Thread by @Nejydle

วันสุดสัปดาห์วันหนึ่งในดีทรอยต์ #HankCon

งานของตำรวจไม่มีวันหยุด

ยิ่งตำรวจระดับแฮงค์ แอนเดอร์สัน เขาแทบไม่รู้สึกว่าได้หยุดพักแบบปกติมานานตั้งแต่มีคดีเกี่ยวกับดีเวียนต์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะฝนตก แดดออก หรือหิมะถล่ม ถ้ามีโทรศัพท์ครั้งใดแฮงค์ก็ต้องเข็ญตัวเองไปที่เกิดเหตุให้ได้ทุกครั้ง

“เกลียดไอ้ฝนบ้านี่จริงๆ” แฮงค์บ่นอุบหลังกระแทกขวดเบียร์บนโต๊ะ ตามด้วยทิ้งก้นเปียกๆกับเก้าอี้ในครัว “หนาวจะตายชัก”

“ทำตัวให้แห้งก่อนแล้วค่อยดื่มเบียร์ดีกว่าครับ”

คำแนะนำของคอนเนอร์ แอนดรอยด์รุ่น RK800 ไร้ประโยชน์เมื่ออีกฝ่ายเปิดขวดแล้วยกซดทั้งที่ตัวเปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า

“เบียร์ก็ช่วยให้อุ่นเหมือนกันน่ะแหละ” แค่เห็นคอนเนอร์อ้าปาก แฮงค์ก็รู้ทันทีว่าเดี๋ยวคงได้ฟังเล็คเชอร์จนหูชาจึงยกมือห้ามไว้และบอกแค่ว่า “มานั่งเป็นเพื่อนดื่มดีกว่าน่า”

“แฮงค์~” คอนเนอร์ลากเสียงยาวเหมือนกำลังปรามเด็ก “อย่าดื้อสิครับ อย่างน้อยถอดแจ็คเก็ตออกก็ยังดี จะได้ไม่เป็นหวัด”

“จากดรอยด์ตำรวจกลายเป็นแม่ไปซะแล้ว” แฮงค์พึมพำ ยอมวางขวดเบียร์แล้วถอดเสื้อนอกออกทิ้งบนเก้าอี้ข้างตัวแต่โดยดี “มาสิ นั่งเป็นเพื่อนกันหน่อย”

คอนเนอร์มองมือที่ชี้ไปทางเก้าอี้ว่างฝั่งตรงข้าม แต่ตัวเองกลับทำคนละเรื่องกับที่แฮงค์บอกอย่างสิ้นเชิง

นายตำรวจรู้สึกถึงสัมผัสเย็นเฉียบโอบรอบบ่าจากด้านหลัง หันกลับไปได้แค่ครึ่งหน้าก็เห็นคอนเนอร์ใช้แขนสองข้างกอดบ่าของเขาไว้

“ทำอะไร จะอ้อนเอาอะไรเรอะ” แฮงค์หัวเราะ จนกระทั่งรับรู้ถึงความอุ่นค่อยๆกระจายจากสองแขนและตลอดทั่วทั้งตัวของคอนเนอร์ “โอ้ ฉันรู้ๆ นายกำลังทำแบบเบย์แม็กซ์”

คอนเนอร์กะพริบตา จากนั้นไฟแอลอีดีข้างขมับขวาก็กะพริบตาม “เบย์แม็กซ์ หุ่นยนต์พยาบาลตัวเอกของเรื่อง Big Hero 6 หนังแอนิเมชั่นปี 2014”

ขณะดึงข้อมูลเกี่ยวกับหนังและรู้ว่าเบย์แม็กซ์มีลักษณะอย่างไร แอนดรอยด์หน้าตายก็เผลอหลุดยิ้มออกมา “เสียใจด้วยที่ผมไม่ได้น่ากอดเหมือนเขานะครับ”

“อย่างน้อยนายก็กำลังกอดฉันท่าเดียวกับเบย์แม็กซ์นะ” แฮงค์ขำพรืดที่เห็นคอนเนอร์เปรียบเทียบตัวเองกับหุ่นทรงบอลลูนแบบนั้น

"แต่ถ้าเทียบกัน รูปร่างอย่างเขาเป็นแบบที่คนชอบและอยากเข้าไปกอดนี่ครับ"

คนถูกกอดส่ายหน้าสั้นๆไปมา "นายไม่เข้าใจ มนุษย์น่ะ ไม่ใช่ว่ากอดอะไรก็ได้แล้วจะรู้สึกดีนะ"

หน้าตามึนๆของแอนดรอยด์ยิ่งดูมึนกว่าเดิมเมื่อได้ยินแบบนั้น "การกอดมีแยกประเภทด้วยเหรอครับ"

"ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เอาเป็นว่า กอดคนด้วยกันให้ความรู้สึกคนละแบบ มันมีความรัก ความผูกพัน ความจริงใจ อะไรทำนองนั้นมั้ง"

ถ้ามือของคอนเนอร์ว่างและไม่ต้องทำหน้าที่ต่างเครื่องทำความร้อน เขาคงจะยกมือแตะคางแล้วทำท่าคิด "ผมเป็นแอนดรอยด์ ไม่เข้าใจความรู้สึกซับซ้อนจริงๆหรอกครับ"

