Read on Twitter
#ฟิค #marnor #markus #connor #detroitbecomehuman
ไม่ไหวแล้วโฟร้ยย fanart งานดีมากอ่ะ T T
#omegaverse
...
พรึบ!
ดวงตาสองสีลืมขึ้น กลิ่นหอมโชยมาจากทางด้านหน้าของเขา มันเป็นกลิ่น
ฟีโรโมนอย่างที่พวกโอเมก้ามี กลิ่นนั้นลอยทะลุผ่านกระจกใสบานใหญ่ซึ่งขั้นระหว่างร่างทั้งสอง
ไม่ไหวแล้วโฟร้ยย fanart งานดีมากอ่ะ T T
#omegaverse
...
พรึบ!
ดวงตาสองสีลืมขึ้น กลิ่นหอมโชยมาจากทางด้านหน้าของเขา มันเป็นกลิ่น
ฟีโรโมนอย่างที่พวกโอเมก้ามี กลิ่นนั้นลอยทะลุผ่านกระจกใสบานใหญ่ซึ่งขั้นระหว่างร่างทั้งสอง
มือหนาพยายามกระตุกโซ่เส้นใหญ่ที่ล็อกแขนของเขาไว้กับผนัง กลิ่นนั้นมันดึงดูดเขาจนเเทบบ้า
โชคดีมันเป็นเพียงเเค่กลิ่นอ่อนๆ ถ้าหากว่ามันเเรงกว่านี้อีกนิด..เขาคงควบคุมตัวเองไม่ได้
โชคดีมันเป็นเพียงเเค่กลิ่นอ่อนๆ ถ้าหากว่ามันเเรงกว่านี้อีกนิด..เขาคงควบคุมตัวเองไม่ได้
"ขอโทษที่รบกวนครับ แคมส์กี้ใช้ให้ผมมาเอาเอกสารที่ลืมไว้"
ดวงตากลมจ้องมองตะกร้อเหล็กขนาดกลางที่ครอบอยู่บนปากเรียว
ปลอกคอสีดำที่ถูกโซ่โยงไว้ มันดูน่าอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
ดวงตากลมจ้องมองตะกร้อเหล็กขนาดกลางที่ครอบอยู่บนปากเรียว
ปลอกคอสีดำที่ถูกโซ่โยงไว้ มันดูน่าอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
"ทำไมนายไม่ใส่ปลอกคอ" มาคัสถามขึ้นพร้อมขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด
"แคมส์กี้ไม่อนุญาตให้ผมใส่ครับ"
อีกแล้ว?
แบบนี้ตลอด
สร้างแอนดรอยด์มา..ตัวไหนเป็นแอลฟ่าก็จะถูกจับมาขังแบบเขา
ส่วนตัวไหนเป็นโอเมก้า..เขาก็จะรอจนถึงช่วงฮีท
แล้วก็จะ..
"แคมส์กี้ไม่อนุญาตให้ผมใส่ครับ"
อีกแล้ว?
แบบนี้ตลอด
สร้างแอนดรอยด์มา..ตัวไหนเป็นแอลฟ่าก็จะถูกจับมาขังแบบเขา
ส่วนตัวไหนเป็นโอเมก้า..เขาก็จะรอจนถึงช่วงฮีท
แล้วก็จะ..
"คุณอึดอัดมากมั้ยครับ?"
ร่างบางจ้องบุคคลผิวสีน้ำผึ้งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย
"นายเพิ่งถูกสร้างขึ้นมารึไง?" มาคัสไม่ตอบ แต่ถามคำถามกลับไปแทน
#เรียนเคมีเเปปนะคะ55 พักแล้วจะรีบมาต่อน้า
ร่างบางจ้องบุคคลผิวสีน้ำผึ้งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย
"นายเพิ่งถูกสร้างขึ้นมารึไง?" มาคัสไม่ตอบ แต่ถามคำถามกลับไปแทน
#เรียนเคมีเเปปนะคะ55 พักแล้วจะรีบมาต่อน้า
"ครับ" เสียงหวานตอบกลับ
"ทำไมคุณไม่ออกไปข้างนอกล่ะครับ?" คอนเนอร์เอียงคอถามอย่างสุภาพ
มาคัสเงียบลง เขาอ้าปากเพื่อจะตอบแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างที่เข้ามาใหม่
"ทำอะไรอยู่หื้อ..?"
ชายผมสีดำรวบเอวบางเข้ามาสวมกอด เขาสูดดมกลิ่นหอมจางๆจากซอกคอและใบหน้าของคอนเนอร์
"ทำไมคุณไม่ออกไปข้างนอกล่ะครับ?" คอนเนอร์เอียงคอถามอย่างสุภาพ
มาคัสเงียบลง เขาอ้าปากเพื่อจะตอบแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างที่เข้ามาใหม่
"ทำอะไรอยู่หื้อ..?"
ชายผมสีดำรวบเอวบางเข้ามาสวมกอด เขาสูดดมกลิ่นหอมจางๆจากซอกคอและใบหน้าของคอนเนอร์
"ขอโทษครับ ผมกำลังจะออกไป"
มือบางพยายามแกะมือนั้นออก แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด
"ทำไม? รังเกียจรึไง??" แคมส์กี้โอบคอนเนอร์แน่นขึ้นกว่าเดิม เขาเชิดคางของคนในอ้อมกอดขึ้นเเล้วจ้องไปที่ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน
"เปล่าครับ..คือ.."
มือบางพยายามแกะมือนั้นออก แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด
"ทำไม? รังเกียจรึไง??" แคมส์กี้โอบคอนเนอร์แน่นขึ้นกว่าเดิม เขาเชิดคางของคนในอ้อมกอดขึ้นเเล้วจ้องไปที่ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน
"เปล่าครับ..คือ.."
"เฮ้ย!!" มาคัสตะโกนออกมาเสียงดัง แววตาที่แข็งกร้าวปรากฎขึ้น
"ปล่อยเขา.."น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโมโห
แคมส์กี้หัวเราะพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"ทำไมล่ะมาคัส?" เขาผละออกจากคอนเนอร์แล้วเดินไปที่กระจกบานใหญ่
"ก็นี่มันของของฉัน"
"ฉันจะทำอะไรกับมันก็ได้"
"ปล่อยเขา.."น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโมโห
แคมส์กี้หัวเราะพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"ทำไมล่ะมาคัส?" เขาผละออกจากคอนเนอร์แล้วเดินไปที่กระจกบานใหญ่
"ก็นี่มันของของฉัน"
"ฉันจะทำอะไรกับมันก็ได้"
มือหนากำหมัดเเน่น เขากระตุกโซ่อย่างแรงแต่มันก็ไร้วี่เเววว่าจะหลุดออกมา
"ทำตัวดีๆ หน่อยมาคัส" เขาพูดพลางหยิบบางสิ่งออกจากกระเป๋า
"ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"
"ไอเลว.." ทันทีที่มาคัสพูดจบ กระแสไฟฟ้าก็ไหลผ่านโซ่มาถึงร่างของเขา
มันทั้งเจ็บ
ทั้งทรมาณ..
"ทำตัวดีๆ หน่อยมาคัส" เขาพูดพลางหยิบบางสิ่งออกจากกระเป๋า
"ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"
"ไอเลว.." ทันทีที่มาคัสพูดจบ กระแสไฟฟ้าก็ไหลผ่านโซ่มาถึงร่างของเขา
มันทั้งเจ็บ
ทั้งทรมาณ..
"แคมส์กี้!! หยุดเถอะครับ!!" คอนเนอร์รีบวิ่งเข้ามาห้ามคนตรงหน้า
"เขาจะตายได้นะครับ!! พอเถอะ!!!"
"ฉันจะได้อะไร?" แคมส์กี้เอ่ยถาม
"ครับ?"
"ถ้าฉันหยุด"
" ฉันจะได้อะไร?"
"เขาจะตายได้นะครับ!! พอเถอะ!!!"
"ฉันจะได้อะไร?" แคมส์กี้เอ่ยถาม
"ครับ?"
"ถ้าฉันหยุด"
" ฉันจะได้อะไร?"
มือใหญ่จับใบหน้าเล็กไว้เเล้วบีบเเน่น ใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มก้มลงไปใกล้กับใบหน้าหวาน คอนเนอร์พยายามเบือนสายตาหนี
"ว่าไง?"
ริมฝีปากบางสั่นไหว
ความรู้สึกแบบนี้มัน..
เขากำลังกลัว???
"ทุกอย่าง..แคมส์กี้"เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ
"ทุกอย่าง.."
"ที่คุณต้องการ"
"ว่าไง?"
ริมฝีปากบางสั่นไหว
ความรู้สึกแบบนี้มัน..
