Thread by @slt_fa

درباره‌ی #خشونت
خشونت: اِعمال اراده‌ی یک فرد/گروه بر فرد/گروهی دیگر بدون رضایت فرد/گروه هدف.
با این تعریف اعمال زیادی هستند که می‌توانند به خشونت تعبیر شوند. خشونتی که در خانواده سلسله‌مراتبی بر اعضای پایین‌دست حاکم است. خشونتی که به نام قانون بر همه‌ی اعضای جامعه حاکم است.
۱از۱۹

خشونتی که با واسطه اعمال می‌شود. مثلا بر اثر تصاحب منابع زیستی، امکان و فرصت زیست برابر و آبرومند را از دیگران سلب می‌کند. خشونتی که با استفاده از ساختار اقتصادی و تحت نظارت قانون و قوه‌ی قهریه‌ی دولت‌ها بر همگان روا می‌شود. خشونتی که مردم علیه یکدیگر و حکام به کار می‌برند.
۲از۱۹

فرض: نمی‌توان بالذات با خشونت موافقت یا مخالفت داشت. شرایط و سویه‌ی آن اهمیت دارند.
در سلسله‌مراتب قدرت، خشونت به شکل‌های مختلف تجسد می‌یابد. دیوان‌سالاری، زندان، روابط اقتصادی، توزیع‌ناهمگن امکانات زیستی و ...
با این حساب نمی‌توان در برابر خشونت یک موضع از پیش‌تعیین‌شده داشت.

مثال: در وضعیتی که برده‌داران، با جدا کردن گروهی از انسان‌ها، بر خلاف میل‌شان از آنها کار می‌کشند، خشونتی ساختاری در جریان است. در صورتی که ساختار دچار مشکلی شود، برده‌ها شورش کرده و دست به اعمال بدوی‌ترین اشکال خشونت علیه اربابان سابق خود می‌زنند. این دو با هم یکسان نیستند
۴از۱۹

فرض: در ساختار سرمایه‌داری، توزیع ثروت و منابع زیست، نسبتی مستقیم با میزان تلاش و رنجی که افراد با کار کردن می‌برند، ندارد. ساختار ناعادلانه به مدد نیروی سرکوب (اعمال خشونت قانونی) تداوم می‌یابد.
زمانی که وضعیت بحرانی شود و نیروی قهریه‌ی سیستم توان کنترل و سرکوبش را از دست بدهد،

مردمی که تحت خشونت ساختاری سرمایه‌داری زندگی می‌کردند، ممکن است خود به تلافی دست به اعمال خشن بزنند. این ممکن است عملی نابخردانه و هیجانی باشد. اما امکان استفاده از خشونت به عنوان ابزاری که از پیش، درباره‌ی آن تفکر شده، برای پیشبرد مسیر نیل به اهداف سیاسی، منتفی نیست.
۶از۱۹

دفاع از خود می‌تواند به صورتی خشن بروز کند. مبارزات جمعیت‌های تحت اشغال، طبقات محروم، اقلیت‌های اجتماعی و ... از این دست هستند. سنگی که جوان فلسطینی به سمت سرباز اسرائیلی پرتاب می‌کند، عملی خشن است اما ابدا قابل قیاس نیست، با آن خشونتی که چندین دهه بر همان جوان و مردمش جاری‌ست.

نتیجه: خشونت الزما مذموم نیست. یک پدیده است. پدیده‌ای که شناخت و مواجهه با آن تنها از طریق شناخت ریشه‌های وضعیتی که آن را خلق کرده، ممکن است. پدیده‌ای که می‌تواند به صورت یک ابزار در دست نیروهای اجتماعی/سیاسی کاربرد داشته باشد.
۸از۱۹

مورد خاص: توییتی دیروز شد که عکس‌العمل زیادی به همراه داشت. پیشنهاد آسیب زدن به ماشین‌های گرانقیمت. حول این توییت، تند و نرم، بی‌ادبانه و محترمانه، با کلمات عجیب‌غریب و عامی دارن حرف می‌زنن با هم در توییتر. منم وارد یکی از این صحبت‌ها شدم. در این توییت:

https://twitter.com/slt_fa/status/1032493670438584320

منظور من از این توییت، دفاع و تشویق به «آسیب زدن به ماشین‌های گران‌قیمت» نیست. گرچه اگر چنین خبری هم بخونم، به غم و اندوهی که زندگی جمعی‌مون رو فرا گرفته چیزی اضافه نخواهد شد.
بر اساس فرضی که درباره‌ی ساختار سرمایه‌دارانه گفتم، روابط اقتصادی و سیاسی که امکان انباشت ثروت رو برای/

