"งั้นลองดูมั้ยครับ?"

ร่างบางยิ้ม

มาคัสเงียบไปพักนึง ก่อนจะตอบออกมา

"ก็ดี.."

ร่างสูงดึงมือที่เลอะเลือดสีฟ้าให้เข้ามาใกล้

ลิ้นอุ่นค่อยๆเลียไปตามปลายนิ้วชี้และกลาง

ริมฝีปากค่อยๆเลื่อนลงไปสัมผัสบนฝ่ามือ จนเกิดเป็นเสียงจูบอันนุ่มนวล

"เอ่อ..คุณมาคัส"

"ส่วนเลือดมันอยู่แค่ปลายนิ้วนะครับ"

"แล้วที่สำคัญเลือดมันก็กองอยู่บนพื้นเยอะแยะ"

"ทำไมต้องมาวิเคราะห์ที่มือผมล่ะครับ?"

"รุ่นของฉันมันต้องสัมผัสต่อสัมผัสถึงจะวิเคราะห์ได้"

คอนเนอร์พยักหน้าเข้าใจ

มาคัสนี่ก็ลำบากอยู่เหมือนกันนะ..

"แต่แบบนี้มันไม่ค่อยชัดเลยคอนเนอร์" มาคัสพูด

"ขอลองแบบ'ปากต่อปาก'หน่อยได้มั้ย?"

"มันน่าจะชัดขึ้นนะ"

"ทำไมต้องปากต่อปากล่ะครับ?"
คอนเนอร์เอียงคอสงสัย

"ก็นายพึ่งเลียเลือดไปไง"
มาคัสยิ้มให้กับท่าทางน่ารักๆนั่น

"ไม่แน่ว่าถ้าวิเคราะห์จากในนั้น มันน่าจะรู้เบาะเเสชัดเจนขึ้น"

มาคัสเกลี่ยที่ริมฝีปากนุ่มเบาๆ

"แต่--"

ทันทีที่คอนเนอร์อ้าปาก นิ้วเรียวยาวก็เเทรกเข้าไปในโพรงปากทันที

"อุนอาอัส!!(คุณมาคัส!!)"

คอนเนอร์พยายามดันมือนั้นออก

เขาไม่อยากจะกัดนิ้วคนตรงหน้าจนเป็นแผลหรอกนะ

"คอนเนอร์อย่าปิดปากสิ!"

มาคัสพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"แบบนี้ก็วิเคราะห์ไม่ได้พอดี"

คอนเนอร์ค่อยๆอ้าปาก

เขาหลับตาลง

ถ้าจำไม่ผิด แฮงค์เคยบอกว่าจะต้องจูบกับคนสำคัญเท่านั้น

กรณีแบบนี้ถือเป็นข้อยกเว้นรึเปล่านะ?

มาคัสบรรจงเลียลิ้นที่เปื้อนของเหลวสีฟ้า

ความหวานเเทรกซึมเข้ากับระบบภายในร่างกาย

เขาพยายามกอบโกยมันเอาไว้ให้มากที่สุด.
.
.
คอนเนอร์เผลอจูบกลับไปโดยไม่รู้ตัว

มาคัสได้ทีจึงแทรกลิ้นเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม

ใบหน้าของคอนเนอร์เริ่มแดง
จังหวะการทำงานของเครื่องยนต์ก็เริ่มผิดปกติ

ร่างสูงผละจูบออก
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎขึ้นข้างมุมปาก

"รู้สึกดีหรอ?"

"ป..เปล่าครับ"

คอนเนอร์หน้าแดง

"แล้ว..คุณได้ข้อมูลมาบ้างรึยังครับ?"