เขากำลังกลัว???
"ทุกอย่าง..แคมส์กี้"เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ
"ทุกอย่าง.."
"ที่คุณต้องการ"
ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบเข้าหากัน แคมส์กี้สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากเพื่อควานหาความหวาน
คอนเนอร์ไม่ชอบสัมผัสเเบบนี้..มันน่าขยะเเขยงจนไม่อยากเข้าใกล้
ไฟฟ้าหยุดลง มาคัสล้มลงกับพื้น เขาไม่มีเเรงหลงเหลืออยู่เลยเเม้แต่น้อย
คอนเนอร์ไม่ชอบสัมผัสเเบบนี้..มันน่าขยะเเขยงจนไม่อยากเข้าใกล้
ไฟฟ้าหยุดลง มาคัสล้มลงกับพื้น เขาไม่มีเเรงหลงเหลืออยู่เลยเเม้แต่น้อย
ร่างสูงจ้องมองบุคคลที่ใช้มือสัมผัสไปทั่วเรือนร่างเล็ก
เจ้าของร่างหลับตาลง เขาก้มหน้าภาวนาขอให้วันนี้ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เจ้าของร่างหลับตาลง เขาก้มหน้าภาวนาขอให้วันนี้ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ไม่ต้องห่วงคอนเนอร์.." มือหยาบลูบลงบนใบหน้าเนียน
"ฉันจะยังไม่ทำอะไรนาย" จมูกโด่งสูดเอากลิ่มหอมจากปลายผม ลิ้นหนาเริ่มเลียไปบนคอขนาดเท่าฝ่ามือ
"แต่พอนายถึงช่วงฮีทเมื่อไร" นิ้วเรียวเริ่มลูบไล้จากหน้าอกลงมายังท้อง
"ทุกๆส่วนของนาย"
"จะเป็นของฉัน"
"ฉันจะยังไม่ทำอะไรนาย" จมูกโด่งสูดเอากลิ่มหอมจากปลายผม ลิ้นหนาเริ่มเลียไปบนคอขนาดเท่าฝ่ามือ
"แต่พอนายถึงช่วงฮีทเมื่อไร" นิ้วเรียวเริ่มลูบไล้จากหน้าอกลงมายังท้อง
"ทุกๆส่วนของนาย"
"จะเป็นของฉัน"
คอนเนอร์ก้มหน้านิ่ง เขากลัว..กลัวว่าเขาจะตกเป็นของคนตรงหน้า
คนที่เขาไม่เคยมีความรู้สึกด้วย..
"ไปเถอะที่รัก" แคมส์กี้ลูบเอวของคอนเนอร์ไปมา เขาดันร่างนั้นให้ชิดกับหน้าอกของตน
รอยยิ้มสมเพชของเขาทำให้มาคัสรู้สึกโกรธจัดยิ่งกว่าเก่า
เกลียด..
เกลียดตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้เลย..
คนที่เขาไม่เคยมีความรู้สึกด้วย..
"ไปเถอะที่รัก" แคมส์กี้ลูบเอวของคอนเนอร์ไปมา เขาดันร่างนั้นให้ชิดกับหน้าอกของตน
รอยยิ้มสมเพชของเขาทำให้มาคัสรู้สึกโกรธจัดยิ่งกว่าเก่า
เกลียด..
เกลียดตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้เลย..
.
.
.
.
"คุณ.."
กลิ่นหอมๆ ลอยมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดึงดูดเขามากกว่าเก่า
ร่างที่ฟุบอยู่กับพื้นกระเด้งตัวขึ้นมา ถ้าหากไม่มีโซ่เหล็กและกระจกที่ขวางอยู่ด้านหน้า ร่างของเขาคงกระโจนเข้าไปทำมิดีมิร้ายต่อคนตรงหน้าแล้ว
.
.
.
"คุณ.."
กลิ่นหอมๆ ลอยมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดึงดูดเขามากกว่าเก่า
ร่างที่ฟุบอยู่กับพื้นกระเด้งตัวขึ้นมา ถ้าหากไม่มีโซ่เหล็กและกระจกที่ขวางอยู่ด้านหน้า ร่างของเขาคงกระโจนเข้าไปทำมิดีมิร้ายต่อคนตรงหน้าแล้ว
"มาคัส.. ใช่มั้ยครับ?"
ร่างสูงหลับตาลง เขาพยายามรวบรวมสติไม่ให้ทำอะไรแผลงๆ ไป
"แคมส์กี้ให้มาเอาอะไรอีกล่ะ"
"เปล่า"คอนเนอร์ส่ายหน้าพร้อมยิ้มบางๆ
"ผมแอบมาหาคุณ" มือทั้งสองข้างสัมผัสกับกระจก
ใบหน้าหวานยื่นเข้าไปหวังจะได้เห็นหน้าของแอนดรอยด์ที่ชื่อ 'มาคัส' ชัดๆ
ร่างสูงหลับตาลง เขาพยายามรวบรวมสติไม่ให้ทำอะไรแผลงๆ ไป
"แคมส์กี้ให้มาเอาอะไรอีกล่ะ"
"เปล่า"คอนเนอร์ส่ายหน้าพร้อมยิ้มบางๆ
"ผมแอบมาหาคุณ" มือทั้งสองข้างสัมผัสกับกระจก
ใบหน้าหวานยื่นเข้าไปหวังจะได้เห็นหน้าของแอนดรอยด์ที่ชื่อ 'มาคัส' ชัดๆ
"เป็นบ้ารึไง" มาคัสถอนหายใจ
"เดี๋ยวก็โดนไอแคมส์กี้มันฆ่าตายหรอก"
"แล้วคิดไงมาหาแอลฟ่าอย่างฉัน??"
"ทำไมละครับ?" คอนเนอร์มุ่ยหน้า
"ผมมาหาคุณไม่ได้หรอ?"
ก็รู้ๆ อยู่ว่าฟีโรโมนมันเเรงขนาดนั้น
ไม่รู้จักระวังตัวซะเลย..
คอนเนอร์นั่งลงกับพื้นเพื่อให้สายตาของทั้งคู่อยู่ในระดับเดียวกัน
"เดี๋ยวก็โดนไอแคมส์กี้มันฆ่าตายหรอก"
"แล้วคิดไงมาหาแอลฟ่าอย่างฉัน??"
"ทำไมละครับ?" คอนเนอร์มุ่ยหน้า
"ผมมาหาคุณไม่ได้หรอ?"
ก็รู้ๆ อยู่ว่าฟีโรโมนมันเเรงขนาดนั้น
ไม่รู้จักระวังตัวซะเลย..
คอนเนอร์นั่งลงกับพื้นเพื่อให้สายตาของทั้งคู่อยู่ในระดับเดียวกัน
"เขา..ไม่ทำอะไรผมหรอกครับ" มาคัสมองเเววตาใส
นัยน์ตาเกลือกกลิ้งไปมาเหมือนปิดบังบางสิ่งไว้
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ
นัยน์ตาเกลือกกลิ้งไปมาเหมือนปิดบังบางสิ่งไว้
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ
"คุณเจ็บมากมั้--"
"เป็นบ้าอะไรถึงต้องช่วยฉัน?" มาคัสเอ่ยตัดบทสนธนา
"ไม่รู้รึไงว่ามันจะทำอะไรนายบ้าง"
"..."
ไม่ใช่ไม่รู้..
แต่..
"เป็นบ้าอะไรถึงต้องช่วยฉัน?" มาคัสเอ่ยตัดบทสนธนา
"ไม่รู้รึไงว่ามันจะทำอะไรนายบ้าง"
"..."
ไม่ใช่ไม่รู้..
แต่..
แต่..
"ผม-"
"งั้นฉันจะบอกให้เอาบุญ" ดวงตาทั้งสองข้างเผยความเย็นชาออกมา
"ที่เขาไม่ใส่ปลอกคอให้นาย เพราะเมื่อถึงช่วงที่นายฮีทขึ้นมา..นายจะขัดกำลังของเขาไม่ได้"
"ร่างกายของนายจะตกเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ"
"ผม-"
"งั้นฉันจะบอกให้เอาบุญ" ดวงตาทั้งสองข้างเผยความเย็นชาออกมา
"ที่เขาไม่ใส่ปลอกคอให้นาย เพราะเมื่อถึงช่วงที่นายฮีทขึ้นมา..นายจะขัดกำลังของเขาไม่ได้"
"ร่างกายของนายจะตกเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ"
ขมับข้างขวาของคอนเนอร์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลือง เขาไม่อยากนึกถึงมัน..ไม่อยากนึกถึงวันที่กำลังจะมาถึง
"แน่นอน..หลังจากนั้นนายก็จะท้อง มีลูกให้กับเขา"
" แต่นายคิดว่าเขาจะเลี้ยงดูลูกนายรึไง?"