/گروهی فراهم می‌کنه، خشونتی عمومیه. امکان انباشت به مدد بهره بردن از کار دیگران ممکن می‌شه و کار کارگران انسانی عامل اصلی کسب سوده. ساختاری که به جای شلاق، از «تکنیک‌های مدیریتی» برای بالا بردن بهره‌وری و کاهش هزینه‌های تولید استفاده می‌کنه و نیروی کاری که تحت شرایط سخت مجبوره/

/به ادامه‌ی کار در وضعیتی غیرعادلانه و حتی غیرانسانی ادامه بده. این ساختار به مدد پلیس و قانون و قاضی، هر گونه اعتراضی رو خفه می‌کنه تا گروهی اندک بتونن از اون بهره ببرن. گروهی که انباشت ثروتشون به صورت کالاهایی چشمگیر جلوی دید همگان قرار می‌گیره.
۱۲از۱۹

از ریچ‌کیدز و زندگی‌های لاکچری‌شون و بستی روکش طلا و ماشین چند میلیاردی، همه نمودهایی از این وضعیتند. این خشونت است. کارگر(مزدبگیر) نیازمند چندغاز پولی است که اگر کارفرما پرداختش نکند، از زندگی باز می‌ماند. خروجی این وضعیت هر جا که نام خشونت باشد، دیده می‌شود.
۱۳از۱۹

خشونت خانگی، خشونت علیه کودکان، اقلیت‌ها، معلولان، یکدیگر و به طور کلی هر جایی. مردمی که زندگی حال و آینده‌‌ی خود و فرزندانشان توسط گروهی کوچک (ریس مرکز پژوهش‌های مجلس: ۸۵٪ سپرده‌ها در اختیار ۲.۵٪ جمعیت است)، گروگان گرفته شده است را چطور می‌توان به «عدم خشونت» دعوت/کمپین کرد!؟

موضع طبقات بالاتر که نسبت جمعیتی کمی را تشکیل می‌دهند اما صدای بلندتری دارند(که خود بحث جدایی‌ست)، در برابر خشونت گاه‌گاه مردمان فرودست که سالیان سال، ذره ذره فرصت‌های زیستنشان دود شده است، فریاد «نه به خشونت» است. فریادی یک‌سویه که از خشونت جاری در ساختار اجتماعی چیزی نمی‌گوید.

اگر صادق باشد درباره‌اش سکوت می‌کند و اگر دچار وهم ژن خوب باشد یا کارشناس قاب‌قرمز، با هزار آسمان و ریسمان سعی می‌کند، توجیه‌اش کند. روی فرمول‌های ریاضی بندبازی می‌کند و از «خواستن توانستن است» می‌گوید. از اینکه خشونتی در کار نیست. هر چه هست، «شایسته سالاری» است.
۱۶از۱۹

برشت می‌گوید:
«به جریان خروشان می گوئیم که خشن است
اما به بستر رود که او را در خود زندانی کرده است
کسی نمی گوید که خشن است.
به طوفانی که درخت طوس را خم می کند
می گوئیم که خشن است
پس چه باید گفت به طوفانی که کمر جنگلبان را خم می کند»

ری‌استارت یا دعوت به تخریب، را می‌توان اَخ و تف کرد و از بی‌فرهنگی و بلاهت مردم گفت! اما این برخورد ۹۷.۵٪ی که تنها ۱۵٪ سپرده‌ها(نمودی از ثروت شاید) را در اختیار دارند، روی نمی‌دهد. کسی که آه ندارد چرا باید نگران تخریب و برهم خوردن وضعیتی اینچنین باشد؟

https://twitter.com/slt_fa/status/1032559768496308225

می‌توان موضوع را فردی و اخلاقی کرد. این مسیری اشتباه است. اینکه یک نفر، ده نفر، صد نفر را من میشناسم که ثروتمندند و شریف، دلیلی بر رد یک قاعده‌ی کلی نیست. استثنا تنها استثنا است. در وضعیتی که فساد تار و پود سیستم است، چطور می‌توان شریف بود و کوهی از کالا آن‌هم لاکچری انبار کرد؟

توییت دعوت به تخریب ماشین‌ها:

https://twitter.com/KamFiuz/status/1032230323092971520

از اینکه طولانی بود عذر می‌خوام. کوتاه حرفی تمرین کنم. :)