"ก็เริ่มได้มานิดนึง"
"แต่ยังไม่ชัดเท่าไร"

มาคัสโอบเอวคนตรงหน้าให้เข้ามาใกล้
เขาวางหน้าผากทาบกันกับหน้าผากของคอนเนอร์

"ขออีกสักครั้งสิ"

"ข้อมูลมันอาจจะชัดขึ้นนะ"

คอนเนอร์ถอนหายใจ

"อีกครั้งเดียวพอนะครับ"

มาคัสประกบปากเข้าอีกครั้ง

มือหนาลูบลงบนเส้นผมนุ่ม

เขากดศีรษะของร่างบางลงมาเพื่อให้ริมฝีปากทาบกันมากกว่าเดิม

โครตนุ่ม..

โครตอร่อย..

.
.
.
.
"อืม..คุณมาคัส.."

คอนเนอร์ครางเบาๆ เขาวางมือทาบลงบนหน้าอกของมาคัส

"ได้ข้อมูลครบรึยังครับ"

มาคัสก้มลงจูบซ้ำไปมา เขาดูดริมฝีปากบางๆ จนเกิดรอยช้ำสีฟ้าขึ้นเล็กน้อย

"ใจเย็นนะคอนเนอร์.."

เค้าจูบลงไปอีกรอบ เสียงจูบที่ปะปนกับเสียงครางหวานดังไปทั่วห้อง

"จะครบแล้ว.."

ลิ้นหนาบดเบียดกับลิ้นบางไปมา

"อีกนิดนึง.."

คอนเนอร์ยกมือขึ้นมาคล้องคอคนที่
นอนคร่อมเขาอยู่

เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

ระบบในร่างกายมันไม่ยอมทำตามคำสั่งเลย

"ฉันอยากลองวิเคราะห์ส่วนอื่นของนายดูด้วย"

มาคัสพูดพร้อมจูบไปที่เปลือกตาของร่างที่อยู่ภายใต้

"นะ.."
เขาจูบลงบนปากนั้นแล้วผละมันออก

คอนเนอร์ดึงศีรษะของมาคัสให้ลงมาประกบจูบอีกครั้ง

ร่างสูงตกใจเล็กน้อยกับการรุกล้ำ แต่เขาก็แทรกสัมผัสกลับไปแล้วดูดกลืนความหวานกลับมาได้อย่างรวดเร็ว

"อย่าง..ตรงนี้"

มาคัสถกเสื้อของคอนเนอร์ขึ้น

เขาใช้ฝ่ามือลูบลงบนหน้าท้องแบนราบ

คอนเนอร์แอ่นกายขึ้นมาเพื่อรับสัมผัสแบบที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

"แล้วก็ตรงนี้"

เขาบีบไปที่บั้นท้ายอย่างแรง
มันนิ่มตามแรงมือจนมาคัสแทบไม่อยากเชื่อว่านี่คือร่างกายของเเอนดรอยด์เพศชาย

"ได้มั้ย??"

"ไม่ได้!!"

ทั้งคู่หันไปมองทางต้นตอเสียง

"เอ่อ..แฮงค์"
"คือผม.."
"ถอยไปซะ! ไอเวรตะไล!"

มาคัสชะงักลง เขารีบถอยออกมาจากคอนเนอร์ทันที

แฮงค์ยื่นมือไปจับคนที่เปรียบเสมือนลูกชายของตนให้ลุกขึ้น
"กลับไปทำคดีต่อได้เเล้วคอนเนอร์"

เขาเกลี่ยผมที่ติดอยู่บนใบหน้าให้คนข้างๆ

คอนเนอร์พยักหน้ารับ

"ส่วนมึง!!!"

แฮงค์ชี้ไปที่ใบหน้าของมาคัส
"ถอยออกไป100เมตร!!!"
"ถ้าเข้าใกล้คอนเนอร์มากกว่านี้เมื่อไร กูฆ่ามึงเเน่!"

แฮงค์ตวาดใส่พร้อมกับดึงคอนเนอร์กลับออกไป

เอาเถอะ..

มาคัสเลียริมฝีปากที่ประดับด้วยรอยยิ้ม และรสหวานของจูบที่ยังคงหลงเหลืออยู่
.
.
.
.
ยังไงก็คุ้มอยู่..

END