"เขาแค่อยากให้นายเป็นของเขา สามารถมีเซ็กส์กับเขาได้ทุกเวลา"
"สิ่งที่เขาต้องการมันก็แค่เรือนร่างภายในของ-"
"หุบปาก!!!!" คอนเนอร์เผลอตวาดออกไป เขากุมศีรษะของตัวเองไว้แน่น
" แต่นายคิดว่าเขาจะเลี้ยงดูลูกนายรึไง?"
"เขาแค่อยากให้นายเป็นของเขา สามารถมีเซ็กส์กับเขาได้ทุกเวลา"
"สิ่งที่เขาต้องการมันก็แค่เรือนร่างภายในของ-"
"หุบปาก!!!!" คอนเนอร์เผลอตวาดออกไป เขากุมศีรษะของตัวเองไว้แน่น
ไฟข้างขมับเปลี่ยนเป็นสีแดง มันกระพริบถี่ๆ จนเกิดเสียงรบกวน
/ระดับความเครียด89%/
น้ำตาของคอนเนอร์ไหลอาบข้างแก้ม
เสียงสะอื้นที่ดังออกมาทำให้มาคัสชะงักลง
"หุบปาก..มาคัส.."
"ได้โปรด.."
มาคัสไม่เคยรู้สึกผิดมาก่อน เขาอยากเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้านั้น
แต่เขาก็ทำไม่ได้..
/ระดับความเครียด89%/
น้ำตาของคอนเนอร์ไหลอาบข้างแก้ม
เสียงสะอื้นที่ดังออกมาทำให้มาคัสชะงักลง
"หุบปาก..มาคัส.."
"ได้โปรด.."
มาคัสไม่เคยรู้สึกผิดมาก่อน เขาอยากเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้านั้น
แต่เขาก็ทำไม่ได้..
"ฉันขอโทษ"
นี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้
การขอโทษ..
ถึงมันจะเป็นประโยคสั้นๆ แต่มันก็เป็นประโยคที่ดีที่สุด
นี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้
การขอโทษ..
ถึงมันจะเป็นประโยคสั้นๆ แต่มันก็เป็นประโยคที่ดีที่สุด
"..."คอนเนอร์ไม่ตอบอะไร เขาพยายามหยุดร้องไห้เเต่มันก็ไม่สำเร็จ
มือทั้งสองข้างปาดน้ำตาไปมา
"ไม่ร้องสิคนดี"
"ฉันขอโทษ..ได้ยินมั้ย?"
มาคัสเอ่ยขึ้น ร่างของเขาขยับเพื่อจะไปโอบกอดคนตรงหน้า แต่เขาลืมว่าโซ่หนักๆได้ล็อกเขาไว้อย่างแน่นหนา ไหนจะกระจกบานใหญ่ตรงหน้าที่คั่นเข้าไว้อีก
มือทั้งสองข้างปาดน้ำตาไปมา
"ไม่ร้องสิคนดี"
"ฉันขอโทษ..ได้ยินมั้ย?"
มาคัสเอ่ยขึ้น ร่างของเขาขยับเพื่อจะไปโอบกอดคนตรงหน้า แต่เขาลืมว่าโซ่หนักๆได้ล็อกเขาไว้อย่างแน่นหนา ไหนจะกระจกบานใหญ่ตรงหน้าที่คั่นเข้าไว้อีก
"ขอโทษ"
"..."
"ขอโทษนะ"
"..."
"ขอโทษ"
"ครับ" คอนเนอร์ตอบกลับ น้ำตาที่เพิ่งไหลแปรเปลี่ยนมาเป็นรอยยิ้มที่ใสซื่อดังเดิม
อันที่จริง..
เขาฝืนยิ้มออกมาต่างหาก..
"..."
"ขอโทษนะ"
"..."
"ขอโทษ"
"ครับ" คอนเนอร์ตอบกลับ น้ำตาที่เพิ่งไหลแปรเปลี่ยนมาเป็นรอยยิ้มที่ใสซื่อดังเดิม
อันที่จริง..
เขาฝืนยิ้มออกมาต่างหาก..
อย่างน้อย..ก็ดีกว่าอยู่กับเเคมส์กี้
ร่างบางนั่งอยู่ตรงนั้นพักนึง ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้น
นี่มันก็ตีสองแล้ว ถ้าแคมส์กี้ตื่นมาเเล้วไม่เห็นเขา มันจะต้องแย่มากแน่ๆ
"ผมขอตัวนะครับ" คอนเนอร์ลุกขึ้น เขาเดินกลับไปยังประตูสีเทาอมฟ้าบานใหญ่
"เดี๋ยว!!" มาคัสตะโกนเรียก
ร่างบางนั่งอยู่ตรงนั้นพักนึง ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้น
นี่มันก็ตีสองแล้ว ถ้าแคมส์กี้ตื่นมาเเล้วไม่เห็นเขา มันจะต้องแย่มากแน่ๆ
"ผมขอตัวนะครับ" คอนเนอร์ลุกขึ้น เขาเดินกลับไปยังประตูสีเทาอมฟ้าบานใหญ่
"เดี๋ยว!!" มาคัสตะโกนเรียก
"นายชื่ออะไร?"
คอนเนอร์ขำออกมา จริงอยู่ที่ร่างสูงคุยกับเขาโดยที่ยังไม่ได้ถามชื่อ แต่ความรู้สึกในการพูดคุยมันกลับอบอุ่นเเปลกๆ
"คุณไม่จำเป็นต้องรู้นี่ครับ" ร่างบางตอกกลับ
ร่างสูงหน้าเสียทันที
คอนเนอร์ขำออกมา จริงอยู่ที่ร่างสูงคุยกับเขาโดยที่ยังไม่ได้ถามชื่อ แต่ความรู้สึกในการพูดคุยมันกลับอบอุ่นเเปลกๆ
"คุณไม่จำเป็นต้องรู้นี่ครับ" ร่างบางตอกกลับ
ร่างสูงหน้าเสียทันที
"ผมล้อเล่นน่า" ใบหน้าหวานยิ้มออกมา
"ผมชื่อคอนเนอร์"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณมาคัส"
"คอนเนอร์.."เสียงทุ้มต่ำเอ่ยชื่อของคนตรงหน้า
"ฉันขอโทษ..จริงๆ"
"กับเรื่องเมื่อกี้"
"ที่ฉันพูดทำร้ายความรู้สึกนาย"
"ผมชื่อคอนเนอร์"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณมาคัส"
"คอนเนอร์.."เสียงทุ้มต่ำเอ่ยชื่อของคนตรงหน้า
"ฉันขอโทษ..จริงๆ"
"กับเรื่องเมื่อกี้"
"ที่ฉันพูดทำร้ายความรู้สึกนาย"
"ช่างมันเถอะครับ"
อันที่จริง..ผมมันก็เเค่แอนดรอยด์ตัวนึง
คุณไม่จำเป็นต้องเเคร์ความรู้สึกผมหรอก..
"พรุ่งนี้นายจะมาอีกใช่มั้ย?" มาคัสถาม ใบหย้สของเขาเต็มไปด้วยความหวัง เขารู้สึกดีเวลาที่มีคอนเนอร์อยู่ใกล้ๆ
ไม่ใช่เพราะฟีโรโมน..
แต่มันเป็นความรู้สึกภายใน
อันที่จริง..ผมมันก็เเค่แอนดรอยด์ตัวนึง
คุณไม่จำเป็นต้องเเคร์ความรู้สึกผมหรอก..
"พรุ่งนี้นายจะมาอีกใช่มั้ย?" มาคัสถาม ใบหย้สของเขาเต็มไปด้วยความหวัง เขารู้สึกดีเวลาที่มีคอนเนอร์อยู่ใกล้ๆ
ไม่ใช่เพราะฟีโรโมน..
แต่มันเป็นความรู้สึกภายใน
"ครับ" คอนเนอร์ยิ้ม
"ก่อนถึงวันนั้น.."
"ผมจะมาเจอคุณทุกวันเลย"
ใจของร่างสูงเต้นไม่เป็นจังหวะ นอก
จากกลิ่นฟีโรโมนที่ดึงดูดหัวใจของเขา
ก็เห็นจะมีรอยยิ้มนี่เเหละที่ทำให้เขารู้สึกหวั่นไหว
.
.
#ยังมีต่อน้า แต่เราไม่ไหวเผลอหลับไปหลายตื่นเเล้ว555 ฝันดีค่าเดี๋ยวพรุ่งนี้จะรีบมาต่อน้า
"ก่อนถึงวันนั้น.."