"แต่ตอนนี้นายเป็นดีเวียนต์นะคอนเนอร์ ถ้าเริ่มรู้สึกว่าไม่เข้าใจอะไร นั่นหมายถึงความเป็นมนุษย์ของนายก้าวหน้าไปอีกขั้นแล้ว"

สิ่งที่ทำให้ไม่เข้าใจมากที่สุด อาจเป็นอย่างเดียวกับสิ่งที่ทำให้เขาเข้าใกล้ความเป็นคนมากที่สุด ซึ่งก็คงเป็นแฮงค์นี่แหละ

"ที่กอดฉันอยู่นี่นายรู้สึกยังไง"

"รู้สึกว่าไหล่คุณกว้างครับ"

"อย่าเพิ่งกวน เอาจริงๆ รู้สึกยังไง"

ถึงแฮงค์จะไม่เห็นว่าแอลอีดีของคอนเนอร์เป็นสีอะไร แต่เขาพอเดาออกว่ามันต้องเปลี่ยนสีขณะที่คอนเนอร์เลือกตอบคำถามของเขาอย่างแน่นอน

"ผมไม่แน่ใจ อาจจะรู้สึก..มั่นคง"

"อะไรอีก"

"สบายใจ ปลอดภัย และ..." คอนเนอร์นิ่งอยู่พักใหญ่ก่อนจะตอบคล้ายกับคิดทบทวนอย่างดีแล้ว "ไม่โดดเดี่ยวครับ"

โดดเดี่ยว

แฮงค์แทบจะลืมคำนี้ไปตั้งแต่พบคอนเนอร์ การได้ทำงานร่วมกันทลายกำแพงในใจทำให้สามารถมองคอนเนอร์เป็นเพื่อน คู่หู หรือกระทั่งลูกชาย มากกว่าเครื่องจักรที่มุ่งแต่จะทำภารกิจให้ลุล่วงเท่านั้น

และใครจะรู้ว่าคนที่เกลียดหุ่นยนต์เข้าไส้ วันหนึ่งจะเป็นฝ่ายโผเข้ากอดแอนดรอยด์เสียเอง

คอนเนอร์สังเกตเห็นว่าแฮงค์เงียบไปหลังฟังคำตอบ เขาก้มตัวแนบร่างกับอีกฝ่ายชิดขึ้นอีกเพื่อให้กระจายความร้อนได้มากขึ้น "ผมตอบผิดเหรอครับ"

"ไม่มีคำตอบถูกหรือผิดหรอก คอนเนอร์" แฮงค์ถอนหายใจ มือที่จับขวดเบียร์หมุนขวดไปมาแต่ไม่ได้ยกขึ้นดื่ม "แค่นายทำให้ฉันนึกถึงบางเรื่อง"

"อ้อ คงไม่ใช่เรื่องที่คุณทำสรุปรายงานคดีล่าสุดเมื่อเช้าแต่ไม่ได้กดส่ง กับลืมแวะซื้ออาหารให้ซูโม่ก่อนกลับใช่มั้ยครับ"

เสียงสบถด่าตัวเองดังลั่นบ้านทันทีที่คอนเนอร์พูดจบ แฮงค์ดีดตัวจะลุกขึ้นแต่โดนแขนของคอนเนอร์กดเอาไว้

"อย่าเพิ่งตื่นเต้นครับแฮงค์ ผมส่งรายงานให้แล้วและสั่งซื้ออาหารของซูโม่ให้เรียบร้อย ทางร้านจะมาส่งพรุ่งนี้เช้าครับ"

แฮงค์ทิ้งตัวลงเก้าอี้เหมือนคนหมดแรง "ขอบใจมาก นายช่วยชีวิตฉันไว้เลย"

"ผมเป็นแม่บ้านของคุณนี่ครับ ก็ต้องดูแลคุณอยู่แล้ว"

นายตำรวจหัวเราะอีกครั้ง รู้สึกแปลกใจที่วันนี้อารมณ์ดีกว่าวันอื่น คงเป็นเพราะมีแอนดรอยด์คอยกวนประสาทอยู่ข้างๆละมั้ง

"ไม่ใช่แค่แม่บ้านหรอก" แฮงค์ปล่อยขวดเบียร์ไว้บนโต๊ะ คิดว่าบรรยากาศแบบนี้ไม่แตะน่าจะดีกว่า "นายเป็นซูเปอร์แมนของฉัน"

คอนเนอร์ยิ้มน้อยๆกับคำว่า 'แมน' ไม่ใช่ 'แอนดรอยด์' ของอีกฝ่าย

“ถ้างั้น คุณพอใจกับการดูแลของผมรึเปล่าครับ”

แฮงค์ตบแขนของคอนเนอร์เบาๆแล้วเอนศีรษะพิงแอนดรอยด์ที่ยืนข้างหลัง ความอบอุ่นส่งผ่านอย่างต่อเนื่องทำให้ร่างกายเปียกชื้นหายหนาวทีละน้อย

"ให้เต็มร้อยเลย"