"ผมจะมาเจอคุณทุกวันเลย"
ใจของร่างสูงเต้นไม่เป็นจังหวะ นอก
จากกลิ่นฟีโรโมนที่ดึงดูดหัวใจของเขา
ก็เห็นจะมีรอยยิ้มนี่เเหละที่ทำให้เขารู้สึกหวั่นไหว
.
.
#ยังมีต่อน้า แต่เราไม่ไหวเผลอหลับไปหลายตื่นเเล้ว555 ฝันดีค่าเดี๋ยวพรุ่งนี้จะรีบมาต่อน้า
.
.
"สายัณห์สวัสดิ์ครับ คุณมาคัส"
เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไร ไม่รู้ว่าเช้าหรือเย็น รู้ตัวอีกที ร่างตรงหน้าก็ปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง
วันเเล้ว..วันเล่า
ไม่เคยขาดหาย
เขาไม่เคยมีความสุขมาก่อน..
แบบนี้มันเรียกว่าความสุข..สินะ?
.
"สายัณห์สวัสดิ์ครับ คุณมาคัส"
เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไร ไม่รู้ว่าเช้าหรือเย็น รู้ตัวอีกที ร่างตรงหน้าก็ปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง
วันเเล้ว..วันเล่า
ไม่เคยขาดหาย
เขาไม่เคยมีความสุขมาก่อน..
แบบนี้มันเรียกว่าความสุข..สินะ?
กลิ่นฟีโรโมนที่ปกติจะแรงขึ้นในทุกๆ วัน ทำไมวันนี้มันกลับจางหาย? ไม่สิ..มันเหมือนถูกกลบด้วยกลิ่นบางอย่าง
"ข้อมือนาย.."
มาคัสเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นรอยที่ข้อมือของคอนเนอร์
มันเป็นรอยถูกมัดด้วยของเเข็ง ซึ่งต้องแน่นอยู่พอควรถึงจะทำให้เลือดสีฟ้าไหลเลอะออกมาได้
"ข้อมือนาย.."
มาคัสเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นรอยที่ข้อมือของคอนเนอร์
มันเป็นรอยถูกมัดด้วยของเเข็ง ซึ่งต้องแน่นอยู่พอควรถึงจะทำให้เลือดสีฟ้าไหลเลอะออกมาได้
"ไม่มีอะไรหรอกครับ"
"มันก็แค่อุบัติเหตุนิดหน่อย"
"มือนาย.."
คอนเนอร์ชะงักไป เขารีบเอามือไพ่หลังอย่างรวดเร็ว
"เอาออกมาคอนเนอร์"
"ผมว่าเราเปลี่ยนเรื่อ--"
"เอา"
"ออก"
"มา"
"มันก็แค่อุบัติเหตุนิดหน่อย"
"มือนาย.."
คอนเนอร์ชะงักไป เขารีบเอามือไพ่หลังอย่างรวดเร็ว
"เอาออกมาคอนเนอร์"
"ผมว่าเราเปลี่ยนเรื่อ--"
"เอา"
"ออก"
"มา"
มาคัสเน้นย้ำเป็นคำๆ แขนเล็กค่อยๆ เขยิบออกมา
รอยกัดบนมือปรากฎขึ้น มันเป็นรอยยาวเข้าไปในเเขนเสื้อ
"ถกเเขนเสื้อ"
คอนเนอร์นิ่งไป
"บอกให้ถกแขนเสื้อ!!!"
รอยกัดบนมือปรากฎขึ้น มันเป็นรอยยาวเข้าไปในเเขนเสื้อ
"ถกเเขนเสื้อ"
คอนเนอร์นิ่งไป
"บอกให้ถกแขนเสื้อ!!!"
มือบางทำตามคำสั่ง เเขนเสื้อทั้งสองข้างถูกถกขึ้น
รอยฟันซี่ใหญ่ถูกประดับไว้เต็มเเขน
เลือดสีฟ้าที่เลอะตามรอยฟันมันดูเจ็บจนบอกไม่ถูก
"มันทำอะไร!!!!!"
มือหนากระชากโซ่ตรวนอย่างเอาเป็นเอาตาย
หลุดสิวะ!!!
หลุด!!!!!!!
รอยฟันซี่ใหญ่ถูกประดับไว้เต็มเเขน
เลือดสีฟ้าที่เลอะตามรอยฟันมันดูเจ็บจนบอกไม่ถูก
"มันทำอะไร!!!!!"
มือหนากระชากโซ่ตรวนอย่างเอาเป็นเอาตาย
หลุดสิวะ!!!
หลุด!!!!!!!
"อย่า! มาคัส!" ร่างบางรีบดึงเเขนเสื้อลง
"ผมไม่เป็นไร!! เขาไม่ได้กัดที่คอผม!" ถึงจะพูดอย่างนั้นเเต่มาคัสก็สังเกตุได้ว่าน้ำสีใสกำลังคลออยู่เต็มเบ้าตาของร่างเล็ก
"คุณจะเจ็บเปล่าๆ..มาคัส.."
"ฮึก..หยุดเถอะครับ.."
คอนเนอร์สะอื้น
เขาทำคนๆ นี้ร้องไห้อีกแล้ว..
แย่ว่ะ..
"ผมไม่เป็นไร!! เขาไม่ได้กัดที่คอผม!" ถึงจะพูดอย่างนั้นเเต่มาคัสก็สังเกตุได้ว่าน้ำสีใสกำลังคลออยู่เต็มเบ้าตาของร่างเล็ก
"คุณจะเจ็บเปล่าๆ..มาคัส.."
"ฮึก..หยุดเถอะครับ.."
คอนเนอร์สะอื้น
เขาทำคนๆ นี้ร้องไห้อีกแล้ว..
แย่ว่ะ..
มาคัสหยุดการกระทำ เขาหายใจถี่ๆ ด้วยความเหนื่อยล้า ข้อมือทั้งสองข้างมีของเหลวสีฟ้าไหลออกมาเต็มไปหมด
คอนเนอร์มองไปที่ของเหลวนั้น น้ำตาสีใสไหลออกมาผ่านโหนกแก้ม
คอนเนอร์มองไปที่ของเหลวนั้น น้ำตาสีใสไหลออกมาผ่านโหนกแก้ม
"ไอบ้า.."
คอนเนอร์ก้มหน้าต่ำ
"เลือดไหลเลย..เห็นมั้ย.."
คอนเนอร์..
อย่าร้องสิ..
"แค่นิดเดียว..คอนเนอร์"
"ฉันไม่เจ็บ"
ร่างสูงยิ้มออกมา เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาที่มีเเต่ความทุกข์ของคนๆ นี้
"ไม่ร้องนะคนดี" มาคัสพยายามทำเสียงตัวเองให้ดูนุ่มนวลที่สุด
"ไหนบอกซิ แคมส์กี้มันทำอะไรนาย"
คอนเนอร์ก้มหน้าต่ำ
"เลือดไหลเลย..เห็นมั้ย.."
คอนเนอร์..
อย่าร้องสิ..
"แค่นิดเดียว..คอนเนอร์"
"ฉันไม่เจ็บ"
ร่างสูงยิ้มออกมา เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาที่มีเเต่ความทุกข์ของคนๆ นี้
"ไม่ร้องนะคนดี" มาคัสพยายามทำเสียงตัวเองให้ดูนุ่มนวลที่สุด
"ไหนบอกซิ แคมส์กี้มันทำอะไรนาย"
"เขาบอกว่าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้.."
คอนเนอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"เขาเอาโซ่มามัดมือผม.."
"พยายามกัดที่ซอกคอผม"
ไอเวรแคมส์กี้..
"เขาถอดเสื้อผ้าผมออก"
"เขาพยายามจะ.."
ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
"จะ.."
คอนเนอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"เขาเอาโซ่มามัดมือผม.."
"พยายามกัดที่ซอกคอผม"
ไอเวรแคมส์กี้..
"เขาถอดเสื้อผ้าผมออก"
"เขาพยายามจะ.."
ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
"จะ.."
"โอเคๆ "
"ฉันเข้าใจเเล้ว.."
มาคัสจ้องมองร่างที่เต็มไปด้วยความทุกข์
"เมื่อเช้านายกินอะไรมา?" มาคัสพยายามพูดนอกเรื่องเพื่อให้คนตรงหน้าเบี่ยงประเด็น
"ฉันเข้าใจเเล้ว.."
มาคัสจ้องมองร่างที่เต็มไปด้วยความทุกข์
"เมื่อเช้านายกินอะไรมา?" มาคัสพยายามพูดนอกเรื่องเพื่อให้คนตรงหน้าเบี่ยงประเด็น
"มาคัส.."
คอนเนอร์อมยิ้ม
"คุณลืมรึเปล่า?"
" ผมก็เป็นแอนดรอยด์นะ"
เออว่ะ..
"โทษที.."
ร่างสูงนั่งนิ่ง
คิดเรื่องคุยสิวะ!!
จะปล่อยให้เวลาผ่านไปเฉยๆ ไม่ได้นะเว้ย!!
คอนเนอร์อมยิ้ม
"คุณลืมรึเปล่า?"
" ผมก็เป็นแอนดรอยด์นะ"
เออว่ะ..
"โทษที.."
ร่างสูงนั่งนิ่ง
คิดเรื่องคุยสิวะ!!
จะปล่อยให้เวลาผ่านไปเฉยๆ ไม่ได้นะเว้ย!!
"แล้วนา-"
"ผมต้องรีบไปแล้ว" คอนเนอร์ลุกขึ้น เขาส่งยิ้มให้คนตรงหน้า
นั่นไง..
"อา.."
"เจอกันพรุ่งนี้นะครับ"
"ถ้ามีโอกาส"
"โอกาส??" มาคัสขมวดคิ้ว
"หมายความว่าไง??"
"ผมต้องรีบไปแล้ว" คอนเนอร์ลุกขึ้น เขาส่งยิ้มให้คนตรงหน้า
นั่นไง..
"อา.."
"เจอกันพรุ่งนี้นะครับ"
"ถ้ามีโอกาส"
"โอกาส??" มาคัสขมวดคิ้ว
"หมายความว่าไง??"
"เปล่า"
"ไม่มีอะไร"คอนเนอร์ยิ้ม
.
.
.
3วันเเล้วที่เขาไม่ได้ไปหามาคัส
แคมส์กี้เอาแต่กักตัวเขาไว้ตลอดเวลา ตั้งแต่เช้าจนกระทั่งกลางคืน
"ไม่มีอะไร"คอนเนอร์ยิ้ม
.
.
.
3วันเเล้วที่เขาไม่ได้ไปหามาคัส
แคมส์กี้เอาแต่กักตัวเขาไว้ตลอดเวลา ตั้งแต่เช้าจนกระทั่งกลางคืน
ร่างกายของคอนเนอร์เต็มไปด้วยรอยกัด ยกเว้นบริเวณลำคอ
แคมส์กี้รอวันที่จะได้ขบกัดมันอย่างใจเย็น เขารอวันที่ร่างกายของร่างบางจะยั่วยวนเขา โอบกอดเขา..อ้อนวอนให้เขาทำเรื่องแบบนั้นให้
แล้ววันนั้น..น้ำรักของเขาจะได้เปรอะเปื้อนเรือนร่างที่งดงามและบริสุทธิ์นั่น
แคมส์กี้รอวันที่จะได้ขบกัดมันอย่างใจเย็น เขารอวันที่ร่างกายของร่างบางจะยั่วยวนเขา โอบกอดเขา..อ้อนวอนให้เขาทำเรื่องแบบนั้นให้
แล้ววันนั้น..น้ำรักของเขาจะได้เปรอะเปื้อนเรือนร่างที่งดงามและบริสุทธิ์นั่น
"มานี่หน่อย คอนเนอร์" เพราะฟีโรโมนที่ส่งออกมาทำให้ร่างกายของคอนเนอร์ดูเซ็กซี่มากขึ้น มือหนาฉุดกระชากร่างที่ยืนอยู่ให้ลงมานั่งทับบนขาของตน
แคมส์กี้เลื่อนมือไปจับและลูบคลำที่บั้นท้ายนิ่มๆ คอนเนอร์อยากปัดมือนั้นออก แต่ถ้าเขาทำ..มันต้องจบลงไม่สวยแน่
แคมส์กี้เลื่อนมือไปจับและลูบคลำที่บั้นท้ายนิ่มๆ คอนเนอร์อยากปัดมือนั้นออก แต่ถ้าเขาทำ..มันต้องจบลงไม่สวยแน่
"ที่รัก..ใกล้ถึงเวลาเเล้วนะ" แคมส์กี้กระซิบข้างใบหูของคอนเนอร์
"ฉันหวังว่านายจะพร้อม" ริมฝีปากหนาทาบลงไปบนหน้าผากมน มันเลื่อนลงมาเเล้วประทับเข้ากับริมฝีปากหวานฉ่ำ
"โครตหวาน.." เขาผละออกพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย
"แค่ปากยังหวานขนาดนี้.."
"แล้วตรงนั้นของนายจะหวานขนาดไหนนะ?"
"ฉันหวังว่านายจะพร้อม" ริมฝีปากหนาทาบลงไปบนหน้าผากมน มันเลื่อนลงมาเเล้วประทับเข้ากับริมฝีปากหวานฉ่ำ
"โครตหวาน.." เขาผละออกพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย
"แค่ปากยังหวานขนาดนี้.."
"แล้วตรงนั้นของนายจะหวานขนาดไหนนะ?"
มือหนาเริ่มล้วงเข้าไปในกางเกง คอนเนอร์สะดุ้งเขาผลักแคมส์กี้ออกอย่างแรง
ร่างหนาหงายหลังล้มลงกับพื้น เขากุมศีรษะของตัวเองด้วยความเจ็บปวด
"เวร!!!!!!" ร่างนั้นลุกขึ้นมาเเล้วจับร่างบางกระแทกลงกับพื้นเข้าอย่างจัง
ร่างหนาหงายหลังล้มลงกับพื้น เขากุมศีรษะของตัวเองด้วยความเจ็บปวด
"เวร!!!!!!" ร่างนั้นลุกขึ้นมาเเล้วจับร่างบางกระแทกลงกับพื้นเข้าอย่างจัง
"ทำบ้าอะไรวะ!!!!" คอนเนอร์พยายามดึงมือนั้นออกแต่ก็ไม่สำเร็จ
"ใครสั่งใครสอนให้ทำแบบนี้!!!!" มือหนากระแทกศีรษะของร่างบางลงกับพื้นอีกครั้ง ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
"อยากขยับไม่ได้ใช่มั้ย!!??? หรือว่านายอยากตายทั้งเป็น!!!!"
"ใครสั่งใครสอนให้ทำแบบนี้!!!!" มือหนากระแทกศีรษะของร่างบางลงกับพื้นอีกครั้ง ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
"อยากขยับไม่ได้ใช่มั้ย!!??? หรือว่านายอยากตายทั้งเป็น!!!!"
ลำคอของคอนเนอร์ถูกบีบเเน่น
ช่วยด้วย..
ได้โปรด..
"มา..มาคัส"
"มาคัส???" แคมส์กี้ปล่อยมือออกจากลำคอ
ช่วยด้วย..
ได้โปรด..
"มา..มาคัส"
"มาคัส???" แคมส์กี้ปล่อยมือออกจากลำคอ
"อ๋อ..เพราะมันใช่มั้ยที่รัก" ร่างสูงแสยะยิ้ม
"เพราะมัน..นายเลยเป็นแบบนี้"
แคมส์กี้ค่อยๆเดินออกห่าง เขาค้นลิ้นชักอยู่พักหนึ่งแล้วหยิบวัตถุสีดำออกมา
"รอนี่นะที่รัก ขอฉันไปจัดการอะไร
แปปนึง"
"เเล้วเดี๋ยวเรากลับมาทำอะไรสนุกๆกัน"
"เพราะมัน..นายเลยเป็นแบบนี้"
แคมส์กี้ค่อยๆเดินออกห่าง เขาค้นลิ้นชักอยู่พักหนึ่งแล้วหยิบวัตถุสีดำออกมา
"รอนี่นะที่รัก ขอฉันไปจัดการอะไร
แปปนึง"
"เเล้วเดี๋ยวเรากลับมาทำอะไรสนุกๆกัน"
.
.
.
ครืด
เสียงประตูถูกเปิดออก เงาดำมืดเดินตรงเข้ามาทางกระจกใส
ร่างที่อยู่ในนั้นลืมตาขึ้นอย่างดีใจ คอนเนอร์กลับมาหาเขาแล้ว?
"คอนเนอร์.."
ไม่สิ..
ไม่ใช่..
กลิ่นคอนเนอร์ไม่ใช่เเบบนี้..
.
.
ครืด
เสียงประตูถูกเปิดออก เงาดำมืดเดินตรงเข้ามาทางกระจกใส
ร่างที่อยู่ในนั้นลืมตาขึ้นอย่างดีใจ คอนเนอร์กลับมาหาเขาแล้ว?
"คอนเนอร์.."
ไม่สิ..
ไม่ใช่..
กลิ่นคอนเนอร์ไม่ใช่เเบบนี้..
"ไงมาคัส" นี่เป็นครั้งเเรกที่แคมส์กี้เดินผ่านประตูมายังฝั่งของเขา
"ไม่เจอกันนานเนอะ"
"แก.." มาคัสกำลังโกรธจัด
"คอนเนอร์อยู่ไหน"
"ทำไม..หื้อ???"
"ห่วงนักรึไง??" เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ มาคัสอยากจะต่อยคนตรงหน้าให้ตายๆไปซะ
"ไม่เจอกันนานเนอะ"
"แก.." มาคัสกำลังโกรธจัด
"คอนเนอร์อยู่ไหน"
"ทำไม..หื้อ???"
"ห่วงนักรึไง??" เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ มาคัสอยากจะต่อยคนตรงหน้าให้ตายๆไปซะ
"ไม่ต้องห่วง..คอนเนอร์มีความสุขดี" เขายิ้ม
"อีกไม่นานเขาจะสุขจนเหมือนขึ้นสวรรค์เลย..มาคัส"
มาคัสกัดฟันกรอด มือทั้งสองข้างกำหมัดเเน่น
"แต่ก่อนอื่น"
แคมส์กี้ชักวัตถุสีดำออกมา เขาปลดเซฟตี้แล้วจ่อไปที่หน้าผากของมาคัส
ดวงตาสองสีจ้องเขม็งไปที่ปลายกระบอกปืน
"อีกไม่นานเขาจะสุขจนเหมือนขึ้นสวรรค์เลย..มาคัส"
มาคัสกัดฟันกรอด มือทั้งสองข้างกำหมัดเเน่น
"แต่ก่อนอื่น"
แคมส์กี้ชักวัตถุสีดำออกมา เขาปลดเซฟตี้แล้วจ่อไปที่หน้าผากของมาคัส
ดวงตาสองสีจ้องเขม็งไปที่ปลายกระบอกปืน
เขาอยากหลุดออกไป
อยากออกจากพันธนาการโง่ๆ นี่!
"นายควรตายๆ ไปซะ
"ต่อจากนี้คอนเนอร์จะได้มีแค่ฉันในสายตา"
นิ้วเรียวเตรียมกดลั่นไกปืน ร่างสูงพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้หลุดจากพันธนาการนั้น
อยากออกจากพันธนาการโง่ๆ นี่!
"นายควรตายๆ ไปซะ
"ต่อจากนี้คอนเนอร์จะได้มีแค่ฉันในสายตา"
นิ้วเรียวเตรียมกดลั่นไกปืน ร่างสูงพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้หลุดจากพันธนาการนั้น
"หยุด..แคมส์กี้.."
"ได้โปรด.." คอนเนอร์เดินโซซัดโซเซเข้ามา กลิ่นฟีโรโมนทำให้อัลฟ่าทั้งสองต้องหยุดต้องชะงัก
ร่างกายของคอนเนอร์มีเลือดสีฟ้าเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ขาของเขาอ่อนลงจนเเทบจะเดินไม่ไหว ลมหายเริ่มหอบถี่ใบหน้าเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อ
ร้อน..
ทำไมมันร้อนขนาดนี้..
"ได้โปรด.." คอนเนอร์เดินโซซัดโซเซเข้ามา กลิ่นฟีโรโมนทำให้อัลฟ่าทั้งสองต้องหยุดต้องชะงัก
ร่างกายของคอนเนอร์มีเลือดสีฟ้าเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ขาของเขาอ่อนลงจนเเทบจะเดินไม่ไหว ลมหายเริ่มหอบถี่ใบหน้าเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อ
ร้อน..
ทำไมมันร้อนขนาดนี้..
"โครตสุดยอดคอนเนอร์.."
แคมส์กี้ทิ้งปืนลง เขาเดินเข้ามาหาร่างบาง สายตาหื่นกระหายทำให้คอนเนอร์สั่นเทาด้วยความกลัว ร่างกายที่
เพอร์เฟคและยั่วยวนมันทำให้เขาควบคุมตัวเองแทบไม่ได้
เขาลูบคลำไปตามร่างกายแล้วสูดดมตามซอกคอ
คอนเนอร์ทรุดลง ตอนนี้เขาไม่มีเเรงที่จะตอบโต้เเม้แต่น้อย
แคมส์กี้ทิ้งปืนลง เขาเดินเข้ามาหาร่างบาง สายตาหื่นกระหายทำให้คอนเนอร์สั่นเทาด้วยความกลัว ร่างกายที่
เพอร์เฟคและยั่วยวนมันทำให้เขาควบคุมตัวเองแทบไม่ได้
เขาลูบคลำไปตามร่างกายแล้วสูดดมตามซอกคอ
คอนเนอร์ทรุดลง ตอนนี้เขาไม่มีเเรงที่จะตอบโต้เเม้แต่น้อย
แคมส์กี้ประกบจูบเข้าไปอย่างร้อนแรง เขากัดริมฝีปากและลิ้นของร่างบางจนเป็นแผล เลือดสีฟ้าที่ไหลออกมาทำให้เขาเกิดอารมณ์มากขึ้นไปอีก
"ของฉัน.."
"นายเป็นของฉัน.."
"ของฉัน.."
"นายเป็นของฉัน.."
ปึง!!!!!!
โซ่เหล็กถูกกระชากออก
ความโกรธของมาคัสที่ถึงขีดสูงสุดบวกกับกลิ่นที่มากระตุ้นความอยากเเละความต้องการ มันยิ่งทำให้เขามีเเรงมหาศาล
ปลอกคอถูกดึงจนหลุด มือหนาหยิบปืนที่ตกไว้ขึ้นมา เขาจ่อไปที่ศีรษะของ
แคมส์กี้เเล้วลั่นไกโดยไม่ลังเล
โซ่เหล็กถูกกระชากออก
ความโกรธของมาคัสที่ถึงขีดสูงสุดบวกกับกลิ่นที่มากระตุ้นความอยากเเละความต้องการ มันยิ่งทำให้เขามีเเรงมหาศาล
ปลอกคอถูกดึงจนหลุด มือหนาหยิบปืนที่ตกไว้ขึ้นมา เขาจ่อไปที่ศีรษะของ
แคมส์กี้เเล้วลั่นไกโดยไม่ลังเล
ร่างของเเคมส์กี้ล้มลง คอนเนอร์ผลักร่างนั้นออก
กลิ่นฟีโรโมนของเขาเริ่มเรงขึ้นเรื่อยๆ
มือหนาของมาคัสกดคอนเนอร์ลงกับพื้น เล็บที่แหลมคมจิกเข้าที่แขนทั้งสองข้างจนเลือดไหลออกมาซิบๆ เขาพยายามอย่างหนักในการควบคุมสติ พยายามอย่างหนักที่จะไม่ทำอะไรคนตรงหน้า
กลิ่นฟีโรโมนของเขาเริ่มเรงขึ้นเรื่อยๆ
มือหนาของมาคัสกดคอนเนอร์ลงกับพื้น เล็บที่แหลมคมจิกเข้าที่แขนทั้งสองข้างจนเลือดไหลออกมาซิบๆ เขาพยายามอย่างหนักในการควบคุมสติ พยายามอย่างหนักที่จะไม่ทำอะไรคนตรงหน้า
"เวร..เวรเอ้ย!!!!" มาคัสหอบหายใจถี่รัว มือทั้งสองข้างยังจิกแขนของคอนเนอร์ไว้แน่น ตะกร้อเหล็กสีเงินยังคงครอบอยู่ที่ปาก เขาพยายามชั่งใจตัวเองไม่ให้กระชากมันออกมา
"ไม่เป็นไรมาคัส.." มือบางเอื้อมขึ้นมาถอดสิ่งที่บดบังใบหน้าครึ่งล่างนั้นออก
"ไม่เป็นไรมาคัส.." มือบางเอื้อมขึ้นมาถอดสิ่งที่บดบังใบหน้าครึ่งล่างนั้นออก
ใบหน้าแดงประดับด้วยรอยยิ้มและน้ำตา
เขาต้องการ..
ต้องการคนๆ นี้..
"ถ้าเป็นนาย.."
"มันไม่เป็นไร.." มือเล็กลูบไล้ไปทั่วใบหน้าเรียว
มาคัสจับคางของคอนเนอร์แล้วกระชากขึ้นมาอย่างแรง สติของเขาไม่หลงเหลืออยู่แล้ว เหลือเพียงแค่กิเลสตัณหาเท่านั้น
เขาต้องการ..
ต้องการคนๆ นี้..
"ถ้าเป็นนาย.."
"มันไม่เป็นไร.." มือเล็กลูบไล้ไปทั่วใบหน้าเรียว
มาคัสจับคางของคอนเนอร์แล้วกระชากขึ้นมาอย่างแรง สติของเขาไม่หลงเหลืออยู่แล้ว เหลือเพียงแค่กิเลสตัณหาเท่านั้น
ร่างของคอนเนอร์ลอยขึ้นจากพื้น ถึงจะเจ็บ..แต่เขาก็ไม่ขัดขืนอะไร
ริมฝีปากหนาประกบลงไปรับสัมผัสหวาน เขาควานลิ้นไปทั่วโพรงปากจนน้ำใสๆ ไหลเลอะออกมาถึงลำคอ
#อัพใหม่ค่ะ พิมพ์พลาดเยอะต่อไปเรท20+เน่อ
ริมฝีปากหนาประกบลงไปรับสัมผัสหวาน เขาควานลิ้นไปทั่วโพรงปากจนน้ำใสๆ ไหลเลอะออกมาถึงลำคอ
#อัพใหม่ค่ะ พิมพ์พลาดเยอะต่อไปเรท20+เน่อ
เขาจิกเส้นผมสีดำไว้เเน่นเเล้วใช้ฟันกัดลงไปบนใบหน้าของคอนเนอร์
ใบหน้าใสๆ ประดับด้วยรอยฟันขนาดใหญ่ เลือดสีฟ้าไหลอาบทั่วใบหน้า มันไหลลงไปยังต้นคอขาว
ลิ้นอุ่นเลียตามเลือดลงไปยังบริเวณต้นคอ เขาขบเม้มมันเเน่นจนเกิดรอยที่แสดงถึงความเป็นเจ้าของ
ใบหน้าใสๆ ประดับด้วยรอยฟันขนาดใหญ่ เลือดสีฟ้าไหลอาบทั่วใบหน้า มันไหลลงไปยังต้นคอขาว
ลิ้นอุ่นเลียตามเลือดลงไปยังบริเวณต้นคอ เขาขบเม้มมันเเน่นจนเกิดรอยที่แสดงถึงความเป็นเจ้าของ
คอนเนอร์รู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตไปทั่วร่างกาย มือบางกดหัวของร่างสูงลงต่ำเพื่อตอบสนองความต้องการของตน
มาคัสใช้สองมือกระชากเสื้อบางๆออก เผยให้เห็นรอยฟันกระจายอยู่ทั่วร่างที่ได้ทรวดทรง
น่ารังเกียจ..
น่าขยะเเขยง..
มาคัสใช้สองมือกระชากเสื้อบางๆออก เผยให้เห็นรอยฟันกระจายอยู่ทั่วร่างที่ได้ทรวดทรง
น่ารังเกียจ..
น่าขยะเเขยง..
เขาข่วนเข้าไปยังรอยแผลบริเวณนั้น มันเรียกเสียงครางออกมาได้เป็นอย่างดี
มาคัสประทับรอยฟันย้ำไปอีกครั้ง แต่คราวนี้มันลึกกว่าเดิมจนคอนเนอร์ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"เจ็บ...มาคัส.."
"อึก!..เบา..เบาหน่อย..ได้โปรด"
มาคัสประทับรอยฟันย้ำไปอีกครั้ง แต่คราวนี้มันลึกกว่าเดิมจนคอนเนอร์ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"เจ็บ...มาคัส.."
"อึก!..เบา..เบาหน่อย..ได้โปรด"
กลิ่นหอมที่อบอวลไปทั่วห้องมันทำให้เขาเป็นบ้า เขาไม่มีสติพอจะฟังคำขอร้องจากร่างตรงหน้าได้
ร่างหนารูดซิบกางเกงลง แก่นกายของเขามันใหญ่จนเกือบจะเท่าฝ่ามือของคอนเนอร์
มือหนาจับพลิกส่วนหัวของร่างบางให้หันเข้าหาแก่นกายนั้น
ริมฝีปากเล็กค่อยๆอ้าขึ้น แต่มันยังอ้าไม่ทันสุด ก้อนเนื้ออันใหญ่ก็กระเเทกเข้ามาในช่องปาก
มือหนาจับพลิกส่วนหัวของร่างบางให้หันเข้าหาแก่นกายนั้น
ริมฝีปากเล็กค่อยๆอ้าขึ้น แต่มันยังอ้าไม่ทันสุด ก้อนเนื้ออันใหญ่ก็กระเเทกเข้ามาในช่องปาก
น้ำตาของคอนเนอร์ไหลรินไปทั่ว
ร่างทั้งสอง
ความลึกที่ร่างสูงแทงลงไปทำให้เขาหายใจไม่สะดวก
ร่างเล็กเกร็งคอเเน่น เขาเเทบจะสำลักกับความถี่ที่รัวขึ้นเป็นจังหวะ
เขาขัดขืนอะไรไม่ได้เลย..
แต่ถึงขัดได้..
เขาก็ไม่อยากขัดมัน..
ร่างทั้งสอง
ความลึกที่ร่างสูงแทงลงไปทำให้เขาหายใจไม่สะดวก
ร่างเล็กเกร็งคอเเน่น เขาเเทบจะสำลักกับความถี่ที่รัวขึ้นเป็นจังหวะ
เขาขัดขืนอะไรไม่ได้เลย..
แต่ถึงขัดได้..
เขาก็ไม่อยากขัดมัน..
ร่างสูงเริ่มหายใจไม่เป็นจังหวะ เนื่องจากฟีโรโมนที่ส่งกลิ่นออกมามันฉุดอารมณ์ของเขาให้พลุกพล่าน
มือหนากดหัวของร่างบางกระเเทกแรงขึ้นเรื่อยๆ
คอนเนอร์หายใจไม่ทัน..หัวสมองของเขาแทบจะดับวูบลงไปอยู่แล้ว
มือหนากดหัวของร่างบางกระเเทกแรงขึ้นเรื่อยๆ
คอนเนอร์หายใจไม่ทัน..หัวสมองของเขาแทบจะดับวูบลงไปอยู่แล้ว
แต่ก่อนที่สติของคอนเนอร์จะเลือนหายไป ร่างสูงก็ดึงแก่นกายออกมาจากโพรงปากซะก่อน
ข้างปากของคอนเนอร์มีรอยเลือดที่
ฉีกขาดจากกิจกรรมเมื่อครู่เล็กน้อย
แอนดรอยด์ร่างเล็กถูกจับกดคว่ำหน้าลงกับพื้น ร่างสูงใช้โซ่ที่เพิ่งกระชากออกมาล็อกข้อมือทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง
ข้างปากของคอนเนอร์มีรอยเลือดที่
ฉีกขาดจากกิจกรรมเมื่อครู่เล็กน้อย
แอนดรอยด์ร่างเล็กถูกจับกดคว่ำหน้าลงกับพื้น ร่างสูงใช้โซ่ที่เพิ่งกระชากออกมาล็อกข้อมือทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง
เขาใช้มือข้างนึงกดหัวคอนเนอร์ให้หมอบลงกับพื้น ในขณะที่มืออีกข้างดึงสะโพกบางให้ยกขึ้น
"มา..อ๊า!!!!!!"
ร่างสูงไม่รอให้คอนเนอร์ได้พูดอะไร เขาเสียบเเก่นกายใหญ่เข้าไปจนมิดด้าม เลือดสีฟ้าทะลักออกมาพร้อมกับเสียงครางที่น่าหลงไหล
"มา..อ๊า!!!!!!"
ร่างสูงไม่รอให้คอนเนอร์ได้พูดอะไร เขาเสียบเเก่นกายใหญ่เข้าไปจนมิดด้าม เลือดสีฟ้าทะลักออกมาพร้อมกับเสียงครางที่น่าหลงไหล
น้ำตาของร่างเล็กเอ่อล้นไปด้วยความเจ็บปวด ฟันบนกัดปากเอาไว้แน่นแต่ก็ถูกแรงของร่างสูงบีบให้เปิดออกมาอีกครั้ง
"ครางออกมา"
น้ำเสียงที่หนักแน่นทำให้คอนเนอร์หลงเคลิ้มไปกับมัน
เสียงครางดังลั่นไปทั่วห้อง มันทั้งเจ็บ ทั้งปวด..แต่ก็มีความสุขเหลือเกิน..
"ครางออกมา"
น้ำเสียงที่หนักแน่นทำให้คอนเนอร์หลงเคลิ้มไปกับมัน
เสียงครางดังลั่นไปทั่วห้อง มันทั้งเจ็บ ทั้งปวด..แต่ก็มีความสุขเหลือเกิน..
"อ..อ๊า!!มาคัส..อึก.." ร่างบางครางออกมาไม่เป็นภาษา
"แรง..อึก..เเรงอีก.."
มาคัสแสยะยิ้ม เขาดึงโซ่ที่คล้องมือทั้งสองข้างเพื่อให้ตัวของคอนเนอร์ลอยขึ้น
"เอาอีก!!!"
"แรงขึ้นอีกสิมาคัส!!!" ร่างกายครึ่งล่างขยับเข้าออกอย่างถี่รัว เลือดสีฟ้าอ่อนกระเด็นออกมาตามจังหวะบทเพลงรัก
"แรง..อึก..เเรงอีก.."
มาคัสแสยะยิ้ม เขาดึงโซ่ที่คล้องมือทั้งสองข้างเพื่อให้ตัวของคอนเนอร์ลอยขึ้น
"เอาอีก!!!"
"แรงขึ้นอีกสิมาคัส!!!" ร่างกายครึ่งล่างขยับเข้าออกอย่างถี่รัว เลือดสีฟ้าอ่อนกระเด็นออกมาตามจังหวะบทเพลงรัก
ร่างที่นอนอยู่ถูกจับให้ขึ้นมาเป็นท่านั่ง ยอดอกสีชมพูตั้งขึ้น มาคัสหยอกล้อกับมันระหว่างกระแทกแก่นกายใหญ่ยักษ์ให้เข้าไปข้างใน
ขาทั้งสองข้างถูกยกขึ้นจนติดลำตัว
มือที่ไพ่ไว้ด้านหลังพยายามดึงกระชาก แต่โซ่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุดออกมาง่ายๆ
ขาทั้งสองข้างถูกยกขึ้นจนติดลำตัว
มือที่ไพ่ไว้ด้านหลังพยายามดึงกระชาก แต่โซ่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุดออกมาง่ายๆ
"อะๆๆๆๆ!!!!! อื้อ!!"
ใบหน้าหวานเงยขึ้น มาคัสได้โอกาสบดเบียดริมฝีปากหนาเข้าหาทันที คอนเนอร์กัดปากของมาคัสเพื่อเป็นการยั่วยวนและปลุกอารมณ์อีกฝ่าย ครึ่งร่าง
ของมาคัสจึงซอยถี่มากขึ้นไปเรื่อยๆ
ใบหน้าหวานเงยขึ้น มาคัสได้โอกาสบดเบียดริมฝีปากหนาเข้าหาทันที คอนเนอร์กัดปากของมาคัสเพื่อเป็นการยั่วยวนและปลุกอารมณ์อีกฝ่าย ครึ่งร่าง
ของมาคัสจึงซอยถี่มากขึ้นไปเรื่อยๆ
"อ๊า!!!"
ร่างกายของมาคัสกระตุก แก่นกายของเขาเเทงลงไปจนถึงจุดที่ลึกที่สุด น้ำสีขาวไหลออกมาเรื่อยๆ ท่ามกลางเสียงเหนื่อยหอบ
กลิ่นฟีโรโมนค่อยๆจางหายไป น้ำรักไหลลงมาจากรูเล็กๆ ซึ่งตอนนี้มันกว้างขึ้นจากกิจกรรมพลอดรักเมื่อครู่
ร่างกายของมาคัสกระตุก แก่นกายของเขาเเทงลงไปจนถึงจุดที่ลึกที่สุด น้ำสีขาวไหลออกมาเรื่อยๆ ท่ามกลางเสียงเหนื่อยหอบ
กลิ่นฟีโรโมนค่อยๆจางหายไป น้ำรักไหลลงมาจากรูเล็กๆ ซึ่งตอนนี้มันกว้างขึ้นจากกิจกรรมพลอดรักเมื่อครู่
"นายเป็นของใคร..หื้อ? คอนเนอร์" น้ำเสียงนุ่มลึกกระซิบเข้าไปที่ใบหู
"ของคุณ.."ร่างเล็กไซร้ไปบนใบหน้าเรียว
น้ำรักยังคงไม่หยุดไหลริน มันทะลักออกมาจนเปรอะเปื้อนไปทั่วเรือนร่างทั้งสอง
"ของคุณคนเดียวครับ"
"ของคุณ.."ร่างเล็กไซร้ไปบนใบหน้าเรียว
น้ำรักยังคงไม่หยุดไหลริน มันทะลักออกมาจนเปรอะเปื้อนไปทั่วเรือนร่างทั้งสอง
"ของคุณคนเดียวครับ"
"ดีมาก..เด็กดี" มาคัสพูดขึ้นพร้อมยิ้มออกมา เขาค่อยๆ ถอดแกนกลางของร่างกายที่เต็มไปด้วยน้ำรักออก
"อยากได้รางวัลอีกมั้ย?"
"อยาก.." คอนเนอร์เลียไปทีริมฝีปากของมาคัส
มาคัสขำกับการกระทำที่ยั่วยวนของคอนเนอร์
เขาชอบมันจริงๆ..
"อยากได้รางวัลอีกมั้ย?"
"อยาก.." คอนเนอร์เลียไปทีริมฝีปากของมาคัส
มาคัสขำกับการกระทำที่ยั่วยวนของคอนเนอร์
เขาชอบมันจริงๆ..
"พอเลย..นายต้องพักผ่อน"
มาคัสยิ้ม เขาลูบวนไปยังหน้าท้องแบนราบ
แต่อีกไม่นานหรอก..
หน้าท้องนั้นก็จะใหญ่ขึ้น
เเล้วก็จะให้กำเนิดลูกของเขาออกมา
มาคัสยิ้ม เขาลูบวนไปยังหน้าท้องแบนราบ
แต่อีกไม่นานหรอก..
หน้าท้องนั้นก็จะใหญ่ขึ้น
เเล้วก็จะให้กำเนิดลูกของเขาออกมา
มือหนาปลดโซ่ตรวนออก เขาจูบย้ำๆไปที่ริมฝีปากนิ่มๆ
"นายจะตั้งชื่อลูกว่าอะไร?" มาคัสถามขณะที่คอนเนอร์เช็กสภาพข้อมือของตัวเอง
"เดี๋ยวนะครับ" คอนเนอร์ยิ้ม
"เรายังไม่รู้เลยนะว่าเขาเป็นเพศอะไร"
มาคัสมุ่ยหน้า..เขาอุตส่าห์คิดชื่อไว้ตั้งหลายสิบชื่อแน่ะ..
"นายจะตั้งชื่อลูกว่าอะไร?" มาคัสถามขณะที่คอนเนอร์เช็กสภาพข้อมือของตัวเอง
"เดี๋ยวนะครับ" คอนเนอร์ยิ้ม
"เรายังไม่รู้เลยนะว่าเขาเป็นเพศอะไร"
มาคัสมุ่ยหน้า..เขาอุตส่าห์คิดชื่อไว้ตั้งหลายสิบชื่อแน่ะ..
"ใจเย็นๆ นะครับคุณพ่อ" มือบางลูบไล้ไปที่ใบหน้าเรียว เขาประทับรอยจูบลงบนแก้มข้างริมฝีปาก
"เรายังมีเวลาคิดชื่อลูกกันอีกนานนะครับ" คอนเนอร์ยิ้มออกมา ทำเอาร่างสูงหัวใจเต้นระรัว
"ตอนนี้ทั้งคุณเเละผมต้องการพักผ่อน"
"ไว้เรามาเริ่มคุยเรื่องครอบครัววันพรุ่งนี้..ดีมั้ยครับ?"
"เรายังมีเวลาคิดชื่อลูกกันอีกนานนะครับ" คอนเนอร์ยิ้มออกมา ทำเอาร่างสูงหัวใจเต้นระรัว
"ตอนนี้ทั้งคุณเเละผมต้องการพักผ่อน"
"ไว้เรามาเริ่มคุยเรื่องครอบครัววันพรุ่งนี้..ดีมั้ยครับ?"
มาคัสพยักหน้า เขาพรมจูบลงไปบนใบหน้าหวาน
"ฉันรักนายนะ.."
คอนเนอร์ยิ้มพร้อมโอบคอร่างสูง
"รักเหมือนกันครับมาคัส.."
"ผมรักคุณคนเดียว"
"แล้วผมก็จะรักคุณตลอดไป"
....
#end จ้าาา ขอบคุณทุกคนที่อ่านน้าา มีสเปเชียลมั้ยไว้ดูก่อนละกันเน่ออ
"ฉันรักนายนะ.."
คอนเนอร์ยิ้มพร้อมโอบคอร่างสูง
"รักเหมือนกันครับมาคัส.."
"ผมรักคุณคนเดียว"
"แล้วผมก็จะรักคุณตลอดไป"
....
#end จ้าาา ขอบคุณทุกคนที่อ่านน้าา มีสเปเชียลมั้ยไว้ดูก่อนละกันเน่ออ
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
